دوره‌ای در معجزات | ۲۳ اردیبهشت ۱۴۰۲
۲۲ اردیبهشت ۱۴۰۲
دوره‌ای در معجزات
اگر تو بخشی از خداوند نبودی، ارادهٔ او متحد نمی‌شد.آیا این قابل تصور است؟آیا بخشی از ذهن او می‌تواند حاوی چیزی نباشد؟اگر جای تو در ذهن او را کسی جز تو نتواند پر کند، و پر کردن آن از سوی تو آفرینش تو بود، بدون تو جایی در ذهن خداوند خالی می‌بود.گسترش را نمی‌توان مسدود کرد، و هیچ خلائی ندارد.تا ابد ادامه دارد، هر چقدر هم که انکار شود.انکار واقعیت آن توسط تو می‌تواند آن را در زمان باز دارد، اما نه در ابدیت.به همین دلیل است که آفرینش‌های تو از گسترش باز نمانده‌اند، و به همین دلیل است که بسیاری منتظر بازگشت تو هستند.
