دورهدرسنامه 

من خویشتن یگانه هستم، یگانه با آفریدگارم.

د_۹۵_۱

W-95.1

^۱ایدهٔ امروز تو را به درستی آن‌چنان که خداوند آفرید توصیف می‌کند.^۲تو در درونت یگانه هستی، و یگانه با او.^۳یگانگی تو، وحدت همهٔ آفرینش است.^۴وحدت کامل تو، تغییر در تو را ناممکن می‌سازد.^۵تو این را نمی‌پذیری و نمی‌توانی تشخیص دهی که باید چنین باشد، فقط به این دلیل که باور داری پیشاپیش خودت را تغییر داده‌ای.

د_۹۵_۲

W-95.2

^۱تو خود را یک تقلید مضحک در آفرینش خداوند می‌بینی؛ ضعیف، پلید، زشت و گناهکار، مفلوک و به ستوه آمده از درد.^۲چنین است نگرش تو به خودت؛ خودی تقسیم شده به بسیاری بخش‌های متعارض، جدا از خداوند، که به طرزی نابسنده توسط سازندهٔ سرگردان و دمدمی مزاج خود گردآوری شده، و تو به او دعا می‌کنی.^۳او دعاهای تو را نمی‌شنود، زیرا ناشنوا است.^۴او یگانگی را در تو نمی‌بیند، زیرا کور است.^۵او نمی‌فهمد که فرزند خداوند هستی، زیرا فاقد شعور است و هیچ چیزی را درک نمی‌کند.

د_۹۵_۳

W-95.3

^۱ما امروز تلاش خواهیم کرد تا فقط از چیزی آگاه باشیم که می‌تواند بشنود و ببیند، و چیزی‌ که شعور کامل دارد.^۲ما دوباره تمرین‌های خود را در راستای رسیدن تو به خویشتن یگانهٔ خویش جهت می‌دهیم، که با افریدگارش یگانه است.^۳در شکیبایی و در امید، امروز دوباره خواهیم کوشید.

د_۹۵_۴

W-95.4

^۱استفاده از پنج دقیقهٔ اول هر ساعت بیداری برای تمرین کردن ایدهٔ امروز، مزیت‌های ویژه در این مرحله از آموزش برای تو دارد.^۲اگر به تمرین‌های طولانی بپردازی، در این مرحله دشوار است که به ذهنت اجازهٔ سرگردانی ندهی.^۳حتماً تا کنون متوجه این موضوع شده‌ای.^۴تو شدت فقدان انضباط ذهنی‌ات و نیاز خود به تربیت ذهن را دیده‌ای.^۵ضروری است که به این مطلب آگاه باشی، زیرا این به راستی مانعی برای پیشرفت تو است.

د_۹۵_۵

W-95.5

^۱برنامه‌های تمرین مکرر اما کوتاه‌تر در این زمان مزایای دیگری نیز برای تو دارد.^۲علاوه بر شناختن مشکلاتت با حفظ کردن توجه، تو باید تا حال متوجه شده باشی که اگرچه قصد خود را مکرراً یادآوری می‌کنی، اما احتمال دارد آن را برای زمان‌های طولانی از یاد ببری.^۳تو اغلب نمی‌توانی تمرین‌های کوتاه ایده را در طول روز به خاطر داشته باشی، و تا کنون عادت استفاده از ایده را به عنوان پاسخی خودکار در برابر وسوسه در خود شکل نداده‌ای.

د_۹۵_۶

W-95.6

^۱پس ساختار در این زمان برای تو ضروری است، که طراحی می‌شود تا به یاد آوردن مکرر هدف و تلاش‌های منظم تو برای دستیابی به آن را در بر گیرد.^۲نظم برحسب زمان، ضرورت ایده‌آل برای سودمندترین شکل از تمرین برای رستگاری نیست.^۳اما برای آنان که انگیزشِ فاقد انسجام دارند و آنان که حالت دفاعی سخت در برابر آموختن را حفظ می‌کنند، سودمند است.

د_۹۵_۷

W-95.7

^۱پس ما سعی خواهیم کرد به برنامه‌های تمرین پنج دقیقه در هر ساعت برای مدتی وفادار بمانیم، و تو را ترغیب می‌کنیم که تا حد ممکن تعداد کمی از تمرینات را حذف کنی.^۲استفاده از پنج دقیقه‌ی اول هر ساعت خصوصاً مفید خواهد بود، زیرا این کار ساختار محکم‌تری را می‌سازد.^۳اما لغزش‌های خود را از این برنامه بهانه نکن و هر زمان که توانستی دوباره بلافاصله به آن برگرد.^۴همچنین ممکن است وسوسه شوی که روز را از دست رفته بدانی زیرا در انجام آنچه ضروری بوده توفیق نیافته‌ای.^۵اما این را باید صرفاً آنگونه که هست بفهمی؛ امتناع از این که خطای تو اصلاح شود، و بی‌تمایلی برای تلاش مجدد.

د_۹۵_۸

W-95.8

^۱روح‌القدس آموزش خود را با خطاهای تو به تاخیر نمی‌اندازد.^۲او فقط با عدم تمایل تو به رها کردن این خطاها به عقب زده می‌شود.^۳پس بیایید خصوصاً برای یک هفته یا بیشتر مصمم شویم اراده کنیم تا خودمان را برای لغزش‌هایمان در کوشش پیوسته، و شکست‌هایمان در پیروی از دستورالعمل‌های تمرین ایدهٔ روز ببخشیم.^۴این صبوری ما در مقابل ضعف، ما را قادر خواهد کرد بر آن مسلط شویم، و به آن قدرت ندهیم تا آموختن ما را به تاخیر بیندازد.^۵اگر به آن قدرت دهیم چنین کاری کند، آن را توانا محسوب خواهیم کرد، و توانایی را با ضعف اشتباه خواهیم گرفت.

د_۹۵_۹

W-95.9

^۱اگر نتوانی الزامات این دوره را برآورده کنی، صرفاً یک خطا انجام داده‌ای.^۲این نیاز به تصحیح دارد، و هیچ نیاز دیگری ندارد.^۳اجازه دادن به یک خطا تا ادامه یابد یعنی ارتکاب خطاهای بیشتر، بر مبنای خطای اول و در تقویت آن.^۴این فرآیند است که باید کنار گذاشته شود، زیرا این فقط شیوه‌ای دیگر است برای تو تا از اوهام در مقابل حقیقت دفاع کنی.

د_۹۵_۱۰

W-95.10

^۱اجازه بده همه‌ی این خطاها با تشخیص ماهیت آنها رها شوند.^۲آنها تلاش‌هایی هستند برای ناآگاه نگه داشتن تو از این که خویشتن یگانه هستی، یگانه با آفریدگارت، یگانه با هر جنبه از آفرینش، و نامحدود در قدرت و صلح.^۳این حقیقت است و هیچ چیز دیگری حقیقت نیست.^۴امروز ما دوباره این حقیقت را تصدیق خواهیم کرد، و سعی خواهیم کرد در تو به آن مکان دست یابیم که در آنجا هیچ تردیدی وجود ندارد که فقط این حقیقی است.

د_۹۵_۱۱

W-95.11

^۱امروز برنامه‌های تمرین را با این دلگرمی آغاز کن، و آن را با تمام اطمینانی که می‌توانی به ذهنت ارائه کن:

^۲من خویشتن یگانه هستم، یگانه با آفریدگارم، یگانه با هر جنبه از آفرینش، و نامحدود در قدرت و صلح.

^۳سپس چشمانت‌را ببند و دوباره جملهٔ زیر را به خود بگو، آهسته و اندیشناک، در حالی که تلاش می‌کنی اجازه دهی معنای کلمات به درون ذهنت رسوخ کند و جایگزین ایده‌های باطل گردد:

^۴من خویشتن یگانه هستم.

^۵این را چنین بار تکرار کرده و سپس تلاش کن معنایی را که کلمات در بر دارند، احساس کنی.

د_۹۵_۱۲

W-95.12

^۱تو خویشتن یگانه هستی، یگانه و ایمن در نور و شادی و صلح.^۲تو فرزند خداوند هستی، خویشتن یگانه، با یک آفریدگار و یک هدف؛ آوردن آگاهی از این یگانگی به همهٔ ذهن‌ها، تا آفرینش حقیقی بتواند دربرگیری کل و وحدت خداوند را گسترش دهد.^۳تو خویشتن یگانه هستی، کامل و شفایافته و تمام، با قدرت برداشتن حجاب تاریکی از این دنیا، و اجازه دادن به نور درونت تا ظهور کند تا به این دنیا حقیقت را در مورد خودت بیاموزد.

د_۹۵_۱۳

W-95.13

^۱تو خویشتن قدسی یگانه هستی، در هماهنگی کامل با همه‌ی آنچه وجود دارد، و همه‌ی آنچه وجود خواهد داشت.^۲تو خویشتن یگانه هستی، فرزند مقدس خداوند، یگانه با برادرانت در آن خویشتن؛ یگانه با پدرت و ارادهٔ او.^۳این خویشتن یگانه را در خود احساس کن، و اجازه بده تا با تابش خود همهٔ اوهام و تردیدهای تو را برطرف سازد.^۴این خویشتن تو است، فرزند خود خداوند، بی‌گناه همچون آفریدگارش، با قدرت او در درونت و عشق او برای همیشه از آن تو.^۵تو خویشتن یگانه هستی، و به تو عطا شده تا این خویشتن را درونت احساس کنی، و تمامی اوهام خود را از این ذهن یگانه که این خویشتن است، از حقیقت مقدس درون، بیرون برانی.

د_۹۵_۱۴

W-95.14

^۱امروز از یاد نبر.^۲ما به کمک تو نیاز داریم، به نقش کوچک تو در آوردن شادمانی به همهٔ این دنیا.^۳و ملکوت به تو می‌نگرد، با اطمینان به این که امروز تلاش خواهی کرد.^۴پس در یقین آن سهیم شو زیرا از آن تو است.^۵هوشیار باش.^۶امروز از یاد نبر.^۷در طول روز هدف خود را فراموش نکن.^۸ایدهٔ امروز را بارهای ممکن تکرار کن، با این درک که هر زمان چنین می‌کنی کسی آوای امید را می‌شنود، نجوای ظریف حقیقت را درون ذهنش، خش خش ملایم بال‌های صلح را.

د_۹۵_۱۵

W-95.15

^۱تصدیق خود تو در مورد این که خویشتن یگانه هستی، یگانه با پدرت، فراخواندن همهٔ این دنیا است تا با تو یگانه باشند.^۲مطمئن شو که امروز با هر کسی که ملاقات می‌کنی مژدهٔ ایدهٔ روز را به او بدهی و به او بگویی:

^۳تو با من یک خویشتن یگانه هستی، یگانه با آفریدگارمان در این خویشتن.

^۴من به تو افتخار می‌کنم به خاطر آنچه که هستم، و آنچه که او هست، او که به هر دوی ما به عنوان یک وجود یگانه، عشق می‌ورزد.