رستگاری دنیا به من بستگی دارد.
د_۱۸۶_۱
W-186.1
۱در اینجا جمله‌ای هست که روزی همهٔ گستاخی را از هر ذهنی خواهد برد.۲در اینجا اندیشهٔ فروتنی حقیقی قرار دارد، که هیچ وظیفه‌ای را که از آن خود تو است نگه نمی‌دارد جز آن وظیفه‌ای که به تو عطا شده است.۳این اندیشه به تو پذیرش نقشی را که برایت تعیین شده، عرضه می‌کند، بدون اصرار بر نقشی دیگر.۴این اندیشه نقش مناسب تو را مورد قضاوت قرار نمی‌دهد.۵این اندیشه فقط تصدیق می‌کند که ارادهٔ خداوند بر زمین نیز همانند بهشت انجام شده است.۶این اندیشه همهٔ اراده‌های روی زمین را در نقشهٔ بهشت برای نجات دنیا با هم متحد می‌سازد، که صلح بهشت را در آن بازیابی می‌کند.
د_۱۸۶_۲
W-186.2
۱بیایید با وظیفهٔ خودمان نجنگیم.۲ما آن را تعیین نکردیم.۳این وظیفه ایدهٔ ما نیست.۴وسایلی به ما داده شده که توسط آن‌ها، این وظیفه کاملا به انجام خواهد رسید.۵همهٔ آنچه از ما خواسته شده انجام دهیم، پذیرش نقشمان در فروتنی خالصانه است، و انکار نکردن شایستگی‌مان با گستاخی خودفریبانه.۶آنچه به ما داده شده که انجام دهیم، قدرت انجامش را داریم.۷ذهن‌های ما برای ایفای نقشی که توسط آن یگانه که ما را خوب می‌شناسد برایمان تعیین شده است، کاملا مناسب هستند.
د_۱۸۶_۳
W-186.3
۱ایدهٔ امروز ممکن است بسیار سنگین به نظر برسد، تا زمانی که تو معنای آن را ببینی.۲همهٔ آنچه این ایده می‌گوید این است که پدرت هنوز تو را به یاد دارد، و اعتماد کاملی را که نسبت به تو دارد ارزانی‌ات می‌کند، تو که فرزندش هستی.۳این ایده نمی‌خواهد تو به هیچ روی از آنچه که هستی متفاوت باشی.۴فروتنی چه چیزی جز این را می‌تواند بخواهد؟۵و گستاخی چه چیزی را جز این می‌تواند انکار کند؟۶امروز ما از تعهد خود بر این زمین فریبنده که در آن فروتنی بی‌حرمت می‌شود، شانه خالی نخواهیم کرد.۷این غرور است که می‌خواهد فراخوان برای خود خداوند را انکار کند.
د_۱۸۶_۴
W-186.4
۱امروز ما همهٔ فروتنی کاذب را کنار می‌گذاریم، تا بتوانیم به آوای خود خداوند که برای ما روشن می‌سازد چه کاری را از ما می‌خواهد، گوش فرا دهیم.۲ما شایستگی خود را برای وظیفه‌ای که او به ما عرضه خواهد کرد، مورد تردید قرار نمی‌دهیم.۳ما فقط از این مطمئن خواهیم بود که او توان ما را می‌شناسد، خرد ما و قداست ما را.۴و اگر او ما را شایسته می‌پندارد، پس ما چنین هستیم.۵تنها گستاخی است که قضاوتی دیگرگونه دارد.
د_۱۸۶_۵
W-186.5
۱یک راه، و فقط یک راه وجود دارد تا بتوانی از زندان نقشهٔ خودت برای اثبات اینکه غیرحقیقی حقیقی است، آزاد شوی.۲در عوض آن نقشه را که نساختی بپذیر.۳در مورد ارزش خودت برای آن قضاوت نکن.۴اگر آوای خداوند به تو اطمینان می‌دهد که رستگاری نیاز به نقش تو دارد، و اینکه همه چیز به تو بستگی دارد، مطمئن باش که چنین است.۵افراد گستاخ باید به کلمات بیاویزند، هراسان از رفتن به ورای آن‌ها برای تجربه کردن آنچه که ممکن است به موقعیتشان بی‌حرمتی کند.۶اما فروتنان برای شنیدن آن آوا که به ایشان می‌گوید چه هستند و چه باید بکنند، آزاد هستند.
د_۱۸۶_۶
W-186.6
۱گستاخی تصویری از خودت می‌سازد که واقعی نیست.۲این تصویر است که در وحشت می‌لرزد و عقب می‌نشیند، در حالی که آوای خداوند تو را مطمئن می‌سازد که قدرت داری و خرد و قداست، تا بتوانی به ورای همهٔ تصویرها بروی.۳تو ضعیف نیستی، آنگونه که تصویرت از تو هست.۴تو نادان و درمانده نیستی.۵گناه نمی‌تواند حقیقت را در تو تیره گرداند، و فلاکت نمی‌تواند به خانهٔ مقدس خداوند نزدیک شود.
د_۱۸۶_۷
W-186.7
۱همهٔ این را آوای برای خداوند به تو مربوط می‌سازد.۲و همچنان که او سخن می‌گوید، آن تصویر می‌لرزد و می‌خواهد به تهدیدی حمله کند که آن را نمی‌شناسد، در حالی که حس می‌کند بنیادش فرو می‌ریزد.۳رهایش کن.۴رستگاری دنیا به تو بستگی دارد و نه به این تودهٔ کوچک غبار.۵این توده کوچک غبار چه چیزی می‌تواند به فرزند مقدس خداوند بگوید؟۶چرا اصلا باید نیازی باشد که او نگرانش باشد؟
د_۱۸۶_۸
W-186.8
۱و اینچنین ما صلحمان را می‌یابیم.۲ما آن وظیفه را که خداوند به ما داده است خواهیم پذیرفت، زیرا همهٔ اوهام بر این باور عجیب و غریب استوار هستند که ما می‌توانیم وظیفهٔ دیگری را برای خودمان بسازیم.۳نقش‌های خودساختهٔ ما در حال جابجایی هستند، و به نظر می‌رسد که این نقش‌ها از ماتم‌زدگی تا سرور شوق‌آمیز عشق و عشق‌ورزی تغییر می‌کنند.۴ما می‌توانیم بخندیم یا گریه کنیم، و از روز با خوش‌آمدگویی یا اشک استقبال کنیم.۵به نظر می‌رسد که موجودیت ما با تجربه کردن هزار جابجایی در خُلقمان، تغییر می‌کند، و در حقیقت احساساتمان ما را بالا می‌برند، یا در نومیدی به زمین می‌کوبند.
د_۱۸۶_۹
W-186.9
۱آیا این فرزند خداوند است؟۲آیا او می‌توانست چنین بی‌ثباتی را بیافریند و آن را فرزند بخواند؟۳او که بی‌تغییر است، صفات خود را با آفرینش خود سهیم می‌شود.۴همهٔ تصویرهای که به نظر می‌رسد فرزندش می‌سازد، هیچ تأثیری بر آنچه که او هست نمی‌گذارد.۵این تصویرها از ذهن فرزندش مانند برگ‌هایی که باد آن‌ها را جارو می‌زند عبور می‌کنند در حالی که یک لحظه الگویی را شکل می‌دهند، پراکنده می‌شوند تا دوباره گرد هم آیند، و پراکنده گردند.۶یا مانند سراب‌های که بر صحرا دیده می‌شوند، و از غبار بر می‌خیزند.
د_۱۸۶_۱۰
W-186.10
۱این تصویرهای بی‌اساس خواهند رفت، و ذهن تو را صاف و روشن باقی خواهند گذاشت، زمانی که آن وظیفه را که به تو عطا شده است بپذیری.۲تصویرهایی که تو می‌سازی فقط منجر به هدف‌های متعارض می‌شوند، هدف‌های بی‌دوام و مبهم، نامطمئن و دوپهلو .۳چه کسی می‌تواند در تلاشهایش ثابت قدم باشد، یا انرژی‌ها و انگیزش متمرکز خود را به سمت چنین هدف‌هایی متوجه کند؟۴آن وظیفه‌هایی که دنیا محترم می‌شمارد چنان نامطمئن هستند که هر ساعت ده مرتبه در بهترین حالت تغییر می‌کنند.۵از این هدف‌ها چه امید سود بردن را می‌توان داشت؟
د_۱۸۶_۱۱
W-186.11
۱درست در نقطهٔ مقابل، مطمئن همچون بازگشت خورشید در هر صبح برای راندن شب، وظیفهٔ حقیقی که به تو داده شده است قرار دارد، روشن و کاملا واضح.۲هیچ تردیدی در مورد اعتبار آن وجود ندارد.۳این وظیفه از سوی کسی می‌آید که هیچ خطایی نمی‌شناسد، و آوای او درمورد پیامهایش مطمئن است.۴این پیامها تغییر نخواهند کرد، و در تعارض نخواهند بود.۵همهٔ این پیامها به یک هدف اشاره دارند، آن هدفی که تو می‌توانی بدست آوری.۶نقشهٔ تو ممکن است ناممکن باشد، اما نقشهٔ خداوند هرگز نمی‌تواند شکست بخورد زیرا او سرچشمهٔ آن است.
د_۱۸۶_۱۲
W-186.12
۱آنگونه انجام بده که آوای خداوند هدایت می‌کند.۲و اگر این آوا چیزی را از تو می‌خواهد که به نظر ناممکن به نظر می‌رسد، به یاد آور که چه کسی در حال خواستن است، و چه کسی می‌خواهد انکار کند.۳و سپس به این توجه کن؛ کدام یک بیشتر احتمال دارد برحق باشد؟۴آن آوا که از سوی آفریدگار همه چیز سخن می‌گوید، او که همه چیز را دقیقا آنگونه که هست می‌شناسد، یا تصویری مغشوش از خودت، سردرگم، سرگردان، ناپایدار و نامطمئن از همه چیز؟۵اجازه نده که صدای آن تو را هدایت کند.۶در عوض یک آوای مطمئن را بشنو که از وظیفه‌ای که توسط آفریدگارت به تو داده شده است به تو می‌گوید، او که تو را به یاد دارد، و می‌طلبد که تو اینک او را به یاد بیاوری.
د_۱۸۶_۱۳
W-186.13
۱آوای مهربان او تو را از شناخته به نشناخته می‌خواند.۲او می‌خواهد به تو دلداری دهد، اگر چه هیچ اندوهی را نمی‌شناسد.۳او می‌خواهد جبران کند، اگرچه او کامل است؛ هدیه‌ای به تو، اگرچه او می‌داند که تو در حال حاضر همه چیز داری.۴او اندیشه‌هایی دارد که به هر نیازی که فرزندش درک می‌کند، پاسخ می‌دهد، اگر چه او آن نیازها را نمی‌بیند.۵زیرا عشق باید بدهد، و آنچه به نام او داده می‌شود در دنیایی از شکل، مفیدترین شکل را به خود می‌گیرد.
د_۱۸۶_۱۴
W-186.14
۱اینها شکل‌هایی هستند که هرگز نمی‌توانند فریب دهند، زیرا آنان از خودِ بی‌شکلی می‌آیند.۲بخشایش یک شکل زمینی از عشق است، این عشق آنچنان که در بهشت است هیچ شکلی ندارد.۳اما آنچه در اینجا مورد نیاز است، همانطور که مورد نیاز است داده می‌شود.۴در این شکل تو می‌توانی وظیفهٔ خود را حتی در اینجا ایفا کنی، اگر چه آنچه عشق برای تو معنا خواهد داشت زمانی که بی‌شکلی برایت اعاده شده باشد، بسیار عظیم‌تر است.۵رستگاری دنیا به تو بستگی دارد که می‌توانی ببخشی.۶چنین است وظیفهٔ تو در اینجا.
