د_دن_مق_۱
W.fl.in.1
۱درس‌های پایانی ما تا حد ممکن بدون کلمات خواهند ماند.۲ما از کلمات استفاده می‌کنیم فقط در آغاز تمرینهایمان، و فقط برای اینکه به ما یادآوری کنند می‌طلبیم به فراتر از آن‌ها برویم.۳بگذار به او رو کنیم که در طریق هدایت می‌کند و گام‌های ما را مطمئن می‌سازد.۴این درس‌ها را به او واگذار می‌کنیم، همانگونه که زندگی خود را از این پس به او می‌دهیم.۵زیرا ما نمی‌خواهیم دوباره به باور داشتن به گناهکاری برگردیم که موجب شد این دنیا زشت و ناامن، حمله کننده و مخرب به نظر برسد، خطرناک در همه شیوه‌هایش، و خیانتکار ورای امید داشتن به اعتماد و گریختن از درد.
د_دن_مق_۲
W.fl.in.2
۱طریق او تنها راه است برای یافتن آن صلح که خداوند به ما داده است.۲طریق او است که همگان باید در پایان از آن سفر کنند، زیرا همین پایان است که خود خداوند مقرر نمود.۳در رؤیای زمان به نظر می‌رسد که این پایان بسیار دور از دسترس باشد.۴و اما، در حقیقت، پیشاپیش همین جا است؛ پیشاپیش در حال خدمت به ما به عنوان هدایت پرفیض در طریقی که می‌پیماییم.۵بگذار ما با یکدیگر از آن طریق پیروی کنیم که حقیقت به ما خاطر نشان می‌کند.۶و بگذار ما راهنمایان برادران بسیاری باشیم که در جستجوی طریق هستند، اما آن را نمی‌یابند.
د_دن_مق_۳
W.fl.in.3
۱و برای این قصد بگذار ما ذهن‌هایمان را نثار کنیم، در حالی که تمامی اندیشه‌های خود را هدایت می‌کنیم تا به وظیفه رستگاری خدمت کنند.۲به ما این هدف داده شده تا دنیا را ببخشیم.۳این همان هدف است که خداوند به ما ارزانی داشته.۴ما پایان او را برای رؤیا می‌طلبیم و نه پایان خودمان را.۵زیرا قطعا تشخیص خواهیم داد که همه آنچه می‌بخشیم، بخشی از خود خداوند است.۶و اینچنین یاد او به ما باز می‌گردد، در کمال و بصورت کامل.
د_دن_مق_۴
W.fl.in.4
۱وظیفه ما این است که او را در زمین به یاد آوریم، و این به ما ارزانی شده است که تکمیل خود او در واقعیت باشیم.۲پس بگذار از یاد نبریم که هدفمان مشترک است، زیرا هدفمان آن یادآوری است که یاد خداوند را شامل می‌شود، و طریق به سوی او و به سوی بهشتِ صلح وی را نشان می‌دهد.۳و آیا ما نباید برادرمان را ببخشیم، او که می‌تواند این یادآوری را به ما ارزانی کند؟۴او همان طریق است ، آن حقیقت و حیات که طریق را به ما نشان می‌دهد.۵رستگاری در او ساکن است، از طریق بخشایش به ما ارزانی می‌شود، در حالی که به او داده می‌شود.
د_دن_مق_۵
W.fl.in.5
۱ما این سال را بدون آن موهبت که پدرمان به فرزند مقدسش نوید داد به پایان نمی‌بریم.۲اینک ما بخشوده هستیم.۳و از تمامی غضبی که می‌پنداشتیم به خداوند تعلق دارد نجات یافته‌ایم، و دریافته‌ایم که این یک رؤیا بود.۴ما به عقلانیت بازگشته‌ایم، که در آن درک می‌کنیم خشم دیوانگی است، حمله جنون‌آمیز است، و انتقام صرفاً تخیلی احمقانه.۵ما از غضب نجات یافته‌ایم زیرا آموخته‌ایم که اشتباه می‌کردیم.۶نه چیزی بیش از آن.۷و آیا یک پدر از فرزندش خشمگین می‌شود زیرا او نتوانسته حقیقت را بفهمد؟
د_دن_مق_۶
W.fl.in.6
۱ما با صداقت به نزد خداوند می‌آییم و می‌گوییم که نفهمیدیم، و از او می‌خواهیم به ما یاری کند تا درس‌هایش را بیاموزیم، از طریق آوای آموزگار خودش.۲آیا او می‌خواهد به فرزندش آسیب بزند؟۳یا می‌خواهد شتاب کند تا به او پاسخ دهد، و بگوید «این فرزند من است، و هرچه من دارم از آن او است»؟۴مطمئن باش که او اینچنین پاسخ خواهد داد، زیرا اینها کلام خود او برای تو هستند.۵و هیچکس نمی‌تواند هرگز بیش از این داشته باشد، زیرا در این کلمات همه وجود هست، و همه آنچه وجود خواهد داشت در سراسر زمان و در ابدیت.
