دوره‌ای در معجزات | ۲۲ مرداد ۱۴۰۰
۲۱ مرداد ۱۴۰۰
دوره‌ای در معجزات
پدر، تا زمانی که قضاوت نکنم نمی‌توانم بگریم.همچنین نمی‌توانم از درد رنج بکشم، یا احساس کنم که در دنیا رها شده‌ام یا بی‌فایده هستم.این خانه من است زیرا من آن را قضاوت نمی‌کنم، و بنابراین این فقط چیزی است که تو اراده می‌کنی.بگذار امروز آن را بدون محکومیت ببینم، از طریق چشمان شادی که بخشایش از هر تحریفی رهایی بخشیده است.بگذار من دنیای تو را به جای دنیای خودم ببینم.و همه اشک‌هایی که ریختم فراموش خواهند شد، زیرا سرچشمه آن‌ها از بین رفته است.پدر، من امروز دنیای تو را قضاوت نخواهم کرد.
