دورهدرسنامه 

من در ارادهٔ خداوند برای شادمانی‌ام سهیم هستم.

د_۱۰۲_۱

W-102.1

^۱تو نمی‌خواهی رنج بکشی.^۲ممکن است بپنداری که این می‌تواند سودی برای تو داشته باشد، و ممکن است هنوز اندکی باور داشته باشی آنچه را که می‌خواهی برایت خریداری می‌کند.^۳اما مطمئناً این باور اکنون تکان خورده است، حداقل به اندازهٔ کافی برای این که اجازه دهد تو آن را زیر سؤال ببری، و به این شک کنی که واقعاً معنایی ندارد.^۴آن باور هنوز نرفته است،اما دیگر فاقد آن ریشه‌هایی است که زمانی آن را به مکانهای تاریک و نهان شده و مخفی ذهنت محکم نگه می‌داشت.

د_۱۰۲_۲

W-102.2

^۱امروز ما سعی می‌کنیم لنگرهای ضعیف این باور را باز هم بیشتر تضعیف کنیم، و تشخیص دهیم که رنج بی‌هدف است، بدون علت و بدون هیچ قدرتی برای رسیدن به چیزی.^۲با رنج نمی‌توان به هیچ وجه چیزی را خرید.^۳هیچ ثمری ندارد و وجود ندارد.^۴و همه‌ی چیزهایی که فکر می‌کنی به تو می‌دهد وجود ندارند، مانند خودش.^۵تو بردهٔ هیچ بوده‌ای.^۶باشد تا امروز رها باشی تا به ارادهٔ شادمان خداوند بپیوندی.

د_۱۰۲_۳

W-102.3

^۱ما در چند روز آینده به طور مداوم برنامه‌های تمرین خود را به انجام تمرین‌هایی اختصاص خواهیم داد که برای یاری به تو در دستیابی به آن شادی که ارادهٔ خداوند در تو قرار داده است، طراحی شده‌اند.^۲اینجا خانه‌ی تو است، و امنیت تو در اینجا است.^۳صلح تو اینجا است، و در اینجا هیچ ترسی وجود ندارد.^۴رستگاری اینجا است.^۵آسایش سرانجام اینجا است.

د_۱۰۲_۴

W-102.4

^۱امروز برنامه‌های تمرینت را با این پذیرش ارادهٔ خداوند برای خود آغاز کن:

^۲من در ارادهٔ خداوند برای شادمانی‌ام سهیم هستم، و اینک آن را به عنوان وظیفه‌ام می‌پذیرم.

^۳سپس این وظیفه را در ذهن خود عمیقاً جستجو کن، زیرا در آنجا است، فقط در انتظار انتخاب تو.^۴زمانی که بیاموزی این انتخاب تو است، و تو در ارادهٔ خداوند سهیم هستی، قطعاً آن را می‌یابی.

د_۱۰۲_۵

W-102.5

^۱شاد باش، زیرا تنها وظیفهٔ تو در اینجا شادمانی است.^۲تو نیاز نداری که کمتر از او به فرزند خداوند عشق بورزی که عشق او، او را به اندازه خودش عاشق آفرید.^۳در کنار این توقف‌های پنج دقیقه‌ای در هر ساعت، امروز بارها درنگ کن، تا به خودت بگویی که اینک شادمانی را به عنوان تنها وظیفهٔ خود پذیرفته‌ای.^۴و مطمئن باش که در انجام این کار به ارادهٔ خداوند می‌پیوندی.