من در میان خادمان خداوند هستم.
د_۱۵۴_۱
W-154.1
۱بگذارید امروز نه گستاخ باشیم و نه به نادرستی فروتن.۲ما از این حماقت‌ها فراتر رفته‌ایم.۳ما نمی‌توانیم خودمان را قضاوت کنیم، و نیازی به این کار نداریم.۴اینها فقط تلاش‌هایی هستند برای اینکه تصمیم‌گیری را متوقف کنند، و ما را در تعهد به وظیفه‌مان به تاخیر بیاندازند.۵نقش ما این نیست که ارزش خودمان را قضاوت کنیم، و نیز ما نمی‌توانیم بدانیم بهترین نقش برایمان چیست؛ آنچه می‌توانیم در قالب یک نقشه بزرگ انجام دهیم که قادر به دیدن تمامیت آن نیستیم.۶نقش ما در بهشت شکل گرفته است، نه در دوزخ.۷و آنچه که ما می‌اندیشیم ضعف است می‌تواند قدرت باشد؛ آنچه ما باور داریم قدرت ما است اغلب گستاخی است.
د_۱۵۴_۲
W-154.2
۱نقش تعیین شده تو هر چه بتواند باشد، توسط آوای خداوند انتخاب شده است، آوایی که وظیفه‌اش سخن گفتن برای تو نیز هست.۲دیدن قدرت‌هایت دقیقاً آنگونه که هستند، و به همان اندازه آگاهی از اینکه این قدرت‌ها در کجا می‌توانند به بهترین شکل عملی شوند، به چه منظوری، برای چه کسی و در چه زمانی، همه را او انتخاب می‌کند و نقش تو را برایت می‌پذیرد.۳او بدون رضایت خود تو کاری انجام نمی‌دهد.۴اما او در آنچه که تو هستی فریب نمی‌خورد، و فقط به آوای او در تو گوش فرا می‌دهد.
د_۱۵۴_۳
W-154.3
۱از طریق توانایی او در شنیدن آن آوای یگانه که از آن خود او است، تو سرانجام آگاه می‌شوی که آوای یگانه در تو وجود دارد.۲و اینکه این آوای یگانه به وظیفه تو اشاره می‌کند، و آن را بر عهده تو می‌گذارد، با دادن توانایی به تو برای فهم آن، انجام آنچه که ایجاب می‌کند، و توفیق یافتن در هر چیزی که تو انجام می‌دهی و مربوط به آن است.۳خداوند به فرزندش در این پیوسته است، و چنین است که فرزندش پیام‌آور او از وحدت با وی می‌شود.
د_۱۵۴_۴
W-154.4
۱این پیوند است، از طریق آوای خداوند، از طریق آوای پدر و فرزندش، که رستگاری را از این دنیا جدا می‌سازد.۲این آوا است که از قانون‌هایی سخن می‌گوید که دنیا از آنها پیروی نمی‌کند؛ این آوا است که وعده رستگاری از همه گناهان را می‌دهد، و احساس گناه را در ذهنی که خداوند آن را بی‌گناه آفرید منسوخ می‌کند.۳اینک این ذهن از اینکه چه کسی آن را آفریده است، و از اتحاد همیشگی وی با خودش دوباره آگاه می‌شود.۴چنین است که خویشتن او واقعیت یگانه‌ای است که در آن اراده‌اش و ارادهٔ خداوند به هم می‌پیوندند.
د_۱۵۴_۵
W-154.5
۱یک پیام‌آور آن کسی نیست که پیامی را که حمل می‌کند، می‌نویسد.۲همچنین او حق کسی را که پیام را می‌نویسد مورد پرسش قرار نمی‌دهد، و نمی‌پرسد که چرا او دریافت کنندگان پیامی را که می‌آورد،انتخاب کرده است.۳فقط کافی است که آن را بپذیرد، آن را به کسانی بدهد که برای آنها مقرر است، و نقش خود را در رساندن آن به انجام برساند.۴اگر او تعیین کند که پیامها چه باید باشند، یا تعیین کند که هدف آنها چیست، یا باید به کجا حمل شوند، او در انجام دادن نقش مناسب خود به عنوان آورنده کلام شکست می‌خورد.
د_۱۵۴_۶
W-154.6
۱یک تفاوت عمده در نقش پیام‌آوران بهشت وجود دارد، که آنها را از پیام‌آورانی که دنیا تعیین می‌کند، جدا می‌کند.۲پیامهایی که حمل می‌کنند نخست برای خود آنها در نظر گرفته شده است.۳و فقط اگر آنها بتوانند این پیامها را برای خودشان بپذیرند، قادر می‌شوند تا آنها را منتشر کنند، و آنها را به هر کجا که قرار بوده باشند بدهند.۴مانند پیام‌آوران زمینی، آنها پیامی را که حمل می‌کنند ننوشته‌اند، اما به اولین دریافت کننده آن در حقیقی‌ترین مفهوم تبدیل می‌شوند، و آن را دریافت می‌کنند تا خودشان را برای دادنش آماده کنند.
د_۱۵۴_۷
W-154.7
۱یک پیام‌آور زمینی نقش خود را با منتشر کردن همهٔ پیام‌هایش تکمیل می‌کند.۲پیام‌آوران خداوند نقش خود با پذیرش پیام‌های او برای خودشان ایفا می‌کنند، و با منتشر کردن پیامها نشان می‌دهند که آنها را فهمیده‌اند.۳آنها هیچ نقشی را که توسط اقتدار او داده نشده باشد نمی‌پذیرند.۴و چنین است که با هر پیامی که منتشر می‌کنند، بدست می‌آورند.
د_۱۵۴_۸
W-154.8
۱آیا می‌خواهی پیام‌های خداوند را دریافت کنی؟۲زیرا اینگونه تو به پیام‌آور او تبدیل می‌شوی.۳تو اینک تعیین شده‌ای.۴اما تو منتظر هستی پیامهایی را که گرفته‌ای، بدهی.۵و بنابراین تو نمی‌دانی که آنها از آن تو هستند، و آنها را تشخیص نمی‌دهی.۶هیچ‌کس نمی‌تواند دریافت کند و درک کند که دریافت کرده است، مادامی که نداده است.۷زیرا در دادن پذیرش او از آنچه دریافت کرده است، نهفته است.
د_۱۵۴_۹
W-154.9
۱تو که اکنون پیام‌آور خداوند هستی، پیام‌های او را دریافت کن.۲زیرا این بخشی از نقش تعیین شدهٔ تو است.۳خداوند در عرضه آنچه نیاز داری، شکست نخورده است، و آنچه تو نیاز داری پذیرفته نشده باقی نمانده است.۴اما بخش دیگری از وظیفه تعیین شده تو هنوز باید انجام شود.۵او که پیام‌های خداوند را برای تو دریافت کرد، می‌خواهد که آنها توسط تو نیز دریافت شوند.۶زیرا از این طریق با او یگانه می‌شوی و او را خودت می‌دانی.
د_۱۵۴_۱۰
W-154.10
۱این پیوستن است که ما امروز بر عهده می‌گیریم تا تشخیص دهیم .۲ما نخواهیم طلبید که ذهن‌هایمان را جدا از آن او نگه داریم که برای ما سخن می‌گوید، زیرا این فقط آوای خودمان است که در محضر او می‌شنویم.۳فقط او می‌تواند با ما و به سود ما سخن بگوید، با پیوستن در یک آوا که کلام خداوند را دریافت می‌کند و می‌دهد؛ دادن و دریافت کردن ارادهٔ وی.
د_۱۵۴_۱۱
W-154.11
۱ما تمرین می‌کنیم به او چیزی را بدهیم که او می‌خواهد داشته باشد، چنانکه بتوانیم هدیه‌اش را به خودمان بشناسیم.۲او نیاز به آوای ما دارد که بتواند از طریق ما سخن بگوید.۳او به دستان ما نیاز دارد تا پیام‌هایش را نگه دارد، و آنها را به کسانی برساند که او تعیین می‌کند.۴او به پاهای ما نیاز دارد تا ما را به جایی ببرد که اراده می‌کند، تا آنان که در فلاکت انتظار می‌کشند سرانجام بتوانند رستگار شوند.۵و او به اراده ما نیاز دارد تا با ارادهٔ خودش یگانه شود، تا بتوانیم دریافت کننده‌های حقیقی هدایایی باشیم که او می‌دهد.
د_۱۵۴_۱۲
W-154.12
۱بگذارید فقط این درس را برای امروز بیاموزیم: ما تشخیص نخواهیم داد چه چیز را دریافت می‌کنیم تا زمانی که آن را نداده باشیم.۲تو این را که گفته شده به صد شیوه شنیده‌ای، صد بار، و اما هنوز باور به آن نقص دارد.۳اما این حتمی است؛ زمانی که به آن باور داده شود، تو هزار معجزه دریافت خواهی کرد و سپس هزار معجزه دیگر دریافت می‌کنی، اما نخواهی دانست که خود خداوند هیچ هدیه‌ای را فراتر از آنچه که تو تاکنون داری نگه نداشته است؛ و خداوند از کوچکترین تبرک‌ها برای فرزندش دریغ نکرده است.۴این چه معنایی می‌تواند برای تو داشته باشد، تا زمانی که خودت را با او و با خود او یکی ندانی؟
د_۱۵۴_۱۳
W-154.13
۱پس درس امروز ما چنین بیان می‌شود:
۲من در میان خادمان خداوند هستم، و من سپاسگزارم که ابزاری را دارم که توسط آن تشخیص دهم که آزاد هستم.
د_۱۵۴_۱۴
W-154.14
۱با روشن کردن اذهان ما، دنیا عقب‌نشینی می‌کند، و با تشخیص دادن اینکه این سخنان مقدس حقیقی هستند.۲آنها پیامهایی هستند که امروز از آفریدگارمان برایمان فرستاده شده‌اند.۳اینک ما نشان می‌دهیم که چگونه آنها ذهن‌هایمان را در مورد خودمان و وظیفه‌ای که داریم تغییر داده‌اند.۴زیرا همچنانکه ما اثبات می‌کنیم که هیچ اراده‌ای را جز آنکه با او سهیم هستیم نمی‌پذیریم، هدایای فراوان ما از آفریدگارمان، به رؤیت ما می‌آیند و به درون دستمان می‌جهند، و ما آنچه را دریافت کرده‌ایم، تشخیص خواهیم داد.
