دورهدرسنامه 

باشد تا به یاد داشته باشم که من با خداوند یگانه هستم.

د_۱۲۴_۱

W-124.1

^۱امروز ما دوباره از هویت خود در خداوند، شکرگزاری می‌کنیم.^۲منزل ما امن است، در همه کار که انجام می‌دهیم بدون شک محافظت می‌شویم، در همه‌ی مسئولیت‌های خود توان و قدرت را در دسترس داریم.^۳ما ممکن نیست در هیچ کاری شکست بخوریم.^۴هرچه که ما لمس می‌کنیم نور درخشانی می‌گیرد که متبرک می‌کند و شفا می‌دهد.^۵در یگانگی با خداوند و با جهان، ما مسرور به راه خود می‌رویم، با این اندیشه که خود خداوند همه جا با ما می‌آید.

د_۱۲۴_۲

W-124.2

^۱چقدر ذهن‌های ما قدسی هستند!^۲و هرچه که ما می‌بینیم، قداست را درون آن ذهنی منعکس می‌کند که با خداوند و با خودش یگانه است.^۳خطاها چقدر آسان محو می‌گردند، و مرگ جای خود را به حیات جاوید می‌دهد.^۴ردپاهای درخشان ما به راه به سوی حقیقت اشاره می‌کنند، زیرا در حال گام برداشتن در این دنیا برای این مدت کوتاه، خداوند با ما همراه است.^۵و آنان که برای پیروی از ما می‌آیند راه را تشخیص خواهند داد زیرا نوری که با خود حمل می‌کنیم در پس ما می‌ماند، اگرچه هنوز در مسیری که می‌پیماییم با ما باقی می‌ماند.

د_۱۲۴_۳

W-124.3

^۱آنچه ما دریافت می‌کنیم، هدیه‌ی ابدی ما به کسانی است که پس از این راه را دنبال می‌کنند، و کسانی که قبلاً از راه عبور کرده‌اند یا زمان کوتاهی را با ما بوده‌اند.^۲و خداوند، که به اندازهٔ همان عشقی که در آن آفریده شدیم به ما عشق می‌ورزد، به ما لبخند می‌زند و آن شادمانی را که نثار کرده‌ایم، به ما تقدیم می‌کند.

د_۱۲۴_۴

W-124.4

^۱امروز ما به عشق او به خودمان شک نخواهیم کرد، و محافظت و لطف او را مورد پرسش قرار نخواهیم داد.^۲هیچ اضطراب بی‌معنایی نمی‌تواند بین ایمان ما و آگاهی ما از حضور او قرار گیرد.^۳امروز ما با او در تشخیص و یادآوری یگانه هستیم.^۴ما او را در قلب خود احساس می‌کنیم.^۵ذهن‌های ما حاوی اندیشه‌های او هستند؛ چشمان ما در هرچه به آن می‌نگریم، نظاره‌گر زیبایی او می‌شوند.^۶امروز ما فقط آنچه را که عاشق و عشق‌ورزیدنی است می‌بینیم.

د_۱۲۴_۵

W-124.5

^۱ما این عشق‌ورزی را در بروز دردها می‌بینیم، و درد جای خود را به صلح می‌دهد.^۲ما این عشق‌ورزی را در انسان‌های آشفته، انسان‌های غمگین و افراد دردمند، انسان‌های تنها و هراسان می‌بینیم، که به آن آرامش و صلح ذهنی که در آن آفریده شدند، بازگردانده می‌شوند.^۳و ما این عشق‌ورزی را در افراد در حال مرگ و مردگان نیز می‌بینیم، که آنان را به زندگی بازمی‌گرداند.^۴ما همه‌ی این‌ها را می‌بینیم زیرا ابتدا عشق‌ورزی را در خودمان مشاهده کرده‌ایم.

د_۱۲۴_۶

W-124.6

^۱هیچ معجزه‌ای هرگز از آنان که می‌دانند با خداوند یگانه هستند، دریغ نمی‌شود.^۲هیچ اندیشه‌ای از آنان نیست، جز اینکه توان شفابخشی همهٔ شکل‌های رنج را در همگان دارد، در زمان‌های گذشته و زمان‌هایی که هنوز فرا نرسیده‌اند، به همان آسانی که اینک همراهان آنان را شفا می‌بخشد.^۳اندیشه‌های ایشان بی‌زمان است، و از فاصله و از زمان جدا است.

د_۱۲۴_۷

W-124.7

^۱ما در این آگاهی مشارکت می‌کنیم زمانی که می‌گوییم با خداوند یگانه هستیم.^۲زیرا در این کلمات که ما نیز می‌گوییم، نجات و شفا می‌یابیم؛ و از این رو می‌توانیم نجات و شفا را تقدیم کنیم.^۳ما با پذیرش دریافت کرده‌ایم، و اکنون می‌خواهیم نثار کنیم.^۴زیرا می‌خواهیم هدایایی را که پدرمان به ما داده، حفظ کنیم.^۵امروز ما می‌خواهیم یگانگی خودمان با او را تجربه کنیم، تا این دنیا بتواند در تشخیص واقعیت توسط ما سهیم شود.^۶در تجربهٔ ما، این دنیا آزاد می‌شود.^۷در حالی که ما جدایی خود از پدرمان را انکار می‌کنیم، این دنیا در همراهی با ما شفا می‌یابد.

د_۱۲۴_۸

W-124.8

^۱امروز صلح نثار تو باد.^۲صلح خود را با تمرین این آگاهی که با پدر خود یگانه هستی همانگونه که او با تو یگانه است، تضمین کن.^۳امروز در زمان‌هایی، هر زمان که به نظرت بهتر باشد، نیم ساعت را برای این اندیشه وقف کن که با خداوند یگانه هستی.^۴این نخستین تلاش ما برای دوره زمانی طولانی است که در آن به تو قواعد یا کلمات خاصی داده نخواهد شد تا مراقبه تو را هدایت کند.^۵ما امروز به آوای خداوند اعتماد خواهیم کرد که هرگونه او مناسب ببیند سخن می‌گوید، با این اطمینان که او هرگز شکست نمی‌خورد.^۶برای نیم ساعت با او ساکن شو.^۷بقیه کار را او انجام خواهد داد.

د_۱۲۴_۹

W-124.9

^۱اگر باور داشته باشی که هیچ اتفاقی نمی‌افتد، منفعت تو کمتر نخواهد شد.^۲ممکن است تو امروز برای دریافت این دستاورد آماده نباشی.^۳اما در زمانی، در مکانی، این دستاورد به سوی تو خواهد آمد، و آنگاه تو قطعاً آن را تشخیص خواهی داد، که با یقین بر ذهنت طلوع می‌کند.^۴این نیم ساعت قاب طلا گرفته خواهد شد، و هر دقیقه مانند الماسی است نصب شده پیرامون آینه‌ای که این تمرین به تو تقدیم خواهد کرد.^۵و تو از درون آن چهرهٔ مسیحا را خواهی دید، در بازتابی از چهرهٔ خودت.

د_۱۲۴_۱۰

W-124.10

^۱شاید امروز، شاید فردا، تو تغییر چهرهٔ خود را در آبگینه‌ای که این نیم ساعت قدسی به تو تقدیم خواهد کرد تا به خودت بنگری، خواهی دید.^۲زمانی که آماده باشی، آن را آنجا خواهی یافت، درون ذهنت و در انتظار برای یافت شدن.^۳آنگاه آن اندیشه را که این نیم ساعت‌ را نثارش کردی، به یاد خواهی آورد، با سپاسگزاری، آگاه از این که هیچ زمانی را بهتر از این سپری نکرده‌ای.

د_۱۲۴_۱۱

W-124.11

^۱شاید امروز، شاید فردا، تو درون این آبگینه نگاه خواهی کرد، و درک خواهی کرد که آن نور معصوم که می‌بینی به تو تعلق دارد؛ آن زیبایی که مشاهده می‌کنی متعلق به خود تو است.^۲این نیم ساعت را هدیه خودت به خداوند محسوب کن، در این یقین که بازگشت او حسی عاشقانه خواهد بود که تو نمی‌توانی درک کنید، سروری چنان عمیق که نمی‌توانی فهمش کنی، منظره‌ای بیش از آن قدسی که چشمان بدن بتوانند ببینند.^۳و با این حال تو می‌توانی مطمئن باشی که روزی، شاید امروز، شاید فردا، درک خواهی کرد و فهم خواهی کرد و خواهی دید.

د_۱۲۴_۱۲

W-124.12

^۱و جواهرات بیشتری را به آن قاب طلایی اضافه کن که امروز آینه‌ی تقدیمی به تو را در بر می‌گیرد، با تکرار عبارات زیر در هر ساعت برای خودت:

^۲باشد تا به یاد بیاورم که با خداوند یگانه هستم، یگانه با تمامی برادرانم و با خویشتنم، در قداست و صلح ابدی.