ک_۴_۳_۱
M-4.III.1
۱معلمان خدا قضاوت نمی کنند.۲قضاوت کردن به معنای ناصادق بودن است، زیرا قضاوت به معنای تصدی موقعیتی است که ندارید.۳قضاوت بدون خودفریبی غیرممکن است.۴قضاوت دلالت بر این دارد که شما در برادران خود فریب خورده اید.۵پس چگونه ممکن است در خود فریب نخورید؟۶قضاوت دلالت بر عدم اعتماد دارد و اعتماد، بستر معلم کل نظام فکری خداوند است.۷بگذارید این از دست برود و تمام آموخته های او از بین برود.۸بدون قضاوت، همه چیز به یک اندازه قابل قبول است، زیرا چه کسی می تواند غیر از این قضاوت کند؟۹بدون قضاوت، همه انسانها برادرند، زیرا چه کسی جداست؟۱۰قضاوت صداقت را از بین می برد و اعتماد را از بین می برد.۱۱هیچ معلم خدا نمی تواند قضاوت کند و امید به یادگیری داشته باشد.
