دورهدرسنامه 

د_ب۲_۱۴_۱

W-pII.14.1

^۱من فرزند خداوندم، کامل و شفا یافته و تمام، درخشنده در بازتاب عشق او.^۲در من آفرینش او تقدیس می‌شود و زندگی ابدی تضمین می‌گردد.^۳در من عشق به کمال می‌رسد، ترس ناممکن می‌شود، و سرور بدون تضاد استقرار می‌یابد.^۴من منزل مقدس خود خداوند هستم.^۵من همان بهشت هستم که عشق او در آن ساکن است.^۶من خود بی‌گناهی مقدس او هستم، زیرا در خلوص من خلوص خود او ساکن است.

د_ب۲_۱۴_۲

W-pII.14.2

^۱اینک استفاده ما از کلمات تقریبا بپایان می‌رسد.^۲اما در این روزهای پایانی این یک سال که با هم به خداوند ارزانی داشتیم، تو و من، یک هدف واحد یافتیم که در آن سهیم هستیم.^۳و اینچنین تو به من پیوستی، پس هر چه من هستم تو نیز هستی.^۴حقیقت آنچه ما هستیم برای آن نیست که کلمات بتوانند در موردش سخن بگویند یا وصفش کنند.^۵اما ما می‌توانیم وظیفه خود را اینجا بشناسیم، و کلمات نیز می‌توانند از این وظیفه سخن بگویند و آن را بیاموزند، اگر ما کلمات درونمان را نمایش دهیم.

د_ب۲_۱۴_۳

W-pII.14.3

^۱ما آورندگان رستگاری هستیم.^۲ما نقشمان را به عنوان منجیان دنیا می‌پذیریم، دنیایی که از طریق بخشایش مشترک ما نجات می‌یابد.^۳و این، هدیهٔ ما، از این رو به ما داده می‌شود.^۴ما به همگان به عنوان برادر می‌نگریم، و همه چیز را محبت‌آمیز و نیک ادراک می‌کنیم.^۵ما در جستجوی وظیفه‌ای نیستیم که فراتر از دروازه بهشت باشد.^۶معرفت زمانی باز خواهد گشت که ما نقش خود را ایفا کرده باشیم.^۷تنها دغدغهٔ ما استقبال کردن از حقیقت است.

د_ب۲_۱۴_۴

W-pII.14.4

^۱چشمان ما، چشمانی هستند که از طریق آن‌ها رؤیت مسیحایی دنیایی آزاد شده از هر پندار گناهکاری را می‌بیند.^۲گوش‌های ما، گوش‌هایی هستند که آوای خداوند را می‌شنوند که بی‌گناهی این دنیا را اعلام می‌کند.^۳ذهن‌های ما، ذهن‌هایی هستند که به هم می‌پیوندند در حالی که ما این دنیا را تبرک می‌کنیم.^۴و بر مبنای آن یگانگی که به آن دست یافته‌ایم همه برادرانمان را فرا می‌خوانیم، و از آن‌ها می‌خواهیم در صلحمان سهیم شوند و لذت ما را به اوج برسانند.

د_ب۲_۱۴_۵

W-pII.14.5

^۱ما پیام‌آوران مقدس خداوند هستیم که از سوی او سخن می‌گوییم، و کلامش را به همهٔ آن‌هایی که او نزد ما فرستاده است می‌رسانیم، ما می‌آموزیم که این بر قلب‌هایمان نوشته شده است.^۲و این‌چنین ذهن‌های ما در مورد هدفی که برایش آمدیم، و به دنبال خدمت به آن هستیم تغییر می‌کنند.^۳ما مژده‌های شادمان را به فرزند خداوند، که می‌پنداشت رنج دیده است می‌دهیم.^۴اینک او نجات یافته است.^۵و همچنان که می‌بیند دروازهٔ بهشت پیش رویش گشوده است، به داخل وارد شده و درون قلب خداوند ناپدید خواهد شد.