دورهمتنفصل ۲۸ - خنثی کردن ترس 

م_۲۸_۵_۱

T-28.V.1

^۱احساس بیماری جز احساس محدودیت چیست؟^۲از جدا شدن و جدا شدن از ?^۳شکافی که بین شما و برادرتان احساس می شود و اکنون به عنوان سلامتی به آن نگاه می شود؟^۴و بنابراین خوب دیده می شود که در خارج است. شر، در.^۵و این گونه بیماری است که خود را از خیر جدا می کند و شر را در خود نگه می دارد.^۶خدا جایگزین رویاهای ترس است.^۷کسی که در آنها شریک باشد هرگز نمی تواند در او شریک باشد.^۸اما کسی که ذهن خود را از به اشتراک گذاشتن آنها منصرف می کند، او را به اشتراک می گذارد.^۹هیچ انتخاب دیگری نیست.^۱۰به جز اینکه آن را به اشتراک بگذارید، هیچ چیز نمی تواند وجود داشته باشد.^۱۱و شما وجود دارید زیرا خداوند اراده خود را با شما در میان گذاشت تا خلقش بتواند خلق کند.

م_۲۸_۵_۲

T-28.V.2

^۱این به اشتراک گذاشتن رویاهای شیطانی نفرت و کینه، تلخی و مرگ، گناه و رنج و درد و فقدان است که آنها را واقعی می کند.^۲به اشتراک گذاشته نشده، آنها بی معنی تلقی می شوند.^۳ترس از بین رفته است زیرا شما از آنها حمایت نکردید.^۴جایی که ترس رفته است، عشق باید بیاید، زیرا جز این گزینه ها وجود دارد.^۵جایی که یکی ظاهر می شود، دیگری ناپدید می شود.^۶و آن چیزی که به اشتراک می گذارید تنها چیزی می شود که دارید.^۷شما یکی را دارید که می پذیرید، زیرا تنها چیزی است که آرزو دارید داشته باشید.

م_۲۸_۵_۳

T-28.V.3

^۱تو در رؤیاهای شرور سهیم نخواهی شد اگر بیننده رؤیا را ببخشی، و درک کنی که او آن رؤیایی که خود ساخته نیست.^۲و بنابراین او نمی‌تواند بخشی از رؤیای تو باشد، که از آن هر دوی شما آزاد هستید.^۳بخشش بیننده را از رویای شیطانی جدا می کند و در نتیجه او را رها می کند.^۴به یاد داشته باشید که اگر یک رویای شیطانی به اشتراک بگذارید، باور خواهید کرد که همان رویایی هستید که به اشتراک می گذارید.^۵و با ترس از آن، نمی خواهید هویت خود را بشناسید، زیرا فکر می کنید که ترسناک است.^۶و خودت را انکار خواهی کرد و در زمینی بیگانه که خالق تو آن را نساخته و جایی که به نظر می رسد چیزی هستی که نیستی قدم می گذاری.^۷شما با خود، که به نظر می رسد دشمن شماست، جنگ خواهید کرد. و به برادرت حمله خواهد کرد، به عنوان بخشی از آنچه از آن متنفری.^۸هیچ سازشی وجود ندارد.^۹شما خودتان هستید یا یک توهم.^۱۰چه چیزی می تواند بین توهم و حقیقت باشد؟^۱۱حد وسط، جایی که شما می توانید چیزی باشید که شما نیستید، باید یک رویا باشد و نمی تواند حقیقت باشد.

م_۲۸_۵_۴

T-28.V.4

^۱شما شکاف کوچکی را بین توهمات و حقیقت تصور کرده اید تا جایی باشد که تمام امنیت شما در آن نهفته است، و جایی که خود شما با آنچه ساخته اید به طور امن پنهان می شود.^۲اینجا دنیایی است که بیمار است و این دنیایی است که چشم بدن درک می کند.^۳در اینجا صداهایی است که می شنود. صداهایی که گوش هایش برای شنیدن آنها ساخته شده بود.^۴با این حال مناظر و صداهایی که بدن می تواند درک کند بی معنی هستند.^۵نه می تواند ببیند و نه بشنود.^۶نمی داند دیدن چیست ; گوش دادن برای چیست^۷به همان اندازه که می تواند قضاوت کند یا بفهمد یا بداند قادر به درک نیست.^۸چشمانش کور است. گوش هایش کر است^۹نمی تواند فکر کند و بنابراین نمی تواند تأثیراتی داشته باشد.

م_۲۸_۵_۵

T-28.V.5

^۱چه چیزی وجود دارد که خداوند آن را برای بیمار بودن آفرید؟^۲و آنچه او نیافرید می‌تواند وجود داشته باشد؟^۳نگذار چشمانت یک‌ رؤیا را ببینند؛ گوش‌هایت بر وهم گواهی دهند.^۴آن‌ها ساخته شدند تا به دنیایی بنگرند که آنجا نیست؛ تا آواهایی را بشنوند که نمی‌توانند صدایی تولید کنند.^۵اما صداهای دیگری و منظره‌های دیگری وجود دارند که قابل دیدن و شنیدن و فهمیدن هستند.^۶زیرا چشم‌ها و گوش‌ها حواس بدون عقل هستند، و فقط آنچه می‌بینند و می‌شنوند را گزارش می‌دهند.^۷این آن‌ها نیستند که می‌شنوند و می‌بینند، بلکه تو هستی، که هر تکه شکسته، هر پاره و خرده از شواهد بی‌معنا را کنار هم می‌گذاری، و گواه می‌گیری برای دنیایی که می‌خواهی.^۸نگذار گوش‌ها و چشمان بدن این تکه‌های بی‌شمار دیده شده درون شکافی که تصور کردی را ادراک کنند، و سازنده خود را متقاعد کنند که تصوراتش واقعی هستند.

م_۲۸_۵_۶

T-28.V.6

^۱آفرینش واقعیت را اثبات می‌کند زیرا واقعیت وظیفه‌ای را که همه آفرینش تسهیم می‌کند به اشتراک می‌گذارد.^۲آن از خرده‌هایی از شیشه، یک تکه چوب، یک یا دو نخ، ساخته نشده، که همه در کنار هم قرار گرفته‌ باشند تا شاید حقیقت آن را تصدیق کنند.^۳واقعیت به این بستگی ندارد.^۴هیچ شکافی وجود ندارد که حقیقت را از رؤیاها و اوهام جدا کند.^۵حقیقت در هیچ مکان و زمانی جایی برای آن‌ها باقی نگذاشته است.^۶زیرا هر مکانی و هر زمانی را پر می‌کند و آن‌ها را کاملاً تقسیم‌ناپذیر می‌سازد.

م_۲۸_۵_۷

T-28.V.7

^۱شما که معتقدید بین شما و برادرتان فاصله کمی وجود دارد، نمی بینید که اینجاست که شما به عنوان زندانی در دنیایی هستید که تصور می شود اینجا وجود دارد.^۲جهانی که شما می بینید وجود ندارد، زیرا مکانی که آن را درک می کنید واقعی نیست.^۳شکاف به دقت در مه پنهان می شود و تصاویر مه آلود آن را با فرم های مبهم نامشخص و شکل های در حال تغییر می پوشانند که برای همیشه نامحسوس و نامطمئن هستند.^۴با این حال در شکاف چیزی نیست.^۵و هیچ راز مهیبی و هیچ قبر تاریکی که در آن وحشت از استخوان های مرگ برمی خیزد وجود ندارد.^۶به شکاف کوچک نگاه کن و بی گناهی و پوچی گناه را می بینی که وقتی ترس از شناخت عشق را از دست داده ای، در درون خود خواهی دید.