دورهدرسنامه 

اگر من اسیر باشم پدرم آزاد نیست.

د_۲۷۸_۱

W-278.1

^۱اگر من بپذیرم که در یک بدن زندانی هستم، در دنیایی که در آن هر چیزی که به نظر می‌رسد زنده است ظاهرا می‌میرد، آنگاه پدرم با من زندانی است.^۲و من آن زمان این زندانی بودن را باور می‌کنم، که می‌پذیرم از آن قانون‌ها که این دنیا اطاعت می‌کند، من باید اطاعت کنم؛ آن شکنندگی‌ها و گناهکاری‌هایی که تصور می‌کنم واقعی هستند، و نمی توان از آن فرار کرد.^۳اگر من به هر شکلی اسیر باشم، نه پدرم را می‌شناسم و نه خویشتنم را.^۴و همه واقعیت را گم می‌کنم.^۵زیرا حقیقت آزاد است، و آنچه اسیر است بخشی از حقیقت نیست.

د_۲۷۸_۲

W-278.2

^۱پدر، من هیچ چیزی جز حقیقت را نمی‌طلبم.^۲من بسیار پندارهای احمقانه در مورد خودم و آفرینشم داشته‌ام. و رؤیایی از ترس را به درون ذهنم آوردم.^۳امروز، من می‌خواهم رؤیا نپرورم.^۴من طریق به سوی تو را بر می‌گزینم به جای دیوانگی و به جای ترس.^۵زیرا حقیقت امن است، و فقط عشق قطعی است.