صلح خداوند اکنون درون من تابنده است.
د_۱۸۸_۱
W-188.1
۱چرا برای بهشت انتظار بکشیم؟۲آنان که نور را جستجو می‌کنند صرفا در حال پوشاندن چشمانشان هستند.۳اینک نور در درون آنها است.۴روشن‌شدگی، فقط یک تشخیص است، اصلا یک تغییر نیست.۵نور از این دنیا نیست، اما تو که نور را درونت حمل می‌کنی نیز در اینجا بیگانه هستی.۶این نور با تو از خانه زادگاهت آمده است، و با تو باقی مانده زیرا از آن تو است.۷این تنها چیزی است که از سوی او که سرچشمه تو است با خود آورده‌ای.۸این نور در تو می‌تابد زیرا خانه تو را روشن می‌کند، و تو را به سرچشمه‌اش راهنمایی می‌کند تا برگردی و در منزل باشی.
د_۱۸۸_۲
W-188.2
۱این نور را نمی‌توان گم کرد.۲چرا انتظار بکشی تا آن را در آینده بیابی، یا باور کنی که آن را پیشاپیش گم کرده‌ای، یا باور کنی که هرگز وجود نداشته است؟۳نظر کردن به آن چنان آسان است که بحث در مورد اثبات وجود نداشتنش، مسخره می‌شود.۴چه کسی می‌تواند حضور چیزی را که در درونش می‌بیند انکار کند؟۵نگاه کردن به درون دشوار نیست، زیرا از آنجا تمامی رؤیت آغاز می‌شود.۶هیچ منظره‌ای وجود ندارد، چه سرچشمه‌اش از رؤیاها باشد یا چه از یک منبع حقیقی‌تر، که فقط سایه‌ی آن چیزی که از طریق رؤیت درون مشاهده می‌شود محسوب نگردد.۷از اینجا است که ادراک آغاز می‌گردد، و در اینجا پایان می‌یابد.۸ادراک هیچ سرچشمه‌ای به جز این ندارد.
د_۱۸۸_۳
W-188.3
۱صلح خداوند اینک درون تو می‌تابد، و از قلب تو به سراسر دنیا گسترش می‌یابد.۲متوقف می‌شود تا هر چیز زنده‌ای را نوازش کند، و تبرکی را با آن باقی می‌گذارد که برای همیشه و همیشه ماندگار است.۳آن چه که ارزانی می‌کند باید ابدی باشد.۴این صلح همه پندارهای زودگذر و بی ارزش را برطرف می‌کند.۵این صلح برای همه قلوب خسته، بازسازی را به ارمغان می‌آورد، و همه رؤیت را با عبورش روشن می‌کند.۶همه هدایای آن به همگان داده می‌شود، و همه با هم در سپاسگزاری از تو که آن را ارزانی می‌کنی، و تو که آن را دریافت کرده‌ای یگانه می‌شوند.
د_۱۸۸_۴
W-188.4
۱این تابش در ذهن تو به دنیا یادآوری می‌کند آنچه را که فراموش کرده است، و دنیا نیز این خاطره را به تو بازمی‌گرداند.۲رستگاری از طریق تو می‌تابد، با موهبت‌هایی فراتر از هر اندازه‌گیری، که داده می‌شود و بازگردانده می‌شود.۳از تو، دهنده موهبت، خود خداوند سپاسگزاری می‌کند.۴و در تبرک او، نور درون تو درخشنده‌تر می‌تابد، و به موهبت‌هایی که تو برای عرضه کردن به این دنیا داری، می‌افزاید.
د_۱۸۸_۵
W-188.5
۱صلح خداوند هرگز نمی‌تواند بازداشته شود.۲کسی که آن را درونش تشخیص می‌دهد، باید عرضه‌اش کند.۳و ابزارهای عرضه کردن آن، در فهم او هستند.۴او می‌بخشد زیرا حقیقت را درونش تشخیص داده است.۵صلح خداوند اینک درون تو می‌تابد، و در همه چیزهای زنده.۶در سکوت، در تمام کائنات تصدیق می‌شود.۷زیرا چیزی که رؤیت درونی تو به آن نظر می‌کند، ادراک تو از کائنات است.
د_۱۸۸_۶
W-188.6
۱در سکوت بنشین و چشمانت را ببند.۲نور درون تو، کفایت می‌کند.۳این نور به تنهایی قدرت ارزانی کردن موهبت بینش به تو را دارد.۴دنیای بیرونی را نادیده بگیر، و اجازه بده افکارت به سمت صلح درون پرواز کنند.۵این افکار راه را می‌شناسند.۶زیرا افکار خالصانه، که توسط رؤیای چیزهای دنیوی بیرون از تو مغشوش نشوند، به پیام‌آوران مقدس خود خداوند تبدیل می‌گردند.
د_۱۸۸_۷
W-188.7
۱تو با او این افکار را می‌اندیشی.۲این افکار منزلشان را می‌شناسند.۳و مطمئناً به سرچشمه خود اشاره می‌کنند، جایی که خداوند پدر متعال و فرزند قدسی‌اش یگانه هستند.۴صلح خداوند بر آنها می‌تابد، اما این افکار نیز باید با تو باقی بمانند، زیرا آنها در ذهنت متولد شده‌اند، همان گونه که افکار تو در ذهن خداوند متولد شدند.۵این افکار تو را به بازگشت به صلح راهنمایی می‌کنند، به جایی که از آن آمده‌اند، فقط برای یادآوری به تو که چگونه باید برگردی.
د_۱۸۸_۸
W-188.8
۱این افکار به آوای پدر متعالت گوش فرا می‌دهند زمانی که تو از شنیدن اجتناب می‌کنی.۲و آنها مهربانانه تو را هدایت می‌کنند تا کلام مقدس او را در مورد آنچه هستی بپذیری، به جای تخیلات و سایه‌ها.۳آنها به یاد تو می‌آورند که هم-آفریننده تمامی چیزهای زنده هستی.۴زیرا همان‌گونه که صلح خداوند بر تو می‌تابد، باید بر آنها نیز بتابد.
د_۱۸۸_۹
W-188.9
۱امروز تمرین می‌کنیم تا به این نور درونمان نزدیکتر شویم.۲ما افکار سرگردانمان را در نظر می‌گیریم، و با ملایمت آنها را به جایی باز می‌گردانیم، تا با تمامی اندیشه‌هایی که با خداوند سهیم هستیم، همسو گردند.۳اجازه نمی‌دهیم که این افکار سرگردان شوند.۴ما به نور درون ذهنمان اجازه می‌دهیم که آنها را به سمت منزل هدایت کند.۵ما به این اندیشه‌ها خیانت کرده‌ایم، با فرمان دادن به آنان که از ما جدا شوند.۶اما اینک ما آنها را فرا می‌خوانیم، واین افکار را از خواسته‌های عجیب و آرزوهای آشفته، پاک می‌شوییم.۷ما تقدس موروثی آنها را، به آنان باز می‌گردانیم.
د_۱۸۸_۱۰
W-188.10
۱این چنین است که ذهن ما به همراه این افکار نجات می‌یابد، و ما تصدیق می‌کنیم که صلح خداوند هنوز در ما می‌تابد، و از طریق ما به تمامی چیزهای زنده که در حیات با ما سهیم هستند.۲ما همه آنان را خواهم بخشید، و تمامی این دنیا را ازآنچه می‌اندیشیدیم در مورد ما انجام داده است، مبرا می‌کنیم.۳زیرا این ما هستیم که دنیا را آنگونه که می‌خواهیم داشته باشیم، می‌سازیم.۴اینک ما انتخاب می‌کنیم که دنیا بی‌گناه باشد، عاری از گناه و گشاده به رستگاری.۵و ما تبرک نجات‌بخش خود را نثار آن می‌کنیم، با گفتن جملات زیر:
۶صلح خداوند اینک درون من تابنده است.
۷بگذار همه‌ی چیزها در این صلح بر من بتابند،
و بگذار من آنها را با نور درونم متبرک کنم.
