فیض تو به من ارزانی شده است.
اینک من آن را می‌طلبم.
د_۱۶۸_۱
W-168.1
۱خداوند با ما سخن می‌گوید.۲آیا ما نباید با او سخن بگوییم؟۳او دور نیست.۴او هیچ تلاشی نمی‌کند که از ما پنهان شود.۵ما سعی می‌کنیم از او پنهان شویم، و از فریب رنج ببریم.۶او کاملا قابل دسترسی باقی می‌ماند.۷او به فرزند قدسی‌اش عشق می‌ورزد.۸هیچ چیز قابل اطمینانی به جز این وجود ندارد، اما همین کفایت می‌کند.۹او همیشه به فرزند قدسی‌اش عشق خواهد ورزید.۱۰زمانی که ذهن فرزند قدسی‌اش خفته می‌ماند، کماکان به او عشق می‌ورزد.۱۱و زمانی که ذهن فرزند قدسی‌اش بیدار می‌شود، با عشق بی‌تغییر همیشگی به او عشق می‌ورزد.
د_۱۶۸_۲
W-168.2
۱اگر فقط معنای عشق او را می‌دانستی، امید و ناامیدی ناممکن می‌شد.۲زیرا امید برای همیشه برآورده می‌شد؛ و دیگر نمی‌شد به ناامیدی اندیشید.۳فیض او پاسخش به همه ناامیدی است، زیرا در فیضش یادآوری عشقش نهفته است.۴آیا او شادمانه وسیله‌ای را عطا نمی‌کند که با آن بتوان اراده‌اش را شناخت؟۵فیض او با تصدیق تو، از آن تو می‌شود.۶و حافظه مقدسش در ذهنی بیدار می‌شود که ابزار پایان یافتن خواب خود را از وجود مقدسش می‌طلبد.
د_۱۶۸_۳
W-168.3
۱امروز ما از خداوند موهبتی را می‌خواهیم که با دقت تمام در قلوب ما حفظ کرده است، در انتظار شناخته شدن.۲این موهبتی است که توسط آن خداوند به سمت ما خم می‌شود و ما را بالا می‌کشد، و گام نهایی به سمت رستگاری را خودش بر می‌دارد.۳همه گام‌ها به جز این را می‌آموزیم، در حالی که توسط آوای متعالش هدایت می‌شویم.۴اما در نهایت او خودش می‌آید، و ما را در بازوانش می‌گیرد و تارعنکبوت خواب ما را می‌زداید.۵موهبت فیض او بیش از یک پاسخ صرف است.۶این موهبت همه خاطراتی را که ذهن خفته فراموش کرده است احیاء می‌کند؛ همه اطمینانی را که معنای عشق است.
د_۱۶۸_۴
W-168.4
۱خداوند به فرزندش عشق می‌ورزد.۲اینک از او بخواه وسیله‌ای را به تو ارزانی دارد که توسط آن، این دنیا ناپدید خواهد شد، و ابتدا رؤیت خواهد آمد، و تنها لحظه‌ای بعد آگاهی می‌آید.۳زیرا در فیض، تو نوری را می‌بینی که همه دنیا را در عشق می‌پوشاند و مشاهده می‌کنی که ترس از همه چهره‌ها ناپدید می‌شود، زمانی که قلب‌ها بر می‌خیزند و نور را برای خود طلب می‌کنند.۴چه چیز باقی می‌ماند که بتواند بهشت را برای لحظه‌ای دیگر به تاخیر بیاندازد؟۵چه کاری ناتمام می‌ماند زمانی که بخشایش تو بر همه چیز جاری شود؟
د_۱۶۸_۵
W-168.5
۱امروز یک روز تازه و مقدس است، زیرا ما آنچه به ما عطا شده است را دریافت می‌کنیم.۲ما به دهنده‌ی فیض ایمان داریم، نه به پذیرش خودمان.۳ما خطاهای خودمان را تصدیق می‌کنیم، اما او که برایش همه خطاها ناشناخته هستند، اوست یگانه‌ای که به خطاهای ما با دادن وسیله‌ای برای کنار گذاشتن آنها پاسخ می‌دهد، و برخاستن به پایش در سپاس و عشق.
د_۱۶۸_۶
W-168.6
۱و او فرود می‌آید تا ما را ملاقات کند، همچنان که ما به سمتش می‌آییم.۲زیرا او آنچه را که برای ما آماده کرده است ارزانی می‌کند و ما دریافت می‌کنیم.۳اراده او چنین است. زیرا او به فرزند قدسی‌اش عشق می‌ورزد.۴امروز او را دعا می‌کنیم، و فقط کلامی را به او باز می‌گردانیم که از طریق آوای خودش به ما داد، کلام او، عشق او:
۵فیض تو به من ارزانی شده است.
۶من اینک آن را می‌طلبم.
۷پدر متعال، من به سمت تو می‌آیم.
۸و تو به سمت من خواهی آمد که می‌طلبم.
۹من آن فرزند قدسی هستم که تو به او عشق می‌ورزی.
