دوره‌ای در معجزات | ۱۶ مهر ۱۴۰۲
۱۶ مهر ۱۴۰۲
دوره‌ای در معجزات
اگر احساس گناه نمی‌کردی نمی‌توانستی حمله کنی، زیرا محکوم کردن ریشه حمله است.این قضاوت شدن یک ذهن، توسط ذهن دیگر به عنوان نالایق عشق و مستحق مجازات است.اما در اینجا شکاف نهفته است.زیرا ذهنی که قضاوت می‌کند خود را جدا از ذهنی که قضاوت می‌شود ادراک می‌کند، با این باور که با تنبیه دیگری، از مجازات خواهد گریخت.همه این‌ها تنها تلاش موهوم ذهن برای انکار خودش، و گریز از مجازات انکار است.این تلاشی برای کنار گذاشتن انکار نیست، بلکه تلاش برای حفظ آن است.زیرا این احساسِ گناه است که پدر را برای تو پنهان کرده است، و این احساسِ گناه است که تو را بی‌عقل کرده است.
