آیا تصاویر در رؤیا را با چشمان‌مان می‌بینیم؟
۲۵ خرداد ۱۴۰۱
گری رنارد
آرتن: اجازه بده بپرسم، حتی اگر قبلاً به این موضوع اشاره کرده‌ایم - وقتی در رختخواب خود می‌خوابید و شب‌ها رؤیا می‌بینید، یا خود تو، گاهی اوقات حتی قبل از اینکه بخوابی در حالی که چشمانت را بسته‌ای، تصاویر متحرک همراه با صدا می‌بینی، درست است؟
گری: بله، و وقتی در خوابم، رؤیاهایم می‌توانند به همان اندازه که تو در حال حاضر برای من واقعی هستی واقعی به نظر برسند.
آرتن: بسیار خوب، اما بیشتر مردم از خودشان این سوال را نمی‌پرسند که دقیقاً آن تصاویر در رؤیا را با چه چیزی می‌بینند؟چشمانت بسته است!اگر چشمان تو بسته است، مطمئناً این نمی‌تواند چشمان بدن باشد که با آن‌ها می‌بینی.این نکته مهمی است.
گری: بسیار خوب، این حرف را قبول دارم.حتما دارم با ذهنم می‌بینم.
آرتن: بله، و تو قبلاً هنگام بیدار بودن این حس را داشته‌ای؛ و گفتی که یک جورهایی ترسناک بود.حقیقت این است که چه زمانی که ظاهراً در طول روز بیدار هستید و چشمانتان باز است، و چه زمانی که شب در خواب هستید، این چشمان بدن نیست که با آن می‌بینید.همیشه این ذهن شماست که می‌بیند.همیشه این ذهن شماست که می‌شنود و احساس می‌کند و کارهای دیگری را انجام می‌دهد که شما امتیاز انجام آن‌ها را به حواس بدن می‌دهید.هیچ استثنایی در این مورد وجود ندارد.خود بدن فقط بخشی از فرافکنی شماست.
با رسیدن به استادی، می‌دانید که فیلمی که تماشا می‌کنید تمامش فرافکنی شماست؛ این فیلم از ذهن شخص دیگری نمی‌آید زیرا فقط یک ذهن وجود دارد.به همین دلیل است که همه قضاوت‌ها حماقت است.بله، این فرافکنی که شما آن را جهان می‌نامید، از سطحی متفاوت و جدا شده نسبت به سطحی که در حال حاضر تجربه می‌کنید، می‌آید.به همین دلیل است که آن واقعی به نظر می‌رسد اگر بگذارید آن واقعی باشد.در این سطح به نظر می‌رسد که بدن چیزی خارج از خود را تجربه می‌کند، اما آنچه در خارج از شما به نظر می‌رسد، صرفاً یک منظره کلان در حال فرافکنی شدن توسط ذهن خود شماست، و تجربه شما از آن در اینجا صرفاً یک منظره خُرد در حال فرافکنی شدن توسط ذهن خود شماست!این کاملاً درست است که بگوییم فقط تفسیر شما از آن - قضاوت یا بخشایش شما - آن را واقعی یا غیر‌واقعی می‌کند.
به این شکل، زمانی که شما در کاربرد بخشایش ورزیده شدید، درد و ناراحتی شما کاهش یافته و گاهی ناپدید می‌شود.به این نکته توجه کن که من نگفتم علت ظاهری درد و ناراحتی ناپدید می‌شود.از نظر تئوری ممکن است که یک استاد بر اثر سرطان بمیرد، یا مانند عیسی به قتل برسد، و درد همراه با چنین رخدادهایی را احساس نکند.اگر درد شما از بین رفته باشد، همراه با رنج شما، آیا واقعاً مهم است که علت موهوم درد هنوز وجود داشته باشد؟
ناپدید شدن جهان
گری رنارد
گری رنارد
