دورهمتنفصل ۲۸ - خنثی کردن ترس 

م_۲۸_۱_۱

T-28.I.1

^۱معجزه هیچ کاری نمی‌کند.^۲تنها کاری که انجام می‌دهد باطل کردن است.^۳و به این ترتیب تداخل در آنچه انجام شده را لغو می‌کند.^۴نمی‌افزاید‌، بلکه صرفاً از میان برمی‌دارد.^۵و چیزی که از میان ‌برمی‌دارد مدت‌ها است که رفته است، اما در حالی که در خاطره نگه داشته شده است به نظر می‌رسد که اثرات فوری دارد.^۶این دنیا مدت‌ها پیش پایان یافت.^۷پندارهایی که آن را ساختند دیگر در ذهنی نیستند که به آن‌ها ‌می‌اندیشید و اندک زمانی آن‌ها را دوست می‌داشت.^۸معجزه تنها نشان می‌دهد که گذشته رفته است، و آنچه که واقعاً رفته است هیچ تاثیری ندارد.^۹به یاد آوردن یک علت تنها می‌تواند اوهامی از حضورش را ایجاد کند، نه اثرات را.

م_۲۸_۱_۲

T-28.I.2

^۱تمام آثار گناه دیگر اینجا نیست.^۲برای گناه تمام شده است.^۳در حال گذر، عواقب آن رفت و بدون علت ماند.^۴چرا اگر نمی‌خواستی اثراتش را داشته باشی به خاطره آن بچسبی؟^۵به یا‌د آوردن به اندازه ادراک انتخابی است، و زمان گذشته آن است.^۶آن برداشتی از گذشته است که گویی آن اکنون رخ می‌دهد، و هنوز هم قابل دیدن است.^۷حافظه، مانند ادراک، مهارتی است که توسط تو ساخته شده است تا جای آنچه خداوند در آفرینش تو عطا کرده است را بگیرد.^۸و مانند همه چیزهایی که ساخته‌ای، آن می‌تواند برای خدمت به هدف دیگری استفاده شود، و وسیله‌ای برای چیز دیگری باشد.^۹می‌توان از آن برای شفا دادن و نه برای آسیب رساندن استفاده کرد، اگر چنین بخواهی.

م_۲۸_۱_۳

T-28.I.3

^۱هیچ چیزی که برای شفا به کار می رود، اصلاً نشان دهنده تلاش برای انجام کاری نیست.^۲این یک تشخیص است که شما هیچ نیازی ندارید که به این معنی است که کاری باید انجام شود.^۳این یک حافظه غیرانتخابی است که برای تداخل با حقیقت استفاده نمی شود.^۴همه چیزهایی که روح القدس می تواند برای شفا استفاده کند، بدون محتوا و اهدافی که برای آن ساخته شده اند، به او داده شده است.^۵آنها فقط مهارت های بدون کاربرد هستند.^۶آنها منتظر استفاده از آنها هستند.^۷آنها هیچ فداکاری و هیچ هدفی ندارند.

م_۲۸_۱_۴

T-28.I.4

^۱روح القدس واقعاً می تواند از حافظه استفاده کند، زیرا خود خدا آنجاست.^۲با این حال، این خاطره ای از وقایع گذشته نیست، بلکه فقط از وضعیت فعلی است.^۳شما آنقدر عادت دارید که فکر کنید حافظه فقط چیزهای گذشته را در خود جای می دهد، که برای شما سخت است که بفهمید این مهارتی است که اکنون می توانید آن را به خاطر بسپارید.^۴محدودیت‌هایی که در به خاطر سپردن دنیا بر آن تحمیل می‌کند به اندازه محدودیت‌هایی است که اجازه می‌دهید دنیا بر شما تحمیل کند.^۵هیچ پیوندی از خاطره به گذشته وجود ندارد.^۶اگر می خواهید آن را در آنجا داشته باشید، پس وجود دارد.^۷اما فقط میل شما این پیوند را ایجاد کرد و فقط شما آن را در بخشی از زمان نگه داشته اید که به نظر می رسد احساس گناه همچنان باقی مانده است.

م_۲۸_۱_۵

T-28.I.5

^۱استفاده روح القدس از حافظه کاملاً جدا از زمان است.^۲او به دنبال استفاده از آن به عنوان وسیله ای برای حفظ گذشته نیست، بلکه به عنوان راهی برای رها کردن آن است.^۳حافظه پیامی را که دریافت می‌کند نگه می‌دارد و کاری را انجام می‌دهد که به آن داده شده است.^۴نه پیام را می نویسد و نه آن را برای چه منظوری تعیین می کند.^۵مانند بدن، در درون خود بی هدف است.^۶و اگر به نظر می‌رسد که در خدمت دوست داشتن نفرت باستانی است، و تصاویری از بی‌عدالتی‌ها و آسیب‌هایی را که شما نجات می‌دادید به شما می‌دهد، این چیزی است که از شما خواسته‌اید پیامش باشد و هست.^۷متعهد به طاق های آن، تاریخ تمام گذشته بدن در آنجا پنهان شده است.^۸تمام تداعی‌های عجیبی که برای زنده نگه داشتن گذشته، مردگان کنونی ایجاد شده‌اند، در آن ذخیره می‌شوند و منتظر فرمان شما هستند که برای شما آورده شوند و دوباره زندگی کنند.^۹و بنابراین به نظر می رسد که اثرات آنها با گذشت زمان افزایش می یابد، که علت آنها را از بین می برد.

م_۲۸_۱_۶

T-28.I.6

^۱با این حال زمان مرحله دیگری از چیزی است که هیچ کاری نمی کند.^۲این کار با تمام ویژگی های دیگری که با آنها می خواهید حقیقت را در مورد خودتان پنهان نگه دارید، کار می کند.^۳زمان نه می برد و نه می تواند بازگرداند.^۴و با این حال شما از آن استفاده عجیبی می کنید، گویی که گذشته باعث زمان حال شده است، که نتیجه ای نیست که هیچ تغییری در آن امکان پذیر نیست زیرا علت آن از بین رفته است.^۵با این حال، تغییر باید علتی داشته باشد که پایدار بماند، وگرنه دوام نخواهد داشت.^۶اگر علت آن گذشته باشد، هیچ تغییری در زمان حال ایجاد نمی شود.^۷زمانی که شما از آن استفاده می کنید، تنها گذشته در حافظه نگهداری می شود، و بنابراین راهی برای نگه داشتن گذشته در برابر اکنون است.

م_۲۸_۱_۷

T-28.I.7

^۱چیزی را که خودتان یاد داده اید به خاطر نداشته باشید، زیرا به شما بد آموزش داده شده است.^۲و چه کسی می تواند یک درس بی معنی را در ذهن خود نگه دارد، وقتی که می تواند یاد بگیرد و می تواند درس بهتری را حفظ کند؟^۳وقتی خاطرات باستانی نفرت ظاهر شد، به یاد داشته باشید که علت آنها از بین رفته است.^۴و بنابراین شما نمی توانید بفهمید که آنها برای چه هستند.^۵اجازه ندهید علتی که اکنون به آنها می دهید، همان چیزی باشد که آنها را آنطور که بودند، یا به نظر می رسید.^۶خوشحال باشید که از بین رفته است، زیرا این چیزی است که از آن عفو خواهید شد.^۷و در عوض، اثرات جدید علت را که اکنون پذیرفته شده است، با پیامدهایی در اینجا ببینید.^۸آنها شما را با زیبایی خود شگفت زده خواهند کرد.^۹ایده‌های جدید باستانی که آنها به ارمغان می‌آورند، پیامدهای خوشایند علتی به‌قدری باستانی خواهد بود که از حافظه‌ای که درک شما می‌بیند، بسیار فراتر می‌رود.

م_۲۸_۱_۸

T-28.I.8

^۱این دلیلی است که روح القدس برای شما به یاد آورده است، زمانی که شما فراموش می کنید.^۲گذشته نیست زیرا او اجازه داد فراموش نشود.^۳هرگز تغییر نکرده است، زیرا هرگز زمانی نبوده است که او آن را به سلامت در ذهن شما حفظ نکرده باشد.^۴پیامدهای آن واقعاً جدید به نظر می رسد، زیرا فکر می کردید که علت آنها را به خاطر نمی آورید.^۵اما هرگز از ذهن شما غایب نبود، زیرا اراده پدر شما این نبود که پسرش او را به یاد نیاورد.

م_۲۸_۱_۹

T-28.I.9

^۱چیزی که به یاد می آوری هرگز نبود.^۲از بی علتی که آن را با علت اشتباه گرفتی.^۳می‌تواند سزاوار خنده باشد، وقتی یاد می‌گیری عواقبی را به خاطر می‌آوری که بی‌علت بوده و هرگز نمی‌توانند اثر داشته باشند.^۴معجزه شما را به یاد یک علت همیشه حاضر می اندازد که زمان و تداخل آن کاملاً دست نخورده است.^۵هرگز از آنچه هست تغییر نکرده است.^۶و تو اثر آن هستی، بی‌تغییر و به کمال خود.^۷حافظه آن نه در گذشته نهفته است و نه منتظر آینده است.^۸در معجزات آشکار نمی شود.^۹آنها اما به شما یادآوری می کنند که نرفته است.^۱۰وقتی آن را به خاطر گناهان خود ببخشی، دیگر انکار نخواهد شد.

م_۲۸_۱_۱۰

T-28.I.10

^۱شما که به دنبال قضاوت در مورد خالق خود هستید، نمی توانید بفهمید که این او نیست که در مورد پسر خود قضاوت کرده است.^۲شما آثار او را انکار می کنید، اما هرگز انکار نشده اند.^۳هیچ زمانی نمی‌توانست پسرش را به خاطر آنچه بی دلیل و خلاف میل او بود محکوم کند.^۴آنچه یادآوری تو به آن گواهی می‌دهد چیزی جز ترس از خداوند نیست.^۵او کاری را که تو از آن می‌ترسی انجام نداده است.^۶تو نیز آن کار را انجام نداده‌ای.^۷و بنابراین معصومیت تو از بین نرفته است.^۸برای شفا یافتن نیازی به شفا نداری.^۹در سکوت، در معجزه درسی را ببین برای اجازه دادن به علت تا تأثیرهای خود را داشته باشد، و انجام ندادن هیچ کاری که مداخله کند.

م_۲۸_۱_۱۱

T-28.I.11

^۱معجزه بی سر و صدا وارد ذهن می شود که یک لحظه متوقف می شود و ساکن است.^۲به آرامی از آن زمان آرام، و از ذهنی که در سکوت شفا یافت، به ذهن های دیگر می رسد تا سکوتش را به اشتراک بگذارند.^۳و آنها در انجام هیچ کاری برای جلوگیری از گسترش تابشی آن به ذهن که باعث شد همه ذهن ها به وجود بیایند، نمی پیوندند.^۴برخاسته از اشتراک‌گذاری، هیچ مکثی در زمان وجود ندارد که باعث تأخیر معجزه‌آمیز در شتاب به تمام ذهن‌های ناآرام شود و زمانی که یاد خدا به سراغشان می‌آید، سکون لحظه‌ای را برایشان به ارمغان آورد.^۵یاد آنها اکنون ساکت است و آنچه که جای آن را گرفته است، پس از آن کاملاً فراموش نخواهد شد.

م_۲۸_۱_۱۲

T-28.I.12

^۱کسی که به او زمان داده شده است، برای هر لحظه آرامی که به او داده می شود سپاسگزاری می کند.^۲زیرا در آن لحظه به یاد خدا اجازه داده می‌شود که تمام گنجینه‌های خود را به پسر خدا که برای او نگهداری شده است تقدیم کند.^۳چقدر با خوشحالی آنها را به کسی که برای او عطا شده است عرضه می کند!^۴و آفریدگار او را شکر می‌کند، زیرا از آثارش محروم نمی‌ماند.^۵سکوت لحظه‌ای که پسرش می‌پذیرد به ابدیت و او خوش‌آمد می‌دهد و به آنها اجازه می‌دهد وارد جایی شوند که می‌مانند.^۶زیرا پسر خدا در آن لحظه کاری انجام نمی دهد که خود را بترساند.

م_۲۸_۱_۱۳

T-28.I.13

^۱یاد خدا چه فوراً در ذهنی که ترسی برای دور نگه داشتن خاطره ندارد، برمی خیزد!^۲یاد خودش رفته.^۳هیچ گذشته ای وجود ندارد که تصویر ترسناک خود را در راه بیداری شاد تا صلح کنونی حفظ کند.^۴شیپورهای ابدیت در سراسر سکون طنین انداز می شوند، اما آن را آشفته نمی کنند.^۵و آنچه اکنون به یاد می‌آوریم ترس نیست، بلکه دلیلی است که ترس برای فراموش نشدن و لغو آن ایجاد شده است.^۶سکون با صداهای ملایم عشق صحبت می کند که پسر خدا از قبل از اینکه یاد خودش بین زمان حال و گذشته بیاید به یاد می آورد تا آنها را از بین ببرد.

م_۲۸_۱_۱۴

T-28.I.14

^۱اکنون بالاخره پسر خدا از علت فعلی و آثار خوش خیم آن آگاه است.^۲حالا می فهمد کاری که ساخته بی علت بوده و هیچ اثری ندارد.^۳او هیچ کاری نکرده است.^۴و با دیدن این، او می‌فهمد که هرگز نیازی به انجام کاری نداشته است و هرگز انجام نداده است.^۵علت او آثار آن است.^۶هیچ وقت در کنار آن علتی وجود نداشت که بتواند گذشته یا آینده ای متفاوت ایجاد کند.^۷تأثیرات آن بدون تغییر ابدی است، فراتر از ترس، و به طور کامل از دنیای گناه گذشته است.

م_۲۸_۱_۱۵

T-28.I.15

^۱چه چیزی گم شده است، تا بی علت را نبینیم؟^۲و ایثار کجاست که یاد خدا جای فقدان را گرفته است؟^۳چه راهی بهتر برای از بین بردن شکاف کوچک بین توهمات و واقعیت از این که اجازه دهیم یاد خدا بر آن جاری شود و برای رسیدن به فراتر از آن یک لحظه آن را به پل تبدیل کنیم؟^۴زیرا خداوند آن را با خود بسته است.^۵خاطره او از بین نرفته است، و پسری را برای همیشه در ساحلی باقی گذاشته است که می تواند ساحل دیگری را که هرگز نمی تواند به آن برسد، نگاه کند.^۶پدرش می خواهد که او را بلند کنند و به آرامی حمل کنند.^۷او پل را ساخته است و اوست که پسرش را از آن عبور خواهد کرد.^۸نترس که او در آنچه بخواهد شکست می خورد.^۹و نه اینکه شما از اراده ای که برای شماست حذف شوید.