دورهمتنفصل ۱ - معنی معجزات 

م_۱_۷_۱

T-1.VII.1

^۱ادراک‌های تحریف شدهٔ تو پوششی متراکم بر انگیزش‌های معجزه ایجاد می‌کنند، و رسیدن به آگاهی خودت را برای آن‌ها دشوار می‌سازند.^۲اشتباه گرفتن انگیزش‌های معجزه با انگیزش‌های فیزیکی یک تحریف اصلی ادراکی است.^۳انگیزش‌های فیزیکی، انگیزش‌های معجزه هستند که نادرست هدایت شده‌اند.^۴همه لذت‌ واقعی از انجام دادن اراده خداوند نشات می‌گیرد.^۵این به این خاطر است که انجام ندادن آن انکار خود است.^۶انکار خود منجر به اوهام می‌شود، در حالی که تصحیح خطا سبب رهایی از آن می‌شود.^۷خودت را فریب نده تا باور کنی که می‌توانی از طریق هر چیز بیرونی با خداوند یا برادران خود در صلح ارتباط برقرار کنی.

م_۱_۷_۲

T-1.VII.2

^۱فرزند خداوند، تو آفریده شدی تا آنچه که خوب، زیبا و مقدس است را بیافرینی.^۲این را فراموش نکن.^۳عشق خداوند، برای مدت کوتاهی، هنوز باید از طریق یک بدن به بدن دیگر ابراز شود، زیرا رؤیت هنوز بسیار کم‌سو است.^۴تو می‌توانی از بدن خود بهترین استفاده را بکنی تا به تو کمک کند ادراک خود را وسیع‌تر کنی تا بتوانی به رؤیت واقعی دست یابی، که چشم جسمانی قادر به انجام آن نیست.^۵یادگیری انجام این کار تنها فایده حقیقی بدن است.

م_۱_۷_۳

T-1.VII.3

^۱خیال یک شکل تحریف شده از رؤیت است.^۲تخیلات از هر نوعی که باشند، تحریف هستند، زیرا همیشه شامل تبدیل ادراک به غیرواقعی می‌شوند.^۳کنش‌هایی که از تحریف‌ها ناشی می‌شوند، به معنای واقعی کلمه واکنش‌های کسانی هستند که نمی‌دانند چه می‌کنند.^۴خیال تلاشی برای کنترل واقعیت بر اساس نیازهای کاذب است.^۵واقعیت را به هر طریقی تحریف کن و آنگاه به طرز ویرانگری ادراک می‌کنی‌.^۶تخیلات وسیله‌ای برای ایجاد معاشرت‌های غیرحقیقی و تلاش برای کسب لذت از آن‌ها هستند.^۷اما اگرچه می‌توانی معاشرت‌های غیرحقیقی را ادراک کنی، هرگز نمی‌توانی آن‌ها را واقعی کنی مگر برای خودت.^۸تو به چیزی که می‌سازی اعتقاد داری.^۹اگر معجزات را ارائه دهی، به همان اندازه در اعتقاد خود به آن‌ها توانمند خواهی بود.^۱۰سپس قدرت اعتقاد تو، باور دریافت کنندهٔ معجزه را حفظ می‌کند.^۱۱با آشکار شدن ماهیت کاملاً رضایت‌بخش واقعیت هم برای دهنده و هم برای گیرنده، تخیلات کاملاً غیرضروری می‌شوند.^۱۲واقعیت از طریق غصب «از دست رفته» می‌شود، که استبداد را تولید می‌کند.^۱۳تا زمانی که تنها یک «برده» هم بر روی زمین باقی بماند، رهایی تو کامل نیست.^۱۴بازیابی کامل فرزندی تنها هدف ذهن معجزه‌اندیش است.

م_۱_۷_۴

T-1.VII.4

^۱این یک دوره در پرورش ذهن است.^۲همهٔ یادگیری‌ها تاحدی مستلزم توجه و مطالعه هستند.^۳برخی از بخش‌های بعدی دوره به قدری بر این بخش‌های پیشین تکیه دارند که مطالعهٔ دقیق آن‌ها لازم است.^۴همچنین برای آماده‌سازی به آن‌ها نیاز خواهی داشت.^۵در غیر این صورت، تو ممکن است از آنچه در راه است به قدری بترسی که نتوانی از آن استفادهٔ سازنده بکنی.^۶با این حال، با مطالعهٔ این بخش‌های پیشین، آغاز به مشاهدهٔ برخی از مفاهیم خواهی کرد که بعداً تقویت خواهند شد.

م_۱_۷_۵

T-1.VII.5

^۱به دلیل سردرگمی بین ترس و هیبت که قبلاً به آن اشاره کردم و اغلب ایجاد می‌شود، یک بنیان محکم ضروری است.^۲من گفته‌ام که هیبت در ارتباط با فرزندان خداوند مناسب نیست، زیرا نباید در حضور همتایانت هیبت را تجربه کنی.^۳با این حال، همچنین تأکید شد که هیبت در پیشگاه آفریدگار تو شایسته است.^۴من مواظب بوده‌ام که نقشم را در تاوان بدون بزرگ‌- یا کوچک‌نمایی آن روشن کنم.^۵همچنین سعی می‌کنم همین کار را با نقش تو انجام دهم.^۶من تاکید کرده‌ام که به دلیل برابری ذاتی ما، هیبت واکنش مناسبی به من نیست.^۷با این حال، برخی از گام‌های بعدی در این دوره، رویکرد مستقیم‌تری به خود خداوند دارند.^۸عاقلانه نیست که این گام‌ها را بدون آمادگی دقیق آغاز کنی، در غیر این صورت هیبت با ترس اشتباه گرفته می‌شود و این تجربه بیشتر آسیب‌زا خواهد بود تا خوشایند.^۹شفا در پایان از خداوند است.^۱۰ابزارها به دقت برای تو توضیح داده می‌شوند.^۱۱مکاشفه ممکن است گهگاه هدف را برای تو آشکار کند، اما برای رسیدن به آن ابزارها لازم هستند.