دوره‌ای در معجزات | ۷ اسفند ۱۴۰۲
۷ اسفند ۱۴۰۲
دوره‌ای در معجزات
هیچ چیز نمی‌تواند بر یک فرزند خداوند که روح خود را به دستان پدرش می‌سپارد غلبه کند.با انجام این کار، ذهن از خوابش بیدار می‌شود و آفریدگار خود را به یاد می‌آورد.تمام حس جدایی ناپدید می‌شود.فرزند خداوند بخشی از تثلیث مقدس است، اما خود تثلیث یگانه است.هیچ سردرگمی درون سطوح آن وجود ندارد، زیرا آن‌ها از یک ذهن و یک اراده هستند.این هدف واحد، یکپارچگی کامل را ایجاد می‌کند و صلح خداوند را برقرار می‌کند.با این حال این رؤیت را تنها آنانی که حقیقتاً معصوم هستند می‌توانند ادراک کنند.چون دل‌هایشان پاک است، معصومان از ادراک حقیقی دفاع می‌کنند به جای اینکه از خود در برابر آن دفاع کنند.در حالی که درسِ تاوان را درک می‌کنند آن‌ها فاقد میل به حمله هستند، و بنابراین حقیقتاً می‌بینند.این همان چیزی است که منظور کتاب مقدس است وقتی می‌گوید: «هنگامی که او ظاهر شود (یا ادراک شود) ما مانند او خواهیم بود، زیرا او را همان‌گونه که هست خواهیم دید.»
