من فقط چیزی را می‌طلبم که در حقیقت متعلق به من است.
د_۱۰۴_۱
W-104.1
۱ایدهٔ امروز با این اندیشه ادامه می‌یابد که سرور و صلح، فقط رؤیاهایی بی‌اساس نیستند.۲آن‌ها حق تو هستند، به دلیل آنچه که هستی.۳آن‌ها از خداوند به سوی تو می‌آیند، او که قطعاً در عطا کردن آنچه اراده می‌کند، توفیق می‌یابد.۴اما باید مکانی آماده شده باشد تا موهبت‌های او دریافت شوند.۵ذهنی که به جای دریافت کردن موهبت‌های او، خودش جایگزین‌هایی برای آن‌ها می‌سازد، از این هدایا با شادمانی استقبال نمی‌کند.
د_۱۰۴_۲
W-104.2
۱امروز ما می‌خواهیم همه‌ی هدایای بی‌معنی و خود ساخته را که بر محراب مقدس متعلق به موهبت‌های خداوند قرار داده‌ایم، برداریم.۲موهبت‌های او هدایایی هستند که در حوزه‌ی حقیقت متعلق به خود ما هستند.۳موهبت‌های او هدایایی هستند که ما پیش از وجود زمان به ارث برده‌ایم، و همواره از آن ما خواهند بود وقتی زمان به ابدیت پیوسته باشد.۴موهبت‌های او هدایایی هستند که اکنون درون ما وجود دارند، زیرا بی‌زمان هستند.۵و ما نیازی نداریم برای داشتن آن‌ها انتظار بکشیم.۶آن‌ها امروز متعلق به ما هستند.
د_۱۰۴_۳
W-104.3
۱بنابراین ما انتخاب می‌کنیم که اکنون آن‌ها را داشته باشیم، و بدانیم که با انتخاب آن‌ها به جای آنچه خودمان ساخته‌ایم، ما فقط ارادهٔ خود را با آنچه خداوند اراده کرده است متحد می‌کنیم، و تشخیص می‌دهیم که آن دو با هم یگانه هستند.۲تمرینات طولانی‌تر امروز ما، که طی آن‌ها در هر ساعت به مدت پنج دقیقه به رستگاری خود حقیقت می‌بخشیم، باید با این جمله‌ها آغاز شوند:
۳من فقط چیزی را می‌طلبم که در حقیقت متعلق به من است، و سرور و صلح میراث من هستند.
۴سپس تعارض‌های دنیا را کنار بگذار؛ تعارض‌هایی که هدایای دیگر و اهداف دیگر ساخته شده از اوهام را عرضه می‌کنند، از منظر اوهام دیده می‌شوند، و فقط در دنیای رؤیاها طلبیده می‌شوند.
د_۱۰۴_۴
W-104.4
۱ما همه‌ی این‌ها را کنار می‌گذاریم، و در عوض آن چیزی را می‌طلبیم که حقیقتاً متعلق به ما است، زمانی که می‌خواهیم تشخیص دهیم خداوند به ما چه داده است.۲ما در پیشگاه محراب او مکانی مقدس را در ذهن خود پاک می‌کنیم، جایی که در آن از موهبت‌های صلح و سرور او استقبال می‌شود، و به آنجا می‌آییم تا آنچه را که او به ما عطا کرده است، بیابیم.۳امروز ما با اطمینان می‌آییم، آگاه از این که آنچه در حقیقت به ما تعلق دارد، آن است که او عطا می‌کند.۴و ما نمی‌خواهیم هیچ چیز دیگری را آرزو کنیم، زیرا هیچ چیز دیگری در حقیقت به ما تعلق ندارد.
د_۱۰۴_۵
W-104.5
۱پس امروز ما راه را برای او پاک می‌کنیم، با این تشخیص ساده که ارادهٔ او پیشاپیش به عمل آمده است، و این که سرور و صلح به عنوان موهبت‌های ابدی او، متعلق به ما هستند.۲در بین زمان‌هایی که آن موهبت‌ها را در جایگاهی می‌جوییم که خداوند آن‌ها را نهاده است، ما به خودمان اجازه نخواهیم داد که نگاه کردن به آن‌ها را گم کنیم.۳جمله‌های زیر را برای یادآوری به دفعات ممکن در ذهن تکرار می‌کنیم:
۴من فقط چیزی را می‌طلبم که در حقیقت متعلق به من است.
۵موهبت‌های خداوندی از سرور و صلح همهٔ چیزی هستند که من می‌خواهم.
