دورهسرود نیایشفصل ۳ - شفا 

س_۳_۲_۱

S-3.II.1

^۱شفای کاذب صرفاً باعث مبادله ضعیف یک توهم با توهم «خوب تر» می شود. رویای بیماری برای رویای سلامتی^۲این می تواند در اشکال پایین تر از دعا رخ دهد، که با بخشش ترکیب می شود که به معنای مهربانی است اما هنوز کاملاً درک نشده است.^۳تنها شفای کاذب می‌تواند جای خود را به ترس بدهد، بنابراین بیماری مجددا آزاد خواهد بود.^۴شفای کاذب در واقع می تواند نوعی درد و بیماری را برطرف کند.^۵اما علت پابرجاست و فاقد آثار نخواهد بود.^۶علت هنوز آرزوی مردن و غلبه بر مسیح است.^۷و با این آرزو مرگ یقین است، زیرا دعا مستجاب می شود.^۸با این حال نوعی مرگ ظاهری وجود دارد که منشأ متفاوتی دارد.^۹این به دلیل افکار آسیب زا و خشم خشمگین در جهان نیست.^۱۰این صرفاً به معنای پایان سودمندی عملکرد بدن است.^۱۱و بنابراین به عنوان یک انتخاب کنار گذاشته می‌شود، زیرا کسی در کنار لباسی که اکنون فرسوده شده دراز می‌کشد.

س_۳_۲_۲

S-3.II.2

^۱این چیزی است که مرگ باید باشد. انتخابی آرام که با شادی و با احساس آرامش انجام شده است، زیرا از بدن مهربانانه برای کمک به پسر خدا در مسیری که به سوی خدا می رود استفاده شده است.^۲پس ما از بدن برای تمام خدماتی که به ما کرده است تشکر می کنیم.^۳اما ما نیز سپاسگزاریم، نیاز است که در دنیای محدودیت ها قدم برداریم، و به مسیح در اشکال پنهان و به وضوح در حداکثر درخشش های دوست داشتنی برسیم.^۴اکنون می‌توانیم او را بدون کورها ببینیم، در نوری که یاد گرفته‌ایم دوباره به آن نگاه کنیم.

س_۳_۲_۳

S-3.II.3

^۱ما آن را مرگ می‌نامیم، اما آن آزادی است.^۲به شکل‌هایی نیست که به نظر می‌رسد با درد بر گوشت ناخواسته فرو می‌روند، بلکه به‌عنوان استقبال ملایمی برای رهاسازی به وجود می‌آید.^۳اگر شفای واقعی وجود داشته باشد، این می تواند شکلی باشد که در آن مرگ زمانی فرا می رسد که زمان استراحت کمی از زایمان با خوشحالی انجام شده و با خوشحالی به پایان رسیده است.^۴اکنون ما در صلح به هوای آزادتر و اقلیم ملایم‌تر می‌رویم، جایی که دشوار نیست که ببینیم هدایایی که دادیم برای ما نگهداری شده‌اند.»^۵زیرا مسیح اکنون واضح تر است. بینش او در ما پایدارتر است. صدای او، کلام خدا، قطعا صدای ماست.

س_۳_۲_۴

S-3.II.4

^۱این گذر ملایم به دعای والاتر، بخشش مهربانانه راه های زمین را فقط با شکر می توان دریافت.^۲با این حال، اولین شفای واقعی باید به ذهن رسیده باشد تا با عفو محبت آمیز گناهانی را که در مورد آن خواب دیده و بر جهان تحمیل کرده است، برکت دهد.^۳اکنون رویاهایش در استراحتی آرام از بین می روند.^۴اکنون آمرزش او می آید تا جهان را شفا دهد و آماده است تا با آرامش، سفر به پایان رسیده و درس های آموخته شده را ترک کند.

س_۳_۲_۵

S-3.II.5

^۱از نظر دنیا این مرگ نیست، زیرا مرگ در چشمان هراسانش ظالمانه است و به شکل مجازات گناه است.^۲پس چگونه می تواند یک نعمت باشد؟^۳و چگونه می توان از آن استقبال کرد در حالی که باید از آن ترسید؟^۴چه شفای در چنین دیدگاهی رخ داده است که صرفاً دروازه ای را به سوی دعای برتر و عدالت انجام می دهد؟^۵مرگ پاداش است نه مجازات.^۶اما چنین دیدگاهی باید با شفای که جهان قادر به تصور آن نیست، تقویت شود.^۷شفا بخشی وجود ندارد.^۸چیزی که جز توهمات جابه جا می کند هیچ کاری انجام نداده است.^۹آنچه نادرست است نمی تواند تا حدی درست باشد.^۱۰اگر شفا پیدا کنید، شفای شما کامل شده است.^۱۱بخشش تنها هدیه ای است که می دهید و می گیرید.

س_۳_۲_۶

S-3.II.6

^۱شفای کاذب بر شفای بدن استوار است و علت بیماری را همچنان بدون تغییر باقی می‌گذارد و آماده حمله مجدد است تا زمانی که یک مرگ بی‌رحمانه در پیروزی ظاهر شود.^۲می توان آن را برای مدتی دور نگه داشت، و زمانی که منتظر انتقام گرفتن از پسر خداست، می تواند مهلت کوتاهی داشته باشد.^۳با این حال، نمی توان بر آن غلبه کرد تا زمانی که تمام ایمان به آن توسط خدا قرار گیرد و جایگزین رویاهای شیطانی شود. دنیایی که در آن حجابی از گناه وجود ندارد که آن را تاریک و آسوده نگه دارد.^۴سرانجام دروازه بهشت باز می‌شود و پسر خدا آزاد است تا وارد خانه‌ای شود که آماده استقبال از او است و قبل از آن که زمان در انتظار او باشد و هنوز آماده شده بود.