دورهمتنفصل ۲۶ - تحول 

م_۲۶_۴_۱

T-26.IV.1

^۱بخشش معادل عدالت بهشتی در این دنیاست.^۲این جهان گناه را به دنیایی ساده تبدیل می کند، جایی که عدالت می تواند از آن سوی دروازه ای که فقدان کامل محدودیت در پشت آن نهفته است، منعکس شود.^۳هیچ چیز در عشق بی حد و حصر نیاز به بخشش ندارد.^۴و آنچه در جهان صدقه است جای خود را به عدالت ساده می دهد از دروازه ای که به بهشت باز می شود.^۵هیچ کس نمی بخشد مگر اینکه به گناه اعتقاد داشته باشد، و هنوز هم معتقد است که چیزهای زیادی برای بخشش دارد.^۶بنابراین بخشش وسیله‌ای می‌شود که با آن می‌آموزد هیچ کاری برای بخشش انجام نداده است.^۷بخشش همیشه بر عهده کسی است که آن را ارائه می دهد، تا زمانی که خود را دیگر نیازی به آن نمی بیند.^۸و بدین ترتیب او به کارکرد واقعی آفرینش خود باز می گردد که بخشش دوباره به او پیشنهاد می کند.

م_۲۶_۴_۲

T-26.IV.2

^۱بخشایش، دنیای گناه را به دنیایی با شکوه تبدیل می‌کند که دیدنش شگفت‌انگیز است.^۲هر گلی در نور می درخشد، و هر پرنده‌ای از شادی بهشت می‌سراید.^۳اینجا هیچ غمی نیست و هیچ جدایی نیست، زیرا همه چیز کاملا بخشوده شده است.^۴و آنچه بخشیده شده است باید به هم بپیوندد، زیرا هیچ چیز بین آنها جدا و جدا نیست.^۵افراد بی گناه باید این را درک کنند که یکی هستند، زیرا هیچ چیزی در میان نیست تا دیگری را از بین ببرد.^۶و در فضایی که گناه خالی مانده است، یکی می‌شوند، در شادی که می‌دانند آن چیزی که جزئی از آنهاست از هم جدا و جدا نشده است.

م_۲۶_۴_۳

T-26.IV.3

^۱مکان مقدسی که روی آن ایستاده ای جز فضایی است که گناه باقی گذاشته است.^۲و در اینجا چهره مسیح را می بینید که در جای خود برخاسته است.^۳چه کسی می تواند چهره مسیح را ببیند و پدرش را آنطور که واقعا هست به یاد نیاورد؟^۴چه کسی می‌تواند از عشق بترسد و روی زمینی بایستد که گناه جایی را برای محراب بهشت به جای گذاشته است تا بلند شود و بر فراز جهان بلند شود و به فراتر از کائنات برسد تا قلب همه خلقت را لمس کند؟^۵بهشت چیست جز نغمه قدردانی و عشق و ستایش هر چیزی که به منبع خلقتش آفریده شده است؟^۶مقدس ترین محراب در جایی قرار دارد که زمانی اعتقاد بر این بود که گناه وجود دارد.^۷و اینجاست که هر نور بهشتی می آید تا دوباره شعله ور شود و بر شادی بیفزاید.^۸زیرا در اینجا چیزی است که از دست رفته بود به آنها بازگردانده شد و تمام درخشش آنها دوباره کامل شد.

م_۲۶_۴_۴

T-26.IV.4

^۱بخشش هیچ معجزه کوچکی را در مقابل دروازه بهشت به ارمغان نمی آورد.^۲در اینجا خود پسر خدا می آید تا هر هدیه ای را که او را به خانه اش نزدیک می کند دریافت کند.^۳هیچ یک از آنها گم نمی شود و هیچ کدام بیش از دیگری گرامی نیست.^۴هر کدام او را به همان یقین عشق پدرش را یادآوری می کنند.^۵و هر یک به او می آموزد که از آنچه می ترسید بیشتر دوست دارد.^۶چه چیزی جز معجزه می تواند نظر او را تغییر دهد تا بفهمد که از عشق نمی توان ترسید؟^۷چه معجزه ای جز این وجود دارد؟^۸و چه چیز دیگری لازم است تا فضای بین شما ناپدید شود؟

م_۲۶_۴_۵

T-26.IV.5

^۱جایی که گناه یک بار درک شده بود، جهانی برمی خیزد که قربانگاه حقیقت می شود و شما در آنجا به چراغ های بهشت خواهید پیوست و آواز سپاس و ستایش آنها را خواهید خواند.^۲و همانطور که آنها برای کامل شدن نزد شما می آیند، شما نیز با آنها همراه خواهید شد.^۳زیرا هیچ کس آواز بهشت را نمی شنود و بدون صدایی می ماند که قدرت خود را به آهنگ بیفزاید و آن را شیرین تر کند.^۴و هر یک به آواز خواندن در قربانگاهی می‌پیوندد که در آن نقطه کوچکی که گناه اعلام می‌کرده است، برافراشته شده است.^۵و آنچه در آن زمان ناچیز بود به قدری از آواز اوج گرفته است که در آن جهان فقط با یک صدای واحد به هم پیوسته است.

م_۲۶_۴_۶

T-26.IV.6

^۱این نقطه کوچک گناه که هنوز بین تو و برادرت قرار دارد، باز شدن مبارک دروازه بهشت را باز می دارد.^۲چه اندک است مانعی که مال بهشت را از تو دریغ می کند.^۳و چقدر شادی در بهشت خواهد بود وقتی که به گروه کر قدرتمند به عشق خدا بپیوندید!