دورهمتنفصل ۹ - پذیرش تاوان 

م_۹_۶_۱

T-9.VI.1

^۱چگونه می توانید به طور فزاینده ای از روح القدس در خود آگاه شوید مگر با تأثیرات او؟^۲نه می توانی او را با چشم ببینی و نه با گوش هایت بشنوی.^۳پس اصلاً چگونه می توانید او را درک کنید؟^۴اگر شادی را القا می‌کنید و دیگران با شادی به شما واکنش نشان می‌دهند، حتی اگر خودتان شادی را تجربه نمی‌کنید، باید چیزی در شما وجود داشته باشد که قادر به تولید آن باشد.^۵اگر در شماست و می‌تواند شادی ایجاد کند، و اگر می‌بینید که در دیگران شادی ایجاد می‌کند، باید آن را در خودتان جدا کنید.

م_۹_۶_۲

T-9.VI.2

^۱به نظر شما این است که روح القدس به طور مداوم در شما شادی ایجاد نمی کند، تنها به این دلیل که شما پیوسته شادی را در دیگران برانگیخته اید.^۲واکنش آنها به شما ارزیابی شما از ثبات اوست.^۳وقتی ناسازگار هستید، همیشه شادی ایجاد نمی کنید، و بنابراین همیشه ثبات او را تشخیص نمی دهید.^۴آنچه را که به برادر خود تقدیم می‌کنید به او نیز تقدیم می‌کنید، زیرا او در بخشش خود نمی‌تواند از پیشکش شما فراتر رود.^۵این به این دلیل نیست که او بخشش خود را محدود می کند، بلکه صرفاً به این دلیل است که شما دریافت خود را محدود کرده اید.^۶تصمیم برای دریافت، تصمیم به پذیرش است.

م_۹_۶_۳

T-9.VI.3

^۱اگر برادران تو بخشی از تو باشند، آیا آن‌ها را خواهی پذیرفت؟^۲فقط آن‌ها می‌توانند آنچه را که هستی به تو بیاموزند، زیرا یادگیری تو نتیجهٔ چیزهایی است که به آن‌ها آموخته‌ای.^۳آنچه را که در آن‌ها فرا می‌خوانی، در خودت فرا می‌خوانی.^۴و همانطور که تو آن را در آن‌ها فرا می‌خوانی، برای تو واقعی می‌شود.^۵خداوند تنها یک فرزند دارد، زیرا همهٔ آن‌ها را یکی می‌داند.^۶تنها خود خدا‌وند از آن‌ها بیشتر است اما آن‌ها کمتر از او نیستند.^۷آیا می‌دانی این به چه معناست؟^۸اگر کاری را که با برادرم می‌کنی با من می‌کنی، و اگر هر کاری را برای خودت انجام می‌دهی چون ما بخشی از تو هستیم، هر کاری که انجام می‌دهیم به تو نیز تعلق دارد.^۹هر کسی که خداوند آفریده بخشی از تو است و در شکوه او با تو شریک است.^۱۰شکوه او از آن اوست، اما به همان اندازه از آن تو است.^۱۱پس تو نمی‌توانی کمتر از او باشکوه باشی.

م_۹_۶_۴

T-9.VI.4

^۱خدا از شما بیشتر است فقط به این دلیل که شما را آفریده است، اما حتی این را هم از شما دور نمی کند.^۲بنابراین شما می توانید مانند او خلق کنید و جدایی شما این را تغییر نخواهد داد.^۳نه نور خدا کم می شود و نه نور شما چون نمی بینید.^۴از آنجا که پسر باید به عنوان یکی ایجاد کند، هر زمان که بخشی از خلقت را تشخیص دادید، خلقت را به یاد می آورید.^۵هر بخشی که به یاد می آورید به کلیت شما می افزاید زیرا هر قسمت کامل است.^۶تمامیت تقسیم ناپذیر است، اما تا زمانی که آن را در همه جا نبینید، نمی توانید از تمامیت خود بیاموزید.^۷شما فقط می توانید خود را همانطور که خدا پسرش را می شناسد بشناسید، زیرا دانش با خدا مشترک است.^۸هنگامی که در او بیدار شدید، با پذیرفتن بی حد و مرز بودن او به عنوان خود، عظمت خود را خواهید شناخت.^۹اما در همین حال شما آن را همانطور که برادرتان را قضاوت می کنید قضاوت خواهید کرد و همانطور که برادر خود را می پذیرید آن را خواهید پذیرفت.

م_۹_۶_۵

T-9.VI.5

^۱شما هنوز بیدار نشده اید، اما می توانید یاد بگیرید که چگونه بیدار شوید.^۲خیلی ساده، روح القدس به شما می آموزد که دیگران را بیدار کنید.^۳وقتی بیدار شدن آنها را می بینید، معنای بیداری را خواهید فهمید، و چون انتخاب کرده اید که آنها را بیدار کنید، قدردانی و قدردانی آنها از آنچه به آنها داده اید ارزش آن را به شما می آموزد.^۴آنان گواهان حقيقت شما خواهند بود، همان گونه كه شما شاهدان خدا آفريده شده ايد.^۵با این حال، هنگامی که پسری گرد هم می‌آید و یگانگی خود را می‌پذیرد، با آفریده‌هایش شناخته می‌شود، همان‌هایی که به واقعیت آن شهادت می‌دهند، همان‌طور که پسر با پدر انجام می‌دهد.

م_۹_۶_۶

T-9.VI.6

^۱معجزات جایی در ابدیت ندارند، زیرا جبران کننده هستند.^۲با این حال، در حالی که هنوز به شفا نیاز دارید، معجزات شما تنها شاهد واقعیت شما هستند که می توانید آنها را تشخیص دهید.^۳شما نمی توانید برای خود معجزه انجام دهید، زیرا معجزه راهی برای پذیرش و دریافت آن است.^۴با گذشت زمان، بخشش اول است، اگرچه آنها در ابدیت همزمان هستند، جایی که نمی توان آنها را از هم جدا کرد.^۵وقتی یاد گرفتید که آنها یکسان هستند، نیاز به زمان تمام شده است.

م_۹_۶_۷

T-9.VI.7

^۱ابدیت یک زمان است و تنها بعد آن «همیشه» است.^۲تا زمانی که آغوش باز خدا را به یاد نیاورید و در نهایت ذهن باز او را نشناسید، این نمی تواند برای شما معنایی داشته باشد.^۳شما هم مثل او «همیشه» هستید. در ذهن او و با ذهنی مانند او.^۴در ذهن باز شما مخلوقات شما هستند، در ارتباطات کاملی که از درک کامل زاده شده است.^۵اگر می‌توانید یکی از آنها را بپذیرید، نمی‌خواهید چیزی را که دنیا ارائه دهد.^۶هر چیز دیگری کاملاً بی معنی خواهد بود.^۷معنای خدا بدون تو ناقص است و تو بدون خلقت ناقص هستی.^۸برادرت را در دنیا بپذیر و هیچ چیز دیگر را نپذیر، زیرا آفریده هایت را در او خواهی یافت زیرا او آنها را با تو آفریده است.^۹هرگز نمی دانی که با خدا همکار هستی، مگر اینکه بفهمی برادرت با تو همکار است.