دورهمتنفصل ۱ - معنی معجزات 

م_۱_۲_۱

T-1.II.1

^۱مکاشفه موجب تعلیق کامل اما موقت تردید و ترس می‌شود.^۲آن منعکس کننده شکل اصلی ارتباط بین خداوند و آفرینش او است، که شامل حس بسیار شخصی آفرینش است که گاهی در روابط فیزیکی جستجو می‌شود.^۳نزدیکی فیزیکی نمی‌تواند آن را انجام دهد.^۴معجزه‌ها، اما، بطور خالص میان فردی هستند، و منجر به نزدیکی حقیقی به دیگران می‌شوند.^۵مکاشفه تو را مستقیماً با خداوند متحد می‌کند.^۶معجزه تو را مستقیماً با برادرت پیوند می‌سازد.^۷هیچ کدام از خودآگاهی سرچشمه نمی‌گیرند، اما هر دو در آنجا تجربه می‌شوند.^۸خودآگاهی حالتی است که عمل را القا می‌کند، هر چند آن را الهام نمی‌کند.^۹تو آزادی که آنچه را انتخاب می‌کنی باور کنی، و آنچه انجام می‌دهی بر آنچه که باور داری گواهی می‌دهد.

م_۱_۲_۲

T-1.II.2

^۱مکاشفه به شدت شخصی است و نمی‌تواند به طرز معناداری ترجمه شود.^۲به همین دلیل است که هر تلاشی برای توصیف آن با کلمات غیرممکن است.^۳مکاشفه تنها تجربه را القا می‌کند.^۴معجزات، از طرف دیگر، عمل را القا می‌کنند.^۵اکنون آن‌ها، به دلیل طبیعت میان‌فردی‌ خود، بسیار مفیدتر هستند.^۶در این مرحله از یادگیری، کاربرد معجزات مهم است زیرا آزادی از ترس نمی‌تواند به تو تحمیل شود.^۷مکاشفه حقیقتاً قابل بیان نمی‌باشد زیرا تجربه‌ای از عشق غیر قابل بیان است.

م_۱_۲_۳

T-1.II.3

^۱هیبت باید مختص به مکاشفه باشد که به طور کامل و صحیح در مورد آن صدق می‌کند.^۲آن برای معجزه مناسب نیست، زیرا حالت هیبت، عبادت‌وار است، به این معنا که یک فرد از درجه پایین‌تر در برابر خالقش ایستاده است.^۳تو یک آفرینش کامل هستی، و هیبت را تنها در حضور آفریدگار کمال باید تجربه کنی.^۴بنابراین معجزه نشانه عشق در میان همتایان است.^۵همتایان نباید در هیبت یکدیگر باشند زیرا هیبت دلالت بر نابرابری دارد.^۶بنابراین آن یک واکنش نامناسب به من است.^۷برادر بزرگتر حق دارد به خاطر تجربهٔ بیشترش شایستهٔ احترام است، و برای خرد بیشترش شایستهٔ اطاعت.^۸او همچنین سزاوار عشق است چون یک برادر است، و اگر فداکار باشد، شایستهٔ فداکاری است.^۹این فقط فداکاری من است که به من حق می دهد که از فداکاری تو برخوردار شوم.^۱۰چیزی در مورد من وجود ندارد که تو نتوانی به دست آوری.^۱۱من چیزی ندارم که از جانب خداوند نباشد.^۱۲تفاوت میان ما اکنون این است که من چیز دیگری ندارم.^۱۳این من را در حالتی قرار می دهد که فقط بالقوه در تو وجود دارد.

م_۱_۲_۴

T-1.II.4

^۱«هیچ‌کس جز از طریق من نزد پدر نمی‌آید» به این معنا نیست که من به شکلی از تو جدا یا متفاوت هستم به جز در زمان، و زمان واقعاً وجود ندارد.^۲این عبارت از دیدگاه یک محور عمودی بیشتر معنی دارد تا یک محور افقی.^۳تو پایین من ایستاده‌ای و من پایین خداوند ایستاده‌ام.^۴در سیر «برخاستن»، من بالاتر هستم زیرا بدون من فاصله بین خداوند و انسان برای تو به قدری بزرگ خواهد بود که آن را نمی‌توانی در بر بگیری.^۵من از یک سو به عنوان برادر بزرگتر تو، و از سوی دیگر به عنوان یک فرزند خداوند این فاصله را پُر می‌کنم.^۶ارادت من به برادرانم مرا مسئول مقام فرزندی قرار داده است که آن را کامل می‌دانم، زیرا آن را تسهیم می‌کنم.^۷ممکن است به نظر برسد که این با عبارت «من و پدرم یکی هستیم» در تضاد باشد، اما این عبارت دو بخش دارد در این تشخیص که پدر بزرگتر است.

م_۱_۲_۵

T-1.II.5

^۱مکاشفه‌ها به طور غیرمستقیم از من الهام می‌شوند زیرا من به روح‌القدس نزدیکم و نسبت به آمادگی برادرانم برای مکاشفه هشیار هستم.^۲بنابراین من می‌توانم بیشتر از آن‌چه آن‌ها می‌توانند برای خودشان به ارمغان بیاورند، برایشان به ارمغان بیاورم.^۳روح القدس واسطه ارتباط بالاتر به پایین‌تر است، و کانال مستقیم خداوند به سوی تو را برای مکاشفه باز نگه می‌دارد.^۴مکاشفه دوطرفه نیست.^۵از خداوند به تو می‌رسد، اما از تو به خداوند نمی‌رسد.

م_۱_۲_۶

T-1.II.6

^۱معجزه نیاز به زمان را به حداقل می‌رساند.^۲به نظر می‌رسد که تشخیص برابری اعضای رابطه فرزندی در سطح طولی یا افقی تقریباً زمان بی‌پایانی را در بر می‌گیرد.^۳با این وجود، معجزه مستلزم یک تغییر ناگهانی از درک افقی به درک عمودی است.^۴این یک بازه زمانی را ارائه می‌دهد که دهنده و گیرنده هر دو در زمان به مراتب فراتر از آنچه که در غیر این‌ صورت می‌بودند پدیدار می‌شوند.^۵بنابراین معجزه ویژگی منحصر به فرد برانداختن زمان را دارد تا حدی که بازه زمانی که پوشش می‌دهد را غیرضروری کند.^۶هیچ رابطه‌ای بین زمانی که معجزه می‌گیرد و زمانی که پوشش می‌دهد وجود ندارد.^۷معجزه جایگزین آن یادگیری می‌شود که ممکن بود هزاران سال طول بکشد.^۸این کار را با شناخت اساسی برابری کامل دهنده و گیرنده انجام می‌دهد که معجزه بر آن استوار است.^۹معجزه زمان را با فروریختن آن کوتاه می‌کند، و در نتیجه بازه‌های معینی را در آن حذف می‌کند.^۱۰و این کار را، با این حال، در توالی زمانی بزرگتر انجام می‌دهد.