دورهدرسنامه 

من امروز دوباره به خودم آسیب نخواهم زد.

د_۳۳۰_۱

W-330.1

^۱بگذار در این روز بخشایش را به عنوان تنها وظیفه خود بپذیریم.^۲چرا ما باید به ذهن‌های خود حمله کنیم، و به آن‌ها تصویرهای درد را بدهیم؟^۳چرا باید به ذهن‌هایمان بیاموزیم که ناتوان هستند، در حالی که خداوند قدرت و عشقش را فرا می‌گسترد، و به ایشان می‌فرماید که آنچه را که پیشاپیش از آن خودشان است بگیرند؟^۴آن ذهن که اراده‌مند برای پذیرش موهبت‌های خداوند می‌شود، به روح برگردانده می‌شود، و آزادیش و لذتش را گسترش می‌دهد، همچنان که اراده خداوند با اراده آن به یگانگی می‌رسد.^۵آن خویشتن که خداوند آفرید نمی‌تواند گناه کند، و بنابراین نمی‌تواند رنج ببرد.^۶بگذار ما امروز برگزینیم که او هویت ما باشد، و اینچنین برای همیشه از همه چیزهایی که به نظر می‌رسد رؤیای ترس به ما عرضه می‌کند، بگریزیم.

د_۳۳۰_۲

W-330.2

^۱پدر، فرزندت نمی‌تواند آسیب ببیند.^۲و اگر ما بپنداریم که رنج می‌بریم، فقط نتوانسته‌ایم هویت یکتای خود را که با تو سهیم می‌شویم، بشناسیم.^۳امروز می‌خواهیم که به آن هویت بازگردیم، تا برای همیشه از تمامی خطاهایمان آزاد گردیم، و از آنچه که پنداشتیم هستیم، نجات یابیم.