دورهدرسنامه 

ترس دنیا را به بند می‌کشد، بخشایش آن را آزاد می‌کند.

د_۳۳۲_۱

W-332.1

^۱نفس اوهام را می‌سازد.^۲حقیقت رؤیاهای شرورانه نفس را با تابش خود خنثی می‌کند.^۳حقیقت هرگز حمله نمی‌کند.^۴حقیقت فقط هست.^۵و با حضورش ذهن از تخیلات فراخوانده می‌شود، تا رو به واقعیت بیدار شود.^۶بخشایش دعوت می‌کند که این حضور وارد شود، و جایگاه درست خود را درون ذهن بیابد.^۷بدون بخشایش، ذهن در زنجیر است، در حالی که بیهودگی خودش را باور کرده است.^۸اما با بخشایش، نور به درون رؤیای تاریکی می‌تابد، به آن امید را عرضه می‌کند، و وسیله‌ای را بدان می‌دهد تا آن آزادی را که میراث وی است تشخیص دهد.

د_۳۳۲_۲

W-332.2

^۱امروز ما نمی‌خواهیم که دوباره دنیا را به بند بکشیم.^۲ترس آن را زندانی نگه می‌دارد.^۳و اما عشق تو وسیله‌ای را به ما داده است تا آن را آزاد کنیم.^۴پدر، ما می‌خواهیم که اکنون رهایش گردانیم.^۵زیرا همچنان که آزادی را عرضه می‌کنیم، به ما داده می‌شود.^۶و ما نمی‌خواهیم دیگر زندانی بمانیم، در حالی که تو آغوش آزادی را به روی ما گشوده‌ای.