دورهدرسنامه 

خشم باید از قضاوت سرچشمه گیرد.

قضاوت آن سلاح است که می‌خواهم بر علیه خودم استفاده کنم، تا معجزه را از خودم دور نگه دارم.

د_۳۴۷_۱

W-347.1

^۱پدر، من آن چیزی را می‌خواهم که بر علیه اراده‌ام است، و آن چیزی را نمی‌خواهم که اراده‌ام می‌خواهد داشته باشم.^۲ذهن مرا راست گردان، پدرم.^۳ذهنم بیمار است.^۴اما تو آزادی را عرضه کردی، و من امروز انتخاب می‌کنم مدعی موهبت تو شوم.^۵و بنابراین همه قضاوت را به آن یگانه واگذار می‌کنم که تو به من عطایش کردی تا برایم قضاوت کند.^۶او آنچه را که من به آن نظر می‌کنم می‌بیند، اما او حقیقت را می‌داند.^۷او به درد نظر می‌کند، و اما او می‌فهمد که درد واقعی نیست، و در فهمش درد شفا می‌یابد.^۸او آن معجزات را عطا می‌کند که رؤیاهایم می‌خواهند از آگاهی من پنهان سازند.^۹بگذار امروز او قضاوت کند.^۱۰من اراده‌ام را نمی‌شناسم، اما او مطمئن است که اراده من از آن خود تو است.^۱۱و او از سوی من سخن خواهد گفت و معجزاتت را فرا خواهد خواند تا به سویم بیایند.

د_۳۴۷_۲

W-347.2

^۱امروز گوش بسپار.^۲بسیار ساکت باش، و آوای مهربان خداوند را بشنو که به تو اطمینان می‌دهد او آنگونه در موردت قضاوت کرده است که در مورد فرزند دلبندش قضاوت می‌کند.