س_۱_مق_۱
S-1.in.1
۱نیایش بزرگترین موهبتی است که خداوند در آفرینش فرزندش با آن او را تبرک بخشید.۲پس آن همان چیزی بود که قرار بود بشود: تنها آوای مشترک آفریدگار و آفرینش، سرودی که فرزند برای پدر می‌خواند، او که سپاسگزاری‌ای را که آن سرود به او تقدیم می‌کند را به فرزند بازمی‌گرداند.۳هماهنگی بی‌پایان، و همچنین هم‌آهنگی بی‌پایان سرورآمیز عشقی که آن‌ها برای همیشه به یکدیگر می‌بخشند.۴و در این، آفرینش گسترش می‌یابد.۵خداوند از گسترش خود در فرزندش سپاسگزاری می‌کند.۶فرزندش، در سرود آفریدن خود به نام پدرش برای آفرینش خود سپاسگزاری می‌کند.۷عشق مشترک آن‌ها همان چیزی است که تمام نیایش‌ها در سرتاسر ابدیت خواهند بود، هنگامی که زمان به پایان رسد.۸زیرا پیش از پدیدار شدن زمان چنین بوده است.
س_۱_مق_۲
S-1.in.2
۱برای شما که اندکی وقت دارید، دعا به شکلی است که به بهترین وجه نیاز شما را برآورده می کند.۲تو فقط یک نیاز داری.۳آنچه را که خدا، یگانه آفرید، باید یگانگی خودش را تشخیص دهد و شادمان شود که آنچه در توهمات ظاهراً از هم جدا شده اند، برای همیشه در ذهن خدا یکی هستند.۴در حال حاضر دعا باید وسیله‌ای باشد که به وسیله آن پسر خدا اهداف و علایق جداگانه را کنار بگذارد و با شادی مقدس به حقیقت یگانگی در پدرش و خودش روی آورد.
س_۱_مق_۳
S-1.in.3
۱رویاهایت را بر زمین بگذار، ای پسر مقدس خدا، و همانگونه که خدا تو را آفریده برخیز، از بت ها بگذر و او را به یاد آور.۲دعا اکنون تو را حمایت می‌کند، و هنگامی که قلبت را با آوازی بالنده به سوی او می‌بری، برکتت می‌دهد تا زمانی که بالا و پایین ناپدید شوند.۳با بالا رفتن از پلکان درخشان به چمن‌زارهای بهشت و دروازه صلح، ایمان به هدف تو رشد می‌کند و تو را بالا نگه می‌دارد.۴زیرا این دعاست و رستگاری اینجاست.۵راهش این است.۶این هدیه خداوند به شماست.
