دورهمتنفصل ۲ - جدایی و تاوان۵ - وظیفه معجزه‌گر 

م_۲_۵.الف_۱۱

T-2.V-A.11

^۱(۱) معجزه نیاز به نگرانی‌های درجه پایین را از بین می‌برد.^۲از آنجایی که این یک بازه زمانی خارج از الگو است، ملاحظات معمول زمان و مکان اعمال نمی‌شوند.^۳هنگامی که معجزه‌ای انجام می‌دهی، من زمان و مکان، هردو را برای تطبیق با آن تنظیم خواهم کرد.

م_۲_۵.الف_۱۲

T-2.V-A.12

^۱(2) تمایز روشن بین آنچه خلق شده و آنچه ساخته شده ضروری است.^۲همه اشکال شفا بر این اصلاح اساسی در ادراک سطح استوار است.

م_۲_۵.الف_۱۳

T-2.V-A.13

^۱(3) هرگز طرز فکر درست و نادرست را با هم اشتباه نگیرید.^۲پاسخ دادن به هر نوع خطا با هر چیزی جز میل به بهبودی، بیان این سردرگمی است.

م_۲_۵.الف_۱۴

T-2.V-A.14

^۱(4) معجزه همیشه نفی این خطا و تصدیق حق است.^۲فقط درست اندیشی می تواند به گونه ای اصلاح کند که اثر واقعی داشته باشد.^۳از نظر عملی، چیزی که اثر واقعی ندارد، وجود واقعی ندارد.^۴پس اثرش پوچی است.^۵بدون محتوای اساسی، خود را به فرافکنی وامی دارد.

م_۲_۵.الف_۱۵

T-2.V-A.15

^۱(5) قدرت تعدیل سطح معجزه باعث درک درست برای شفا می شود.^۲تا زمانی که این اتفاق نیفتد، شفا قابل درک نیست.^۳بخشش یک حرکت توخالی است مگر اینکه مستلزم اصلاح باشد.^۴بدون این، اساسا قضاوتی است، نه شفابخش.

م_۲_۵.الف_۱۶

T-2.V-A.16

^۱(6) بخشش معجزه آسا فقط اصلاح است.^۲اصلا عنصر قضاوت ندارد.^۳جمله "پدر آنها را ببخش زیرا آنها نمی دانند چه می کنند" به هیچ وجه کار آنها را ارزیابی نمی کند.^۴توسل به خدا برای شفای ذهن آنهاست.^۵هیچ اشاره ای به نتیجه خطا وجود ندارد.^۶این اهمیتی ندارد.

م_۲_۵.الف_۱۷

T-2.V-A.17

^۱(7) دستور «یکدل باشید» بیان آمادگی برای ظهور است.^۲درخواست من "این را به یاد من انجام دهید" درخواست همکاری معجزهگران است.^۳این دو گزاره در یک ترتیب واقعیت نیستند.^۴فقط دومی مستلزم آگاهی از زمان است، زیرا یادآوری به معنای یادآوری گذشته در زمان حال است.^۵زمان تحت هدایت من است، اما بی زمانی از آن خداست.^۶در زمان ما برای و با یکدیگر وجود داریم.^۷در بی زمانی ما با خدا همزیستی می کنیم.

م_۲_۵.الف_۱۸

T-2.V-A.18

^۱(8) اگر در موقعیتی که درخواست کمک می کنید، به این شکل فکر کنید، می توانید به نفع شفای خود و دیگران کارهای زیادی انجام دهید:

^۲من اینجا هستم فقط برای اینکه واقعاً مفید باشم.

^۳من اینجا هستم تا نماینده کسی باشم که مرا فرستاد.

^۴من نباید نگران این باشم که چه بگویم یا چه کاری انجام دهم، زیرا کسی که مرا فرستاد هدایتم خواهد کرد.

^۵من راضی هستم که هر جا که او بخواهد باشم، می دانم که او با من به آنجا می رود.

^۶همانطور که به او اجازه دادم شفا دادن را به من بیاموزد، شفا خواهم یافت.