صلح و سرور خداوند از آن من هستند.
د_۱۰۵_۱
W-105.1
۱صلح و سرور خداوند از آن تو هستند.۲امروز ما آن‌ها را خواهیم پذیرفت، با دانستن این که آن‌ها از آن ما هستند.۳و سعی خواهیم کرد بفهمیم که این موهبت‌ها با دریافت شدن توسط ما افزون می‌شوند.۴آن‌ها مانند هدایایی نیستند که این دنیا می‌تواند عرضه کند، که در آن دهنده با دادن هدیه از دست می‌دهد؛ و گیرنده با از دست دادن او غنی‌تر می‌شود.۵چنین چیزهایی هدیه نیستند، بلکه دادوستدهایی هستند که با احساس گناه انجام می‌شوند.۶هدیه‌ای که حقیقتاً داده شود، موجب هیچ از دست دادنی نمی‌شود.۷ناممکن است که کسی بتواند چیزی را به دست بیاورد به این دلیل که دیگری چیزی را از دست می‌دهد.۸این نشان‌دهندهٔ یک محدودیت و یک نارسایی است.
د_۱۰۵_۲
W-105.2
۱در چنین صورتی هیچ هدیه‌ای داده نمی‌شود.۲چنین «هدایایی» فقط معامله‌ای هستند برای یک بازپرداخت ارزشمندتر؛ وامی که سود آن باید به طور کامل پرداخت شود؛ یک قرض موقتی، که قرار است گروی وامی باشد که باید بیش از آنچه توسط گیرندهٔ هدیه دریافت شده است، بازپرداخت شود.۳این تحریف غریب از معنای دادن، در تمام سطوح این دنیایی که تو می‌بینی، نافذ است.۴این تحریف، همهٔ معنا را از هدایایی که تو می‌دهی سلب می‌کند، و در آن هدایا که دریافت می‌کنی هیچ معنایی را باقی نمی‌گذارد.
د_۱۰۵_۳
W-105.3
۱یک هدف مهم آموختن در این دوره، وارونه کردن نگرش تو به دادن است، تا بتوانی دریافت کنی.۲زیرا دهندگی به خاستگاهی برای ترس تبدیل شده است، و آنگاه تو از تنها وسیله‌ای که توسط آن می‌توانی دریافت کنی، پرهیز می‌کنی.۳صلح و سرور خداوند را بپذیر، و آنگاه تو شیوه‌ای متفاوت را برای نگاه کردن به یک هدیه خواهی آموخت.۴هدایای خداوند زمانی که داده می‌شوند، هرگز کاهش نمی‌یابند.۵بلکه از این طریق افزایش می‌یابند.
د_۱۰۵_۴
W-105.4
۱همانطور که وقتی صلح و سرور ملکوت را به عنوان هدایای خداوند برای خود می‌پذیری، آن‌ها تقویت می‌شوند، سرور آفریدگارت نیز آن زمان که تو سرور و صلح او را متعلق به خود می‌دانی، افزایش می‌یابد.۲دهندگی حقیقی، آفریدن است.۳دهندگی حقیقی، نامحدود را به محدود نشده، ابدیت را به بی‌زمانی، و عشق را به خودش گسترش می‌دهد.۴دهندگی حقیقی همهٔ آنچه را که پیشاپیش کامل است، افزون می‌کند، نه برحسب کلمات سادهٔ افزون شدن، زیرا آن کلمات اشاره می‌کنند که قبلاً کاستی وجود داشته است.۵دهندگی حقیقی به آنچه نمی‌تواند در خود بماند اجازه می‌دهد تا هدفش را در نثار کردن همهٔ چیزی که دارد، برآورده کند، تا آن را همیشه برای خود محفوظ بدارد.
د_۱۰۵_۵
W-105.5
۱امروز صلح و سرور خداوند را به عنوان صلح و سرور خود بپذیر.۲بگذار او خودش را کامل کند همانگونه که خود کامل شدن را تعریف می‌کند.۳تو خواهی فهمید که آنچه او را کامل می‌کند فرزند او را نیز کامل می‌کند.۴او نمی‌تواند از طریق فقدان نثار کند.۵تو نیز از این پس نمی‌توانی.۶امروز هدایای سرور و صلح او را دریافت کن، و او از هدیه‌ای که به او می‌دهی، سپاسگزاری خواهد کرد.
د_۱۰۵_۶
W-105.6
۱امروز تمرین‌های ما کمی متفاوت آغاز خواهند شد.۲امروز را با اندیشیدن به آن برادرانی آغاز کن که تو آنان را از آن صلح و سروری که تحت قوانین عدالت خداوندی حق ایشان است، محروم کرده‌ای.۳در اینجا تو صلح و سرور را از خودت دریغ کرده‌ای.۴و در اینجا باید بازگردی و خواستار شوی که آن‌ها از آن تو شوند.
د_۱۰۵_۷
W-105.7
۱مدت کوتاهی در مورد «دشمنان» خود بیندیش، و به هریک زمانی که به ذهنت می‌رسند بگو:
۲برادرم، من صلح و سرور را نثار تو می‌کنم،
باشد تا بتوانم صلح و سرور خداوند را از آن خود گردانم.
۳اینچنین تو خود را آماده می‌کنی تا هدایای خداوند را که به تو داده می‌شود، تشخیص دهی، و اجازه دهی ذهنت از همهٔ آنچه امروز می‌تواند مانع توفیق تو شود، آزاد گردد.۴اینک تو آماده پذیرش هدیه‌ی صلح و سرور هستی که خداوند به تو عطا کرده است.۵اینک تو آماده هستی تا سرور و صلحی را که از خودت دریغ کرده‌ای تجربه کنی.۶اینک تو می‌توانی بگویی، «صلح و سرور خداوند از آن من است،» زیرا آنچه که می‌خواهی دریافت کنی را داده‌ای.
د_۱۰۵_۸
W-105.8
۱امروز قطعاً موفق می‌شوی، اگر ذهنت را آنگونه آماده کنی که ما توصیه می‌کنیم.۲زیرا در این صورت تو اجازه می‌دهی تا تمام موانع صلح و سرور برداشته شوند، و آنچه از آن تو است سرانجام می‌تواند به سوی تو بیاید.۳پس به خودت بگو، «صلح و سرور خداوند از آن من است،» و برای زمان کوتاهی چشمانت را ببند، و اجازه بده آوای او به تو اطمینان دهد که این کلمات که می‌گویی، حقیقی هستند.
د_۱۰۵_۹
W-105.9
۱امروز هر زمان که می‌توانی پنج دقیقه از زمان خود را اینچنین با خداوند سپری کن، اما نپندار که اگر نتوانی وقت بیشتری بگذاری، کمتر از این زمان برای تمرین بی‌ارزش است.۲دست‌کم هر ساعت به یاد داشته باش کلماتی را بگویی برای خواندن خداوند، تا او آنچه را که اراده می‌کند، به تو عطا کند، و اراده کند که تو دریافتش کنی.۳امروز مصمم باش که در آنچه او اراده می‌کند، مداخله نکنی.۴و اگر زمانی به نظرت رسید که برادری تو را وسوسه می‌کند تا او را از دریافت هدیهٔ خداوند محروم کنی، این را فقط فرصت دیگری ببین برای اجازه دادن به خودت تا هدیه خداوند را از آن خود کنی.۵سپس سپاسگزارانه برادر خود را متبرک کن و بگو:
۶برادرم، من صلح و سرور را نثار تو می‌کنم،
باشد تا بتوانم صلح و سرور خداوند را از آن خود گردانم.
