د_مر۴_مق_۱
W-rIV.in.1
۱اینک ما دوباره مرور می‌کنیم، این بار آگاه از اینکه در حال آماده شدن برای بخش دوم آموختن این هستیم که حقیقت را چگونه می‌توان بکار برد.۲امروز ما آغاز خواهیم کرد به تمرکز بر روی آمادگی برای آنچه بعدا خواهد آمد.۳این هدف ما برای این مرور است، و هدف درسهای بعدی.۴بنابراین ما درسهای اخیر و اندیشه‌های محوری آنها را به چنان شیوه‌ای مرور می‌کنیم که بتواند آمادگی آنچه را که می‌خواهیم بدست آوریم تسهیل کند.
د_مر۴_مق_۲
W-rIV.in.2
۱یک موضوع محوری وجود دارد که هر گامی را در مروری که انجام می‌دهیم به وحدت می‌رساند، و آن را می‌توان با کلمات زیر به سادگی بیان کرد:
۲ذهن من تنها چیزی را نگاه می‌دارد که همراه با خداوند می‌اندیشم.
۳این یک واقعیت است و بیانگر حقیقت آن چیزی است که تو هستی و آن چیزی که پدرت است.۴این اندیشه است که توسط آن پدر، آفرینش را به فرزند عطا کرد، و فرزند را هم‌آفریننده با خودش مقرر کرد.۵این اندیشه است که کاملا رستگاری را برای این فرزند تضمین می‌کند.۶زیرا در ذهن او هیچ اندیشه‌ای نمی‌تواند اسکان یابد به جز آن اندیشه‌هایی که با پدرش سهیم می‌شود.۷فقدان بخشایش این اندیشه را از آگاهی وی مسدود می‌کند.۸اما این اندیشه برای همیشه حقیقی است.
د_مر۴_مق_۳
W-rIV.in.3
۱بگذارید آمادگی خود را با درکی از شکل‌های بسیاری که در آن فقدان بخشایش حقیقی ممکن است به دقت پنهان شود، آغاز کنیم.۲از آنجا که آنها اوهام هستند، فقط می‌توان ادراک کرد که چه هستند؛ دفاع‌هایی که افکار نابخشایندهٔ تو را از دیده شدن و تشخیص داده شدن محافظت می‌کنند.۳هدف آنها نشان دادن چیز دیگری به تو است، و متوقف کردن تصحیح از طریق خودفریبی‌هایی که ایجاد می‌شوند تا جای آن را بگیرند.
د_مر۴_مق_۴
W-rIV.in.4
۱و اما ذهن تو فقط چیزی را نگاه می‌دارد که تو با خداوند می‌اندیشی.۲خودفریبی‌های تو نمی‌توانند جای حقیقت را بگیرند.۳همانطور که کودکی نمی‌تواند چوبی را در اقیانوس بیاندازد تا آمد و رفت موجها، گرم شدن آب توسط خورشید، تابش نقره‌فام ماه بر آب در شب را تغییر دهد.۴بنابراین ما هر برنامه تمرین در این مرور را با آماده‌سازی ذهنمان برای درک درسهایی که خوانده‌ایم آغاز می‌کنیم، و معنایی که آنها به ما عرضه می‌کنند را می‌بینیم.
د_مر۴_مق_۵
W-rIV.in.5
۱هر روز را با زمانی آغاز کن که به آمادگی ذهنت اختصاص می‌دهی و ذهنت را برای آموختن آنچه که هر ایدهٔ در حال مرور در آن روز به تو عرضه می‌کند در آزادی و در صلح آماده کن.۲ذهنت را باز کن، و آن را از همهٔ اندیشه‌هایی که می‌توانند فریبش دهند پاک کن، و بگذار این اندیشه به تنهایی آن را کاملا در برگیرد و بقیه را کنار بگذار:
۳ذهن من تنها چیزی را نگاه می‌دارد که همراه با خداوند می‌اندیشم.
۴پنج دقیقه با این اندیشه کافی خواهد بود تا روز را به مسیرهایی بیاندازد که خداوند مقرر کرده است، و ذهن او را مسئول همهٔ اندیشه‌هایی کند که تو در آن روز دریافت خواهی کرد.
د_مر۴_مق_۶
W-rIV.in.6
۱این اندیشه‌ها فقط به تنهایی از تو نخواهند آمد، زیرا همه‌ی آنها با او سهیم خواهند شد.۲بنابراین هر یک از آنها پیام عشق او را برای تو خواهند آورد، و پیام‌های تو را به او بر خواهند گرداند.۳این چنین هم‌نشینی با خداوندِ میزبانان از آن تو خواهد شد، همانگونه که او خودش اراده کرده است.۴و همچنان که تکمیل کنندهٔ خودش به او می‌پیوندد، او به تو خواهد پیوست که با اتحاد تو با او و او با تو، کامل هستی.
د_مر۴_مق_۷
W-rIV.in.7
۱پس از آمادگی، صرفا هر یک از دو ایده‌ای را که قرار است در آن روز مرور کنی، بخوان.۲سپس چشمانت را ببند و آنها را به آهستگی به خودت بگو.۳اکنون هیچ عجله‌ای وجود ندارد، زیرا تو در حال استفاده از زمان برای هدفی هستی که برایش مقرر شده است.۴اجازه بده هر کلمه با معنایی که خداوند به آن داده است تابش کند، آن چنان که از طریق آوایش به تو داده شده است .۵اجازه بده هر ایده‌ای که مرور می‌کنی، در آن روز موهبتی را به تو ارزانی کند که او از سوی خودش برای تو در آن نهاده است.۶و ما از هیچ قالبی برای تمرین به جز این قالب استفاده نمی‌کنیم:
د_مر۴_مق_۸
W-rIV.in.8
۱در هر ساعت از روز، اندیشه‌ای را که با آن روز را آغاز کرده‌ای به ذهنت بیاور، و لحظاتی را در سکوت با آن بگذران.۲سپس دو ایده‌ای را که برای روز تمرین می‌کنی بدون عجله تکرار کن، با صرف زمان کافی برای دیدن موهبتهایی که برای تو در خود دارند، و بگذار این موهبتها در هر جا که مقرر است، دریافت شوند.
د_مر۴_مق_۹
W-rIV.in.9
۱ما هیچ فکر دیگری را اضافه نمی‌کنیم، اما می‌گذاریم اینها پیام‌هایی باشند که هستند.۲ما نیازی به بیشتر از این نداریم تا به ما شادمانی و آرامش بدهد، و سکوت بی‌منتها، اطمینان کامل، و همه‌ی آنچه را که پدرمان اراده می‌کند تا ما به عنوان میراثی که از او داریم دریافت کنیم.۳هر روز تمرین را، با مرور کردن، همانگونه که آغاز کردیم به پایان می‌بریم، ابتدا اندیشه‌ای را تکرار می‌کنیم که روزمان را زمان خاصی برای تبرک و شادمانی‌مان ساخته است؛ و از طریق ایمانمان دنیا را از تاریکی به نور هدایت کرد، از اندوه به سرور، از رنج به صلح، از گناه به قداست.
د_مر۴_مق_۱۰
W-rIV.in.10
۱خداوند از تو تشکر می‌کند که این گونه حفظ کلام او را تمرین می‌کنی.۲و زمانی که تو ذهنت را دوباره پیش از خواب به ایده‌های امروز معطوف می‌کنی، قدردانی او تو را در صلح احاطه خواهد کرد، در جایی که او اراده می‌کند برای همیشه آنجا باشی، و اینک در حال آموختن طلب دوبارهٔ آن به عنوان میراث خود هستی.
