دورهمتنفصل ۳ - ادراک معصوم 

م_۳_۵_۱

T-3.V.1

^۱من گفته‌ام که توانایی‌هایی که تو داری تنها سایه‌ای از قدرت واقعی تو است، و ادراک، که ذاتاً قضاوتگرانه است تنها پس از جدایی مطرح شد.^۲از آن زمان هیچ‌کس از چیزی مطمئن نبوده است.^۳همچنین روشن ساخته‌ام که رستاخیز وسیلهٔ بازگشت به معرفت بود که با اتحاد اراده من با پدر انجام شد.^۴اکنون می‌توانیم تمایزی ایجاد کنیم که برخی از گفته‌های بعدی ما را روشن خواهد کرد.

م_۳_۵_۲

T-3.V.2

^۱از زمان جدایی، کلمات "خلق" و "ساختن" اشتباه گرفته شده است.^۲وقتی چیزی می سازید، این کار را به دلیل احساس کمبود یا نیاز انجام می دهید.^۳هر چیزی که برای هدف خاصی ساخته شده باشد، تعمیم پذیری واقعی ندارد.^۴وقتی چیزی می سازید تا کمبود درک شده را پر کنید، به طور ضمنی به این موضوع اشاره می کنید که به جدایی اعتقاد دارید.^۵ایگو سیستم های فکری مبتکرانه زیادی را برای این منظور اختراع کرده است.^۶هیچ کدام خلاق نیستند.^۷اختراع حتی در مبتکرانه ترین شکل آن، تلاش بیهوده است.^۸ماهیت بسیار خاص اختراع شایسته خلاقیت انتزاعی مخلوقات خداوند نیست.

م_۳_۵_۳

T-3.V.3

^۱دانستن، همانطور که قبلاً مشاهده کردیم، منجر به انجام نمی شود.^۲سردرگمی بین خلق واقعی شما و آنچه از خود ساخته اید به قدری عمیق است که دانستن چیزی برای شما به معنای واقعی کلمه غیرممکن شده است.^۳دانش همیشه پایدار است و کاملاً مشهود است که شما نیستید.^۴با این وجود، شما کاملاً پایدار هستید همانطور که خدا شما را آفریده است.^۵به این معنا، وقتی رفتار شما ناپایدار است، با تصور خدا از خلقت خود مخالف هستید.^۶اگر بخواهید می توانید این کار را انجام دهید، اما اگر فکر درستی داشته باشید به سختی می خواهید آن را انجام دهید.

م_۳_۵_۴

T-3.V.4

^۱سوال اساسی که دائماً از خود می‌پرسید، اصلاً نمی‌تواند به درستی به خودتان هدایت شود.^۲مدام میپرسی این چیست که تو هستی^۳این نشان می‌دهد که پاسخ نه تنها پاسخی است که شما می‌دانید، بلکه پاسخی است که بستگی به شما دارد که ارائه شود^۴با این حال شما نمی توانید خود را به درستی درک کنید.^۵شما هیچ تصویری برای درک شدن ندارید.^۶کلمه "تصویر" همیشه مربوط به ادراک است و بخشی از دانش نیست.^۷تصاویر نمادین هستند و نشانه چیز دیگری هستند.^۸ایده "تغییر تصویر خود" قدرت ادراک را تشخیص می دهد، اما همچنین نشان می دهد که هیچ چیز ثابتی برای دانستن وجود ندارد.

م_۳_۵_۵

T-3.V.5

^۱دانستن قابل تفسیر نیست.^۲ممکن است سعی کنید معنا را «تفسیر» کنید، اما این همیشه در معرض خطا است زیرا به درک معنا اشاره دارد.^۳چنین ناهماهنگی‌هایی نتیجه تلاش‌هایی است که در عین حال خود را جدا و جدا نشده در نظر بگیرید.^۴بدون افزایش بیشتر سردرگمی کلی شما، غیرممکن است که یک سردرگمی اساسی ایجاد کنید.^۵ذهن شما ممکن است بسیار مبتکر شده باشد، اما همانطور که همیشه اتفاق می افتد زمانی که روش و محتوا از هم جدا می شوند، در تلاشی بیهوده برای فرار از یک بن بست اجتناب ناپذیر استفاده می شود.^۶نبوغ به کلی از معرفت جدا شده است، زیرا معرفت نیاز به زیرکی ندارد.^۷تفکر مبتکرانه حقیقتی نیست که شما را آزاد کند، اما شما از نیاز به درگیر شدن با آن در زمانی که مایل به رها کردن آن هستید، رها هستید.

م_۳_۵_۶

T-3.V.6

^۱نیایش راهی است برای درخواست چیزی.^۲آن وسیلهٔ معجزات است.^۳اما تنها نیایشی که معنادار است برای بخشایش است، زیرا کسانی که بخشیده شده‌اند، دارای همه چیز هستند.^۴پس از پذیرش بخشایش، نیایش به مفهوم معمول آن کاملاً بی‌معنا می‌شود.^۵نیایش برای بخشایش چیزی بیش از این درخواست نیست که تو بتوانی آنچه را که در حال حاضر داری تشخیص دهی.^۶در انتخاب ادراک به جای معرفت، تو خودت را در موقعیتی قرار دادی که تنها با ادراک کردنِ معجزه‌آسا، می‌توانی به پدرت شباهت داشته باشی.^۷تو این معرفت را از دست داده‌ای که تو خودت معجزه‌ای از خداوند هستی.^۸آفرینش، خاستگاه و تنها کارکرد واقعی تو است.

م_۳_۵_۷

T-3.V.7

^۱جمله «خداوند انسان را به صورت و شباهت خود آفرید» نیاز به تفسیر مجدد دارد.^۲"تصویر" را می توان به عنوان "اندیشه" و "شبیه" را به عنوان "با کیفیت مشابه" فهمید.^۳خداوند روح را در اندیشه خود و با کیفیتی شبیه به خود آفرید.^۴هیچ چیز دیگری وجود ندارد.^۵از سوی دیگر، ادراک بدون اعتقاد به «بیشتر» و «کمتر» غیرممکن است.^۶در هر سطحی شامل گزینش پذیری است.^۷ادراک فرآیند مستمر پذیرش و رد، سازماندهی و سازماندهی مجدد، جابجایی و تغییر است.^۸ارزیابی بخشی ضروری از ادراک است، زیرا قضاوت برای انتخاب ضروری است.

م_۳_۵_۸

T-3.V.8

^۱اگر هیچ قضاوتی وجود نداشته باشد و چیزی جز برابری کامل نباشد، چه اتفاقی برای ادراکات می افتد؟^۲ادراک غیر ممکن می شود.^۳حقیقت را فقط می توان شناخت.^۴همه آن به یک اندازه درست است و دانستن هر بخشی از آن به معنای دانستن همه آن است.^۵فقط ادراک شامل آگاهی جزئی است.^۶معرفت فراتر از قوانین حاکم بر ادراک است، زیرا معرفت جزئی غیرممکن است.^۷همهٔ آن یکی است و بخش‌های جداگانه ندارد.^۸شما که واقعاً با آن یکی هستید تنها نیاز دارید خود را بشناسید و دانش شما کامل است.^۹شناخت معجزه خداوند، شناخت اوست.

م_۳_۵_۹

T-3.V.9

^۱بخشایش شفای ادراک جدایی است.^۲ادراک صحیح از برادرت ضروری است، زیرا ذهن‌ها انتخاب کرده‌اند که خود را جدا از هم ببینند.^۳روح، خداوند را کاملاً می‌شناسد.^۴این قدرت معجزه‌آسای آن است.^۵این واقعیت که هر یک به طور کامل این قدرت را دارند، شرایطی است که با تفکر جهان کاملاً بیگانه است.^۶دنیا بر این باور است که اگر کسی همه چیز داشته باشد، چیزی باقی نمی ماند.^۷اما معجزات خدا به اندازه افکار او کامل است زیرا آنها افکار او هستند.

م_۳_۵_۱۰

T-3.V.10

^۱تا زمانی که ادراک پابرجاست، دعا جایگاهی دارد.^۲از آنجایی که ادراک بر کمبود استوار است، کسانی که درک می کنند کفاره را کاملا نپذیرفته اند و خود را به حقیقت تسلیم نکرده اند.^۳ادراک مبتنی بر یک حالت جدا شده است، به طوری که هر کسی که اصلاً درک کند، نیاز به شفا دارد.^۴شفاعت ، نه دعا حالت طبیعی کسانی است که می دانند.^۵خداوند و معجزه‌اش جدایی‌ ناپذیرند.^۶به راستی که اندیشه‌های خداوند که در نور او زندگی می‌کنند چقدر زیبا هستند!^۷ارزش تو فراتر از ادراک است زیرا فراتر از تردید است.^۸خودت را در نورهای متفاوت ادراک نکن.^۹خود را در آن نور یگانه بشناس که معجزه‌ای که تو هستی در آن کاملاً آشکار است.