همانگونه که عنوان آن بیان می‌کند، این دوره به طور کلی به عنوان یک ابزار آموزشی آراسته شده است.این دوره شامل سه کتاب است: یک متن ۶۶۹ صفحه‌ای، یک درسنامه برای دانش آموزان که ۴۸۸ صفحه است، و یک راهنمای آموزگاران که ۹۲ صفحه است.ترتیب استفاده‌ی دانش‌آموزان از این کتاب‌ها ، و روشی که آنها این کتاب‌ها را مطالعه می‌کنند، به نیازهای خاص و ترجیهات آنها بستگی دارد.
برنامه‌ی آموزشی که این دوره پیشنهاد می‌دهد، به دقت اندیشیده شده، و گام به گام، در هر دو سطح نظری و عملی توضیح داده شده است.این دوره بر کاربرد عملی به جای نظریه‌پردازی و تجربه کردن به جای الهیات تاکید دارد.بطور ویژه بیان می‌کند که «یک الهیات واحد جهانی غیرممکن است، ولی یک تجربه واحد جهانی نه تنها امکانپذیر است بلکه ضروری نیز هست» ( راهنمای آموزگاران، صفحه ۷۷).اگرچه این دارای بیان مسیحی است ولی به زمینه‌های معنوی جهانی می‌پردازد.این دوره تاکید می‌کند که تنها یک نسخه از برنامه آموزشی جهانی است.نسخه‌های بسیارِ دیگری هم وجود دارند، که این دوره تنها از نظر شکل ظاهری با آنها فرق دارد.در پایان همه‌ی آنها به خداوند ختم می‌شوند.
کتاب متن عمدتاً نظری است، و مفاهیمی را که سیستم فکری این دوره بر آنها بنا نهاده شده است را ارائه می‌کند.ایده های آن دربردارنده بنیان‌هایی برای درسهای درسنامه است.بدون کاربرد عملی درسهایی که درسنامه فراهم می‌کند، کتاب متن بیشتر در حدّ یک سری ایده‌های گنگ باقی خواهد ماند، که به سختی برای دستیابی به هدف این دوره که وارونه کردن سیستم فکری است، کفایت می‌کند.
درسنامه شامل ۳۶۵ درس است که هر کدام برای یک روز از ۳۶۵ روز سال است.در عین حال الزامی وجود ندارد که حتما درس‌ها در بازه زمانی یک سال انجام شوند، یک نفر ممکن است بخواهد بیشتر از یک روز را با یک درس خاص که برایش خوشآیند است، بماند.تنها الزامی که توصیه شده، این است که بیشتر از یک درس در روز نباید انجام شود.طبیعت عملگرای درسنامه در مقدمه‌ای که برای درس‌ها دارد، برجسته شده است، که به جای سرسپردگی و تعهد پیشاپیش به یک هدف معنوی، بر تجربه کردن از طریق عمل نمودن تاکید می‌کند:
باور کردن برخی از ایده‌هایی که این درسنامه معرفی می‌کند، برای تو سخت است، و برخی دیگر ممکن است کاملا تکان دهنده به نظر برسند.این اهمیت ندارد.صرفا از تو خواسته شده است که آنها را همانگونه که راهنمایی می‌شوی، به کار ببری.به هیچ روی از تو خواسته نشده که آنها را قضاوت کنی.فقط از تو خواسته شده که آنها را بکار ببری.آنچه که به آنها برای تو معنا می‌دهد، به کار بردن آنها است که به تو نشان خواهد داد آنها درست هستند.
تنها این را به یاد داشته باش؛ نیازی نیست این ایده‌ها را باور بکنی، نیازی نیست آنها را بپذیری، و حتی نیازی نیست از آنها استقبال کنی.ممکن است در برابر برخی از آنها فعالانه مقاومت کنی.هیچ‌کدام از اینها اهمیّت ندارد، یا از تاثیرگذاری آنها نخواهد کاست.امّا به خود اجازه نده که در بکار بردن ایده‌هایی که درسنامه در بر دارد، استثنا قائل شوی، و واکنش تو به آن ایده‌ها هرچه باشد، آنها را به کار ببر.چیزی بیش از این مورد نیاز نیست. (درسنامه، صفحه ۲ )
سرانجام، کتابچه راهنمای آموزگاران، که به شکل پرسش و پاسخ نوشته شده است، برای پرسشهایی که یک دانش‌آموز به احتمال فراوان ممکن است بپرسد، پاسخ فراهم می‌کند.همچنین شامل روشنگری برای شماری از اصطلاحات بکار رفته در دوره می‌شود، که آنها را در چهارچوب نظری کتاب متن، توضیح می‌دهد.
این دوره ادعا ندارد که نهایت است، همچنین مقصود از درسهای درسنامه به کمال رساندن آموخته‌های دانش‌آموز نیست.در پایان، خواننده به دست آموزگار درونی‌اش سپرده می‌شود، آموزگاری که همه‌ی یادگیری‌های بعدی را آن‌چنان که مناسب بداند هدایت خواهد کرد.با اینکه این دوره دید وسیع و فراگیر دارد، حقیقت نمی‌تواند به هیچ شکل نهایی محدود شود، همانگونه که در بیان پایانی درسنامه به روشنی تشخیص داده شده است:
این دوره یک آغاز است، نه پایان...درسهای خاص دیگری اختصاص داده نشده است، زیرا به درسهای دیگری نیاز نیست.از این پس، آوای خداوند را بشنو...او کوشش‌های تو را هدایت خواهد کرد، به تو خواهد گفت دقیقاً چه باید بکنی؛ چگونه ذهن خود را هدایت کنی، و چه زمانی در سکوت بسوی او بیایی، و از او مسیر اطمینان‌بخش و کلام استوارش را بخواهی. (درسنامه، صفحه ۴۸۷)
