دورهمتنفصل ۷ - هدایای ملکوت 

م_۷_۱_۱

T-7.I.1

^۱قدرت خلاقیت خداوند و مخلوقش نامحدود است اما آنها در ارتباط متقابل با یکدیگر نیستند.^۲تو بطور کامل با خداوند در ارتباط هستی همانطور که او با تو در ارتباط است.^۳این یک روند مداوم است که شما آن را به اشتراک می‌گذارید و چون آن را به اشتراک می‌گذارید به شما الهام می‌شود تا مانند خداوندتان،خلق نمایید.^۴با این حال از آنجایی که خداوند تو را آفریده و تو او را نیافریدی ، تو در آفرینش ، با خداوند در یک رابطه متقابل نیستی.^۵من قبلاً به تو گفتم که قدرت خلاق تو ، فقط از این نظر با او متفاوت است.^۶حتی دراین جهان فیزیکی، یک توازی و همراستایی در خلق کردن وجود دارد.^۷والدین به فرزندان حیات می‌بخشند اما آنها به والدینشان حیات نبخشیده اند.^۸بهرحال والدین چنین میکنند، به فرزندانشان حیات می‌بخشند و به این ترتیب آنها نیز همانطور که والدینشان به آنها زندگی بخشیده‌اند، برای فرزندانشان همین کار را انجام می‌دهند.

م_۷_۱_۲

T-7.I.2

^۱اگر شما خدا را آفریدید و او شما را خلق کرد، پادشاهی نمی توانست از طریق اندیشه خلاق خود افزایش یابد.^۲بنابراین آفرینش محدود خواهد بود و شما با خدا هم‌آفرین نخواهید بود.^۳همانطور که فکر خلاق خدا از او به سوی شما می رود، فکر خلاق شما نیز باید از شما به مخلوقات شما منتقل شود.^۴تنها از این طریق می توان تمام قدرت خلاقیت را به بیرون گسترش داد.^۵دستاوردهای خدا از آن شما نیست، بلکه دستاوردهای شما مانند اوست.^۶او فرزند پسر را آفرید و شما آن را افزایش دهید.^۷شما این قدرت را دارید که به پادشاهی بیافزایید، هرچند نه اینکه به خالق پادشاهی بیافزایید.^۸شما زمانی ادعای این قدرت را دارید که فقط برای خدا و پادشاهی او هوشیار باشید.^۹با پذیرفتن این قدرت به عنوان مال خود، یاد گرفته اید که آنچه هستید را به خاطر بسپارید.

م_۷_۱_۳

T-7.I.3

^۱مخلوقات شما به شما تعلق دارند، همانطور که شما متعلق به خدا هستید.^۲شما بخشی از خدا هستید، همانطور که پسران شما بخشی از پسران او هستند.^۳خلق کردن یعنی دوست داشتن^۴عشق به بیرون گسترش می یابد، زیرا نمی توان آن را مهار کرد.^۵بی حد و حصر بودن متوقف نمی شود.^۶برای همیشه ایجاد می کند، اما نه در زمان.^۷آفریده های خدا همیشه بوده اند، زیرا او همیشه بوده است.^۸آفریده های شما همیشه بوده اند، زیرا شما فقط می توانید همانطور که خدا می آفریند خلق کنید.^۹ابدیت از آن شماست، زیرا او شما را جاودانه آفرید.

م_۷_۱_۴

T-7.I.4

^۱از سوی دیگر، نفس همیشه حقوق متقابلی را طلب می کند، زیرا به جای عشق ورزیدن، رقابتی است.^۲همیشه مایل به معامله است، اما نمی تواند بفهمد که مانند دیگری بودن به این معنی است که هیچ معامله ای ممکن نیست.^۳برای به دست آوردن باید داد، نه چانه زدن.^۴چانه زدن محدود کردن بخشش است و این خواست خدا نیست.^۵اراده کردن با خدا، خلق کردن مانند اوست.^۶خداوند هدایای خود را به هیچ وجه محدود نمی کند.^۷شما هدایای او هستید، و بنابراین هدایای شما باید مانند او باشد.^۸هدایای شما به پادشاهی باید مانند هدایای او به شما باشد.

م_۷_۱_۵

T-7.I.5

^۱من تنها عشق را به ملکوت بخشیدم زیرا معتقد بودم این همان چیزی است که هستم.^۲آنچه که تو باور داری هستی، موهبت‌های تو را تعیین می‌کند، و اگر خداوند تو را با گسترش دادن خودش همانند تو، آفریده است، تو تنها می‌توانی خودت را همانند او گسترش دهی.^۳تنها سرور برای همیشه افزایش می‌یابد، زیرا سرور و ابدیت جدایی‌ناپذیرند.^۴خداوند فراتر از محدودیت‌ها و فراتر از زمان گسترش می‌یابد، و تو که هم‌آفریننده با او هستی ملکوت او را برای همیشه و فراتر از محدودیت گسترش می‌دهی.^۵ابدیت مُهر محو نشدنی آفرینش است.^۶جاودانگان برای همیشه در صلح و سرورند.

م_۷_۱_۶

T-7.I.6

^۱اندیشیدن همانند خداوند تسهیم کردن یقین او نسبت به آنچه که هستی است، و آفریدن همانند او تسهیم کردن عشق کاملی است که او با تو سهیم می‌شود.^۲روح‌القدس تو را به این هدایت می‌کند تا شادی تو کامل شود زیرا ملکوت خداوند کامل است.^۳گفته‌ام که آخرین گام در بیداری دوبارهٔ معرفت را خداوند برمی‌دارد.^۴این درست است، اما توضیح آن با کلمات دشوار است زیرا کلمات نماد هستند، و هیچ چیز حقیقی نیاز به توضیح ندارد.^۵با این حال، روح‌القدس وظیفه دارد چیزهای بی‌فایده را به مفید، بی‌معنا را به معنادار، و موقت را به بی‌زمان ترجمه کند.^۶بنابراین او می‌تواند چیزهایی در مورد این آخرین گام به تو بگوید.

م_۷_۱_۷

T-7.I.7

^۱خداوند قدم بر نمی دارد، زیرا دستاوردهای او تدریجی نیست.^۲او تعلیم نمی دهد، زیرا مخلوقات او تغییر ناپذیر است.^۳او هیچ کاری نمی کند که ماندگار باشد، زیرا او ابتدا و برای همیشه خلق کرد.^۴باید درک کرد که کلمه «اول» که در مورد او اطلاق می شود یک مفهوم زمانی نیست.^۵او اول است به این معنا که او اولین در خود تثلیث مقدس است.^۶او خالق اول است، زیرا همتایان خود را آفریده است.^۷از آنجا که او این کار را کرد، زمان نه در مورد او صدق می کند و نه به آنچه که او آفریده است.^۸بنابراین «آخرین گام» که خدا برمی دارد در ابتدا درست بود، اکنون نیز صادق است و برای همیشه صادق خواهد بود.^۹آنچه بی زمان است همیشه وجود دارد، زیرا هستی آن تا ابد تغییر ناپذیر است.^۱۰با افزایش تغییر نمی کند، زیرا برای همیشه خلق شده است تا افزایش یابد.^۱۱اگر تصور کنید که افزایش نمی یابد، نمی دانید چیست.^۱۲شما همچنین نمی دانید چه کسی آن را آفریده است.^۱۳خداوند این را برای تو آشکار نمی کند زیرا هرگز پنهان نبود.^۱۴نور او هرگز پوشیده نشد، زیرا اراده اوست که آن را به اشتراک بگذارد.^۱۵چگونه می توان آنچه را که به طور کامل به اشتراک گذاشته می شود پنهان کرد و سپس آشکار کرد؟