دورهمتنفصل ۲۸ - خنثی کردن ترس 

م_۲۸_۲_۱

T-28.II.1

^۱بدون علت هیچ معلولی وجود ندارد و در عین حال بدون معلول هیچ علتی وجود ندارد.^۲علّت یک علت با تأثیرات آن ساخته می شود. پدر توسط پسرش پدر است.^۳معلول ها علت خود را ایجاد نمی کنند، بلکه علت آن را ثابت می کنند.^۴بنابراین، پسر به خالق خود پدری می بخشد و هدیه ای را که او به او بخشیده است دریافت می کند.^۵به این دلیل است که او پسر خداست که باید پدری نیز باشد که همانگونه که خدا او را آفریده است، می آفریند.^۶دایره آفرینش پایانی ندارد.^۷شروع و پایان آن یکی است.^۸اما به خودی خود، جهان همه خلقت را، بدون آغاز و بدون پایان، در اختیار دارد.

م_۲۸_۲_۲

T-28.II.2

^۱پدری خلقت است.^۲عشق باید تمدید شود.^۳طهارت محصور نیست.^۴طبیعت بیگناه این است که تا ابد مهارنشدنی، بدون مانع یا محدودیت باشد.^۵بنابراین پاکی بدن نیست.^۶همچنین نمی توان آن را در جایی یافت که محدودیت وجود دارد.^۷بدن را می توان با اثرات آن شفا داد، اثراتی که به اندازه خودش بی حد و حصر است.^۸با این حال، همه شفاها باید به وجود بیایند زیرا ذهن به عنوان غیر درون بدن شناخته می شود، و معصومیت آن کاملاً جدا از آن است، و همه شفاها در آنجا هستند.^۹پس شفا کجاست؟^۱۰فقط در جایی که علت آن به اثرات آن داده می شود.^۱۱زیرا بیماری کوششی بی‌معنی است برای تأثیرگذاری به بی‌علتی و تبدیل آن به علت.

م_۲۸_۲_۳

T-28.II.3

^۱پسر خدا همیشه در بیماری تلاش می کند تا خود را هدف خود قرار دهد و به خود اجازه نمی دهد که پسر پدرش باشد.^۲برای این میل غیرممکن، او معتقد نیست که او اثر عشق است، و باید به دلیل آنچه هست، علت باشد.^۳علت شفا تنها علت همه چیز است.^۴فقط یک اثر دارد.^۵و در آن شناخت، بی علتی هیچ اثری داده نمی شود و دیده نمی شود.^۶ذهنی در بدن و دنیایی از بدن‌های دیگر، هر کدام با ذهن‌های مجزا، «آفریده‌های شما» هستند، شما ذهن «دیگر» هستید که با تأثیراتی بر خلاف خودتان خلق می‌کنید.^۷و به عنوان "پدر" آنها، شما باید مانند آنها باشید.

م_۲۸_۲_۴

T-28.II.4

^۱هیچ اتفاقی نیفتاده جز اینکه خودت را به خواب زده ای و خوابی دیده ای که در آن با خود بیگانه بودی و جزیی از رویای دیگری.^۲معجزه شما را بیدار نمی کند، بلکه فقط به شما نشان می دهد که رویاپرداز کیست.^۳این به شما می آموزد که در حالی که هنوز در خواب هستید، بسته به هدفی که در خواب می بینید، یک انتخاب از رویاها وجود دارد.^۴آیا آرزوی رویاهای شفا را دارید یا آرزوی مرگ؟^۵یک رویا مانند یک خاطره است که آنچه را که می خواستید به شما نشان دهد را به تصویر می کشد.

م_۲۸_۲_۵

T-28.II.5

^۱یک انبار خالی، با دری باز، تمام تکه های خاطرات و رویاهای شما را در خود جای می دهد.^۲با این حال، اگر شما بیننده خواب باشید، حداقل این را درک می کنید: اینکه شما باعث رویا شده اید و می توانید رویای دیگری را نیز بپذیرید.^۳اما برای این تغییر در محتوای رویا، باید متوجه شد که این شما هستید که خوابی را دیدید که دوست ندارید.^۴این فقط اثری است که شما باعث آن شده اید و شما عامل این اثر نخواهید بود.^۵در رویاهای قتل و حمله، شما قربانی یک بدن در حال مرگ هستید.^۶اما در رویاهای بخشنده از کسی خواسته نمی شود که قربانی و رنج دیده باشد.^۷اینها رویاهای شادی هستند که معجزه با خودتان مبادله می کنند.^۸از شما نمی خواهد دیگری بسازید. فقط میبینی که اونی رو ساختی که با این عوض میکردی.

م_۲۸_۲_۶

T-28.II.6

^۱این دنیا بی علت است، مانند هر رویایی که هر کسی در دنیا دیده است.^۲هیچ طرحی ممکن نیست، و هیچ طرحی وجود ندارد که بتوان آن را پیدا کرد و فهمید.^۳از چیزی که دلیل ندارد چه انتظار دیگری می توان داشت؟^۴اما اگر علتی نداشته باشد، هدفی هم ندارد.^۵شما ممکن است باعث ایجاد یک رویا شوید، اما هرگز به آن اثرات واقعی نخواهید داد.^۶زیرا که علت آن را تغییر می دهد، و این است که شما نمی توانید انجام دهید.^۷خواب بیننده بیدار نیست، اما نمی داند که خوابیده است.^۸او توهمات خود را مریض یا خوب، افسرده یا شاد، اما بدون علت ثابت با اثرات تضمین شده می بیند.

م_۲۸_۲_۷

T-28.II.7

^۱معجزه مقرر می‌کند که تو یک رؤیا می‌بینی، و اینکه محتوای آن حقیقی نیست.^۲این یک گام بسیار مهم در برخورد با اوهام است.^۳هیچ‌کس از آن‌ها نمی‌ترسد هنگامی که درک می‌کند که خود آن‌ها را ساخته است.^۴ترس در جای خود نگه داشته شده بود زیرا او ندید که او سازنده رؤیا است، و نه شمایلی در رؤیا.^۵او عواقبی را برای خود به ارمغان می آورد که در رویاهایش به برادرش داده است.^۶و جز این است که خواب آن را جمع کرده و به او پیشنهاد داده است تا به او نشان دهد که آرزوهایش برآورده شده است.^۷بنابراین او از حمله خود می ترسد، اما آن را به دست دیگری می بیند.^۸او به عنوان قربانی، از اثرات آن رنج می برد، اما نه از علت آن.^۹او حمله خود را نگاشته است و از آنچه که انجام داده بی گناه است.^۱۰معجزه کاری نمی کند جز اینکه به او نشان دهد که هیچ کاری نکرده است.^۱۱چیزی که او از آن می ترسد علت است بدون عواقبی که باعث می شود.^۱۲و بنابراین هرگز نبود.

م_۲۸_۲_۸

T-28.II.8

^۱جدایی با این رویا آغاز شد که پدر از تأثیرات خود محروم شد و از آنجایی که دیگر خالق آنها نبود قدرت حفظ آنها را نداشت.^۲در خواب، خواب بیننده خود را ساخت.^۳اما آنچه او ساخته است بر ضد او تبدیل شده است و نقش خالق آن را به عهده می گیرد، همانطور که رویاپرداز داشته است.^۴و همانطور که او از خالق خود متنفر بود، چهره های رویا نیز از او متنفر بودند.^۵بدن او برده آنهاست، که آنها از آن سوء استفاده می کنند زیرا انگیزه هایی که او به آن داده است آنها را به عنوان خود پذیرفته اند.^۶و از آن به خاطر انتقامی که به آنها می دهد متنفر باشید.^۷به نظر می رسد این انتقام آنها از بدن است که ثابت می کند خواب بیننده نمی تواند سازنده رویا باشد.^۸معلول و علت ابتدا از هم جدا می شوند، و سپس معکوس می شوند، به طوری که معلول به علت تبدیل می شود. علت، معلول

م_۲۸_۲_۹

T-28.II.9

^۱این مرحله پایانی جدایی است که با آن رستگاری که به سمت دیگری پیش می رود آغاز می شود.^۲این مرحله نهایی، اثری است از آنچه قبلاً پیش رفته است و به عنوان یک علت ظاهر می شود.^۳معجزه اولین گام در پس دادن است تا موجب عملکرد علیت شود نه معلول.^۴زیرا این آشفتگی رویا را به وجود آورده است و تا زمانی که آن ادامه دارد از بیداری می ترسد.^۵ندای بیداری نیز شنیده نخواهد شد، زیرا به نظر می رسد که ندای ترس است.

م_۲۸_۲_۱۰

T-28.II.10

^۱مانند هر درسی که روح القدس از شما می خواهد یاد بگیرید، معجزه واضح است.^۲آنچه را که او می خواهد شما یاد بگیرید را نشان می دهد و به شما نشان می دهد که اثرات آن همان چیزی است که می خواهید.^۳در رویاهای آمرزنده او آثار رویاهای شما از بین رفته است و دشمنان منفور به عنوان دوستانی با نیت رحمانی تلقی می شوند.^۴دشمنی آنها اکنون بی دلیل تلقی می شود، زیرا آنها موفق نشدند.^۵و شما می توانید نقش سازنده نفرت آنها را بپذیرید، زیرا می بینید که هیچ تأثیری ندارد.^۶اکنون از این رویا رها شده اید؟ جهان خنثی است، و بدن هایی که به نظر می رسد هنوز به عنوان چیزهای جداگانه در حال حرکت هستند، نیازی به ترس ندارند.^۷و بنابراین آنها بیمار نیستند.

م_۲۸_۲_۱۱

T-28.II.11

^۱معجزه علت ترس را به تو که آن را ساخته‌ای باز می‌گرداند.^۲اما این را نیز نشان می‌دهد که با نداشتن معلول، علت نیست، زیرا کارکرد رابطهٔ علت و معلول، داشتن معلول است.^۳و جایی که معلول‌ها از بین رفته باشند، هیچ علتی وجود ندارد.^۴بدین ترتیب بدن با معجزات شفا می‌یابد، زیرا آن‌ها نشان می‌دهند که ذهن بیماری را ساخت، و بدن را به عنوان قربانی، یا معلول، مربوط به آنچه ساخت به کار گرفت.^۵با این حال نیمی از درس، کل درس را نخواهد آموخت.^۶معجزه بی‌فایده است اگر تنها بیاموزی که بدن را می‌توان شفا داد، زیرا این درسی نیست که برای آموزش آن فرستاده شده بود.^۷درس این است که ذهن بیمار بود که فکر می‌کرد بدن می‌توانست بیمار باشد؛ فرافکنی کردن احساس گناهش موجب چیزی نشد، و هیچ تأثیری نداشت.

م_۲۸_۲_۱۲

T-28.II.12

^۱این دنیا پر از معجزه است.^۲در سکوتی درخشان در کنار هر رویای درد و رنج، گناه و گناه ایستاده اند.^۳آنها جایگزین رویا هستند، به جای انکار نقش فعال در ساختن رویا، انتخاب رویاپرداز بودن.^۴آنها اثرات خوشحال کننده بازگرداندن پیامد بیماری به علت آن هستند.^۵بدن آزاد می شود زیرا ذهن اذعان می کند "این کار با من انجام نمی شود، اما من این کار را انجام می دهم."^۶و بنابراین ذهن آزاد است که به جای آن انتخاب دیگری انجام دهد.^۷از اینجا شروع، رستگاری ادامه خواهد داد تا مسیر هر گام در نزول به جدایی را تغییر دهد، تا زمانی که همه پله‌ها به عقب برگردند، نردبان از بین بروند، و تمام رویاهای جهان از بین بروند.