دورهدرسنامه 

د_مر۶_مق_۱

W-rVI.in.1

^۱برای این مرور ما فقط هر روز با یک ایده کار می‌کنیم، و آن را به دفعات ممکن تمرین می‌کنیم.^۲در کنار آن زمان که تو در صبح و عصر اختصاص می‌دهی، که نباید کمتر از پانزده دقیقه باشد، و یادآوری‌های هر ساعته که در طول روز انجام می‌دهی، از این ایده در بین این زمان‌ها به دفعات ممکن استفاده کن.^۳هر یک از این ایده‌ها به تنهایی برای رستگاری کافی است، اگر حقیقتا آموخته شود.^۴هر ایده می‌تواند کافی باشد تا رهایی از هر گونه اسارت را به تو و این دنیا ارزانی کند، و یاد خداوند را به بازگشت دعوت نماید.

د_مر۶_مق_۲

W-rVI.in.2

^۱ما تمرین خود را با به یاد داشتن این آغاز می‌کنیم، و در تمرین خود به دقت اندیشه‌هایی را که روح‌القدس در بیست درس آخرمان به ما ارزانی داشته است، مرور می‌کنیم.^۲هریک از این مرورها اگر فهمیده، تمرین، پذیرفته و برای همه‌ی رویدادهای ظاهری در طول روز به کار برده شوند، تمامی این برنامه درسی را در خود دارند.^۳یکی از آن‌ها کافی است.^۴اما در مورد آن یکی، نباید هیچ استثنایی گذاشته شود.^۵پس ما نیاز داریم از تمامی آنها استفاده کنیم و اجازه دهیم همگی به عنوان یک مرور با هم مخلوط شوند، زیرا هر یک به تمامیت آموزش ما کمک می‌کنند.

د_مر۶_مق_۳

W-rVI.in.3

^۱برنامه‌های تمرین، مانند آخرین مروری که داشتیم، حول یک موضوع محوری می‌چرخند که ما با آن هر درس را آغاز می‌کنیم و به پایان می‌بریم.^۲موضوع محوری این است:

^۳من یک بدن نیستم.^۴من آزاد هستم.^۵زیرا من هنوز آنگونه هستم که خداوندم آفرید.

^۶روز با این ایده آغاز می‌شود و پایان می‌یابد.^۷و ما آن را سر هر ساعت تکرار می‌کنیم یا به یاد می‌آوریم، بین این تکرارها، ما وظیفه‌ای داریم ورای این دنیا که می‌بینیم.^۸فراتر از این و فراتر از تکرار اندیشه‌ی خاصی که ما برای روز تمرین می‌کنیم، هیچ شکلی از تمرین اجباری نیست، به جز انصراف عمیقی از هر چیز که ذهن را به هم می‌ریزد و آن را نسبت به استدلال، عقل و حقیقت ساده ناشنوا می‌کند.

د_مر۶_مق_۴

W-rVI.in.4

^۱ما تلاش خواهیم کرد به ورای همه کلمات و شکل‌های خاص تمرین برای این مرور برویم.^۲زیرا این زمان تلاش می‌کنیم تا به سرعت بیشتر و مسیر کوتاه‌تری به سوی آرامش و صلح خداوندی دست یابیم.^۳ما صرفا چشمانمان را می‌بندیم، و سپس تمامی آنچه را می‌پنداشتیم می‌دانیم و فهمیده‌ایم از یاد می‌بریم.^۴زیرا در این صورت آزادی از همه‌ی آنچه که نمی‌دانستیم و نمی‌توانستیم بفهمیم به ما عطا می‌شود.

د_مر۶_مق_۵

W-rVI.in.5

^۱فقط یک استثنا برای این فقدان ساختار وجود دارد.^۲اجازه نده هیچ فکر بیهوده‌ای بدون برخورد باقی بماند.^۳اگر متوجه چنین فکری شدی، استقرار آن را نادیده بگیر و در اطمینان دادن به ذهنت که خواهان این پندار بیهوده نیست، شتاب کن.^۴سپس با ملایمت اجازه بده این فکر که انکارش می‌کنی رها شود، و بطور قطعی و سریع با ایده تمرینی روز جایگزین شود.

د_مر۶_مق_۶

W-rVI.in.6

^۱زمانی که وسوسه می‌شوی، در اعلام آزادی خود از وسوسه شتاب کن، در حالی که می‌گویی:

^۲من این فکر را نمی‌خواهم.^۳در عوض انتخاب می‌کنم که ................

^۴و سپس ایده روز را تکرار کن، و اجازه بده جایگزین چیزی بشود که می‌پنداشتی.^۵فراتر از چنین کاربرد خاصی از ایده‌ی هر روز، ما فقط چند جمله‌ی تفصیلی یا اندیشه خاص را اضافه خواهیم کرد تا در تمرین کمک کند.^۶در عوض، ما این زمان‌های سکوت را به آن آموزگار قدسی‌ عرضه می‌کنیم که در سکوت می‌آموزد، از صلح سخن می‌گوید، و به اندیشه‌های ما هر معنایی را که می‌توانند داشته باشند عطا می‌کند.

د_مر۶_مق_۷

W-rVI.in.7

^۱من این مرور را برای تو به او تقدیم می‌کنم.^۲من تو را تحت مسئولیت او قرار می‌دهم، و اجازه می‌دهم او به تو بیاموزد چه کنی، چه بگویی و چه بیاندیشی، هر زمان که به او رو می‌کنی.^۳او قطعا در دسترس تو خواهد بود، هر زمان که او را بخوانی تا کمکت کند.^۴بگذار تمام مروری را که اینک آغاز می‌کنیم، به او تقدیم کنیم، و بگذار همچنین از یاد نبریم که آن را به چه وجودی تقدیم کرده‌ایم، همچنان که روز به روز تمرین می‌کنیم، و به سوی آن هدف که او برایمان تعیین کرد پیش‌روی می‌کنیم؛ به او اجازه می‌دهیم چگونه رفتن را به ما بیاموزد، و به او کاملا در مورد شیوه‌ای که هر برنامه تمرین می‌تواند به بهترین هدیه عاشقانه آزادی به این دنیا تبدیل گردد، اعتماد می‌کنیم.