م_۲۵_۵_۱
T-25.V.1
۱حالت بی گناهی صرفاً این است: تمام میل به حمله از بین رفته است، و بنابراین دلیلی وجود ندارد که پسر خدا را غیر از او بدانیم.۲نیاز به گناه از بین رفته است زیرا هدفی ندارد و بدون هدف گناه بی معنی است.۳حمله و گناه به مثابه یک توهم مقید هستند که هر کدام علت و هدف و توجیه کننده دیگری است.۴هر یک به تنهایی بی معنی است، اما به نظر می رسد معنایی را از دیگری می گیرد.۵هر کدام به حسی که به نظر می رسد به دیگری وابسته است.۶و هیچ کس نمی تواند به یکی ایمان بیاورد مگر اینکه دیگری حقیقت باشد، زیرا هر یک گواهی می دهد که دیگری باید صادق باشد.
م_۲۵_۵_۲
T-25.V.2
۱حمله، مسیح را دشمن شما می کند، و خدا را همراه با او.۲آیا نباید از چنین "دشمنانی" بترسید؟۳و نباید از خودت بترسی؟۴زیرا شما به خود آسیب رسانده اید و خود را "دشمن" خود کرده اید.۵و اکنون باید باور کنید که شما نیستید، بلکه چیزی بیگانه با خودتان و "چیزی دیگر" هستید، "چیزی" که باید به جای دوست داشتن از آن ترسید.۶چه کسی به هر چیزی که او کاملاً بی گناه بداند حمله می کند؟۷و چه کسی، چون می‌خواهد حمله کند، نمی‌تواند فکر کند که برای حفظ این آرزو باید مقصر باشد، در حالی که خواهان بی‌گناهی است؟۸زیرا چه کسی می تواند پسر خدا را بی گناه ببیند و آرزو کند که او بمیرد؟۹مسیح در برابر شما می ایستد، هر بار که به برادر خود نگاه می کنید.۱۰او نرفته است چون چشمانت بسته است.۱۱اما با جست‌وجوی نجات‌دهنده خود، دیدن او با چشمان بی‌بینا، چه چیزی برای دیدن وجود دارد؟
م_۲۵_۵_۳
T-25.V.3
۱این مسیح نیست که شما با این نگاه نگاه کنید.۲این همان "دشمن" است که با مسیح اشتباه گرفته شده است.۳و بغض کن چون گناهی در او نیست که ببینی.۴ندای گلایه آمیز او را نمی شنوید که محتوای آن تغییری نکرده باشد، به هر شکلی که دعوت شود، که با او متحد شوید و در بی گناهی و صلح با او بپیوندید.۵و با این حال، در زیر فریادهای بی‌معنای نفس، چنین ندایی است که خداوند به او داده است تا در او ندای خود را بشنوید و با بازگرداندن آنچه از آن اوست به سوی خدا پاسخ دهید.
م_۲۵_۵_۴
T-25.V.4
۱پسر خدا فقط این را از شما می خواهد. تا آنچه را که حقش است به او برگردانید تا با او شریک شوید.۲به تنهایی هیچ کدام آن را ندارند.۳بنابراین باید برای هر دو بی فایده باقی بماند.۴با هم، به هر یک از آنها قدرت برابری می دهد تا دیگری را نجات دهد و خود را همراه با او نجات دهد.۵با بخشیده شدن توسط شما، نجات دهنده شما به شما نجات می دهد.۶او که توسط شما محکوم شده است، مرگ را به شما تقدیم می کند.۷در هر کسی که می بینید، جز انعکاس چیزی که برای داشتن او انتخاب می کنید برای شما.۸اگر در برابر عملکرد درست او تصمیم بگیرید، تنها کسی که در حقیقت دارد، او را از تمام لذتی که اگر نقشی را که خدا به او داده بود انجام می داد محروم می کنید.۹اما فکر نکنید که بهشت تنها برای او گم شده است.۱۰نمی توان آن را دوباره به دست آورد، مگر اینکه راه از طریق تو به او نشان داده شود، تا در کنار او راه بروی، آن را بیابی.
م_۲۵_۵_۵
T-25.V.5
۱نجات او قربانی نیست، زیرا با آزادی او آزادی خود را به دست خواهید آورد.۲اجازه دادن به کارکرد او فقط وسیله ای است که به شما اجازه دهید انجام شود.۳و بنابراین به سمت بهشت یا جهنم می روید، اما نه تنها.۴بی گناهی او چقدر زیبا می شود وقتی آن را درک کنید!۵و چقدر خوشحالی شما خواهد بود، وقتی او آزاد باشد که هدیه بینایی را که خدا برای شما به او بخشیده است، به شما تقدیم کند!۶او جز این نیازی ندارد; که به او اجازه می دهید تا وظیفه ای را که خدا به او داده است، انجام دهد.۷به یاد آوردن اما این؛ کاری که او انجام می دهد، شما هم در کنار او انجام می دهید.۸و همانطور که او را می بینید، کارکردی را که او برای شما خواهد داشت، تعریف می کنید، تا زمانی که او را به گونه ای دیگر ببینید و بگذارید همان چیزی باشد که خداوند برای شما قرار داده است.
م_۲۵_۵_۶
T-25.V.6
۱در برابر نفرتی که ممکن است پسر خدا نسبت به خود داشته باشد، این باور وجود دارد که خدا از قدرت نجات آنچه آفریده از درد جهنم برخوردار نیست.۲اما در عشقی که به خود نشان می‌دهد، خدا آزاد است تا اراده‌اش انجام شود.۳در برادرت تصویر اعتقاد خودت را می بینی که اراده خدا برای تو چه باید باشد.۴در بخشش خود عشق او به خود را درک خواهید کرد. از طریق حمله خود، فکر کنید که او از شما متنفر است، فکر کنید که بهشت باید جهنم باشد.۵یک بار دیگر به برادرت نگاه کن، نه بدون این که بدانی که او راه بهشت یا جهنم است، آن طور که شما او را درک می کنید.۶اما این را فراموش نکنید. نقشی که به او می‌دهید به شما داده می‌شود و شما همان راهی را که به او اشاره کرده‌اید طی خواهید کرد زیرا این قضاوت شما در مورد خودتان است.
