دورهمتنفصل ۱۹ - دستیابی به صلح 

م_۱۹_۲_۱

T-19.II.1

^۱ضروری است که خطا با گناه اشتباه نشود و این تمایز است که رستگاری را ممکن می سازد.^۲زیرا می توان خطا را اصلاح کرد و اشتباه را اصلاح کرد.^۳اما گناه، اگر ممکن بود، غیر قابل برگشت خواهد بود.^۴اعتقاد به گناه لزوماً مبتنی بر این اعتقاد راسخ است که ذهن ها، نه بدن ها، می توانند حمله کنند.^۵و بنابراین ذهن مجرم است و برای همیشه باقی خواهد ماند مگر اینکه ذهنی که بخشی از آن نیست بتواند آن را تبرئه کند.^۶گناه مجازات را به عنوان خطا برای اصلاح می طلبد و اعتقاد به اینکه مجازات اصلاح است آشکارا دیوانه کننده است.

م_۱۹_۲_۲

T-19.II.2

^۱گناه خطا نیست، زیرا گناه مستلزم تکبر است که تصور خطا فاقد آن است.^۲گناه کردن به معنای نقض واقعیت و موفقیت است.^۳گناه اعلام این است که حمله واقعی است و گناه موجه است.^۴فرض می کند که پسر خدا گناهکار است، و در نتیجه موفق شده است بی گناهی خود را از دست بدهد و خود را چیزی بسازد که خدا نیافریده است.^۵بنابراین، خلقت ابدی تلقی نمی شود، و اراده خداوند در برابر مخالفت و شکست باز است.^۶گناه، توهم بزرگی است که زیربنای تمام بزرگواری های نفس است.^۷زیرا به وسیله آن خود خدا تغییر یافته و ناقص می شود.

م_۱۹_۲_۳

T-19.II.3

^۱پسر خدا ممکن است اشتباه کند. او می تواند خود را فریب دهد. او حتی می تواند قدرت ذهنش را علیه خودش بچرخاند.^۲اما او نمی تواند گناه کند.^۳هیچ کاری نمی تواند انجام دهد که واقعاً واقعیت او را به هیچ وجه تغییر دهد و یا او را واقعاً گناهکار کند.^۴این همان کاری است که گناه انجام می دهد، زیرا هدف آن چنین است.^۵با این حال، با وجود تمام جنون وحشی که در کل ایده گناه نهفته است، غیرممکن است.^۶زیرا مزد گناه مرگ است و جاودانه چگونه می تواند بمیرد؟

م_۱۹_۲_۴

T-19.II.4

^۱یک اصل اصلی در دین جنون آمیز نفس این است که گناه خطا نیست بلکه حقیقت است و این بی گناهی است که فریب می دهد.^۲پاکی به عنوان تکبر دیده می شود و پذیرش خود به عنوان گناهکار به عنوان قداست تلقی می شود.^۳و این آموزه است که جایگزین واقعیت پسر خدا می شود همانطور که پدرش او را آفرید و اراده کرد که او برای همیشه بماند.^۴آیا این تواضع است؟^۵یا بلکه تلاشی برای دور کردن خلقت از حقیقت و جدا نگه داشتن آن است؟

م_۱۹_۲_۵

T-19.II.5

^۱هر تلاشی برای تفسیر مجدد گناه به عنوان خطا همیشه برای نفس غیرقابل دفاع است.^۲ایده گناه برای نظام فکری آن کاملاً مقدس است و جز با احترام و هیبت کاملاً غیرقابل دسترس است.^۳این «مقدس» ترین مفهوم در نظام نفس است. دوست داشتنی و قدرتمند، کاملاً واقعی، و لزوماً با هر دفاعی که در اختیار دارد محافظت می شود.^۴زیرا در اینجا "بهترین" دفاع آن نهفته است، که بقیه در خدمت آن هستند.^۵در اینجا زره، محافظت از آن و هدف اساسی رابطه ویژه در تفسیر آن است.

م_۱۹_۲_۶

T-19.II.6

^۱در واقع می توان گفت که نفس جهان خود را بر اساس گناه ساخته است.^۲فقط در چنین دنیایی همه چیز می تواند وارونه باشد.^۳این همان توهم عجیبی است که ابرهای گناه را سنگین و غیر قابل نفوذ جلوه می دهد.^۴استحکامی که به نظر می رسد بنیاد این جهان دارد در همین است.^۵زیرا گناه آفرینش را از تصور خدا به ایده آلی که ایگو می خواهد تغییر داده است. دنیایی که بر آن حکومت می کند، متشکل از بدن ها، بی فکر و قادر به فساد و زوال کامل.^۶اگر این یک اشتباه باشد، می توان آن را به راحتی با حقیقت جبران کرد.^۷هر اشتباهی را می‌توان تصحیح کرد، اگر قضاوت آن به حقیقت سپرده شود.^۸اما اگر مقام حقیقت به اشتباه داده شود، آن را نزد چه چیزی می‌توان آورد؟^۹"قدوسیت" گناه را فقط با این وسیله عجیب و غریب حفظ می کند.^۱۰به عنوان حقیقت، مصون است و همه چیز برای قضاوت به آن آورده می شود.^۱۱به عنوان یک اشتباه، باید آن را به حقیقت رساند.^۱۲ایمان به گناه محال است، زیرا گناه بی ایمانی است.^۱۳با این حال می توان ایمان داشت که یک اشتباه را می توان اصلاح کرد.

م_۱۹_۲_۷

T-19.II.7

^۱هیچ سنگی در تمام ارگ جنگیده نفس وجود ندارد که به اندازه این ایده که گناه واقعی است از آن دفاع شود. بیان طبیعی آنچه که پسر خدا خود را به وجود آورده است و آنچه هست.^۲برای نفس، این اشتباه نیست.^۳زیرا واقعیت آن این است; این همان «حقیقتی» است که فرار از آن همیشه غیرممکن خواهد بود.^۴این گذشته، حال و آینده اوست.^۵زیرا او به نوعی توانسته است پدرش را فاسد کند و نظر او را کاملاً تغییر دهد.^۶پس برای مرگ خدایی که گناه او را کشته است عزادار شوید!^۷و این آرزوی نفس است که در جنون خود معتقد است که به آن رسیده است.

م_۱۹_۲_۸

T-19.II.8

^۱آیا ترجیح نمی دهید که همه اینها چیزی بیش از یک اشتباه نباشد، کاملاً قابل تصحیح باشد، و به راحتی از آن فرار کند که تمام تصحیح آن مانند راه رفتن از میان مه به خورشید است؟^۲برای این همه چیز است.^۳شاید وسوسه شوید که با این نفس موافق باشید که گناهکار بودن بسیار بهتر از اشتباه کردن است.^۴با این حال، قبل از اینکه به خود اجازه این انتخاب را بدهید، به دقت فکر کنید.^۵به آسانی به آن نزدیک نشوید، زیرا انتخاب جهنم یا بهشت است.