م_۴_۵_۱
T-4.V.1
۱همه چیز برای خوبی با هم کار می کند.۲هیچ استثنایی وجود ندارد مگر در قضاوت نفس.۳ایگو حداکثر هوشیاری خود را در مورد آنچه اجازه می دهد تا آگاهی را به کار می گیرد، و این راهی نیست که یک ذهن متعادل کنار هم نگه می دارد.۴نفس بیشتر از تعادل خارج می شود زیرا انگیزه اصلی خود را از آگاهی شما دور نگه می دارد و کنترل را به جای عقل سلیم می رساند.۵ایگو با توجه به سیستم فکری که به وجود آمده و در خدمت آن است، دلایل زیادی برای انجام این کار دارد.۶قضاوت عاقل ناگزیر بر ضد نفس قضاوت می‌کند، و باید به‌خاطر حفظ خود توسط خود محو شود.
م_۴_۵_۲
T-4.V.2
۱یکی از منابع اصلی وضعیت نامتعادل نفس، عدم تمایز آن بین بدن و افکار خداست.۲افکار خدا برای ایگو غیرقابل قبول هستند، زیرا آنها به وضوح به عدم وجود خود اشاره می کنند.۳بنابراین نفس یا آنها را تحریف می کند یا از پذیرش آنها سرباز می زند.۴با این حال، نمی تواند باعث شود که آنها دیگر وجود نداشته باشند.۵بنابراین سعی می‌کند نه تنها تکانه‌های «غیرقابل قبول» بدن، بلکه افکار خدا را نیز پنهان کند، زیرا هر دو برای آن تهدیدکننده هستند.۶ایگو که در درجه اول نگران حفظ خود در مواجهه با تهدید است، آنها را یکسان درک می کند.۷با درک آنها به عنوان یکسان، ایگو تلاش می کند تا خود را از جارو شدن نجات دهد، همانطور که مطمئناً در حضور دانش چنین خواهد بود.
م_۴_۵_۳
T-4.V.3
۱هر سیستم فکری که خدا و بدن را اشتباه می گیرد باید دیوانه باشد.۲با این حال، این سردرگمی برای نفس ضروری است، که فقط از نظر تهدید یا عدم تهدید برای خود قضاوت می کند.۳از یک جهت، ترس نفس از خدا حداقل منطقی است، زیرا ایده او منیت را از بین می برد.۴اما ترس از بدن، که نفس با آن بسیار نزدیک است، اصلاً معنی ندارد.
م_۴_۵_۴
T-4.V.4
۱بدن با انتخاب خودش خانه نفس است.۲این تنها هویتی است که خود با آن احساس امنیت می‌کند، زیرا آسیب‌پذیری بدن بهترین استدلال آن است که شما نمی‌توانید از خدا باشید.۳این اعتقادی است که نفس مشتاقانه حمایت می کند.۴با این حال نفس از بدن متنفر است، زیرا نمی تواند آن را به اندازه ای خوب بپذیرد که خانه اش باشد.۵اینجاست که ذهن واقعاً مبهوت می شود.۶وقتی نفس به او گفته می‌شود که واقعاً بخشی از بدن است و بدن محافظ آن است، به ذهن نیز گفته می‌شود که بدن نمی‌تواند از آن محافظت کند.۷بنابراین، ذهن می پرسد: "برای محافظت به کجا می توانم مراجعه کنم؟" که ایگو پاسخ می دهد: "به من بگرد."۸ذهن، و نه بی دلیل، به ایگو یادآوری می کند که خود اصرار داشته است که با بدن یکی شود، بنابراین هیچ فایده ای ندارد که برای محافظت به آن مراجعه کنیم.۹ایگو هیچ پاسخ واقعی برای این ندارد زیرا هیچ پاسخی وجود ندارد، اما یک راه حل معمولی دارد.۱۰این سوال را از آگاهی ذهن محو می کند.۱۱هنگامی که از آگاهی خارج شود، سؤال می تواند ناراحتی ایجاد کند و می کند، اما نمی توان به آن پاسخ داد زیرا نمی توان آن را پرسید.
م_۴_۵_۵
T-4.V.5
۱این سوالی است که باید پرسید: "برای محافظت به کجا مراجعه کنم؟"۲«بجویید و خواهید یافت» به این معنا نیست که کورکورانه و ناامیدانه به دنبال چیزی بگردید که نمی‌شناسید.۳جستجوی معنادار آگاهانه انجام می شود، آگاهانه سازماندهی می شود و آگاهانه هدایت می شود.۴هدف باید به وضوح تدوین شود و در ذهن نگه داشته شود.۵یادگیری و تمایل به یادگیری جدایی ناپذیرند.۶زمانی بهتر یاد می گیرید که باور داشته باشید چیزی که می خواهید یاد بگیرید برای شما ارزشمند است.۷با این حال، هر چیزی که ممکن است بخواهید بیاموزید ارزش ماندگاری ندارد.۸در واقع، بسیاری از چیزهایی که می خواهید یاد بگیرید ممکن است انتخاب شوند زیرا ارزش آنها ماندگار نخواهد بود.
م_۴_۵_۶
T-4.V.6
۱نفس فکر می کند این یک مزیت است که خود را به چیزی که ابدی است متعهد نکند، زیرا ابدی باید از جانب خدا باشد.۲ابدیت تنها کارکردی است که ایگو سعی در توسعه آن داشته است، اما به طور سیستماتیک نتوانسته است به آن دست یابد.۳ایگو با مسئله ابدی سازش می کند، درست همانطور که با تمام مسائلی که به هر شکلی به پرسش واقعی دست می زنند.۴با درگیر شدن با مسائل مماس، امیدوار است که سوال واقعی را پنهان کرده و از ذهن دور نگه دارد.۵مشغله خاص خود با چیزهای غیرضروری دقیقاً برای همین هدف است.۶مشغولیت ذهنی با مشکلاتی که به‌گونه‌ای تنظیم شده‌اند که قادر به حل شدن نیستند، ابزارهای مورد علاقه نفس برای جلوگیری از پیشرفت در یادگیری هستند.۷با این حال، در تمام این تاکتیک‌های انحرافی، تنها سؤالی که هرگز از سوی کسانی که آنها را دنبال می‌کنند پرسیده نمی‌شود این است که "برای چه؟"۸این سوالی است که باید یاد بگیرید در ارتباط با همه چیز بپرسید.۹هدف چیست؟۱۰هر چه که باشد، به طور خودکار تلاش های شما را هدایت می کند.۱۱وقتی تصمیمی هدفمند می گیرید، پس در مورد تلاش آینده خود تصمیم گرفته اید. تصمیمی که به قوت خود باقی خواهد ماند مگر اینکه نظر خود را تغییر دهید.
