من آینده را در دستان خداوند قرار می‌دهم.
د_۱۹۴_۱
W-194.1
۱ایده امروز گام دیگری به سوی رستگاری سریع برمی‌دارد، و این حقیقتا گامی غول‌آسا است.۲فاصله‌ای که این گام پر می‌کند بسیار عظیم است، این گام تو را دقیقا در نزدیکی بهشت قرار می‌دهد، در حالیکه هدف در دید است و موانع پشت سر گذاشته شده‌اند.۳پای تو به چمنزاری رسیده است که از تو در دروازه بهشت استقبال می‌کند، مکان آرام صلح، جایی که تو با اطمینان منتظر گام نهایی خداوند می‌شوی.۴اینک ما از زمین چقدر پیش آمده و دور شده‌ایم!۵ما چقدر به هدفمان نزدیک هستیم!۶چقدر سفری که هنوز باید پی بگیریم کوتاه است!
د_۱۹۴_۲
W-194.2
۱ایده امروز را بپذیر، و تو از همه اضطراب‌ها عبور کرده‌ای، همه چاله‌های جهنم، همه تاریکی غم، پندارهای گناه، و ویرانگی که احساس گناه ایجاد می‌کند.۲ایده امروز را بپذیر، و تو این دنیا را از همه اسارتش آزاد کرده‌ای، با سست کردن زنجیرهای سنگینی که درب آزادی را به رویش قفل کردند.۳تو نجات می‌یابی، و رستگاری تو این چنین به موهبتی تبدیل می‌شود که به دنیا ارزانی می‌کنی، زیرا تو آن را دریافت کرده‌ای.
د_۱۹۴_۳
W-194.3
۱در هیچ لحظه‌ای افسردگی احساس نمی‌شود، یا درد تجربه نمی‌گردد یا فقدان ادراک نمی‌شود.۲در هیچ لحظه‌ای اندوه نمی‌تواند بر تخت بنشیند، و با ایمان پرستش گردد.۳در هیچ لحظه‌ای کسی حتی نمی‌تواند بمیرد.۴و از این رو هر لحظه‌ای که گذر آن به خداوند تقدیم شود، در حالی که لحظه بعد نیز به او تقدیم شده است، زمانی است برای آزادی تو از غم، درد و حتی خود مرگ.
د_۱۹۴_۴
W-194.4
۱خداوند آینده تو را همانگونه نگه می‌دارد که گذشته و حالت را.۲این‌ها برای او یکی هستند، پس باید برای تو یکی باشند.۳اما در این دنیا، پیشرفت زمانی هنوز واقعی به نظر می‌رسد.۴بنابراین از تو خواسته نمی‌شود فقدان توالی را که واقعا در زمان یافت می‌شود، بفهمی.۵از تو فقط خواسته می‌شود آینده را رها کنی، و آن را در دستان خداوند قرار دهی.۶و تو با تجربه خود خواهی دید که گذشته و حال را نیز در دستان او قرار داده‌ای، زیرا گذشته تو را تنبیه نخواهد کرد، و هراس از آینده دیگر بی‌معنا خواهد شد.
د_۱۹۴_۵
W-194.5
۱آینده را رها کن.۲زیرا گذشته رفته است، و آنچه حاضر است، آزاد شده از میراث غم و فلاکت، میراث درد و فقدان، به آن لحظه تبدیل می‌شود که زمان از اسارت اوهام می‌گریزد، اوهامی که مسیر بی‌رحمانه و گریز‌ناپذیر خود را در آن می‌گذراند.۳سپس هر لحظه که برده زمان بود، به یک لحظه مقدس تبدیل می‌شود، زمانی که آن نور که در فرزند خداوند مخفی نگه داشته شد، آزاد می‌شود، تا این دنیا را متبرک کند.۴اینک او آزاد است، و همه شکوه او به دنیایی می‌تابد که با او آزاد شده است، تا در تقدسش شریک گردد.
د_۱۹۴_۶
W-194.6
۱اگر بتوانی درس امروز را به عنوان موهبتی که واقعا هست ببینی، تو در صرف تلاش مصرانه بسیار زیاد تا آن حد که می‌توانی برای آن درنگ نخواهی کرد، تا آن را به بخشی از خود تبدیل کنی.۲تا به اندیشه‌ای تبدیل شود که بر ذهنت فرمان می‌راند، عادتی در مجموعه‌ی ابزارهای تو برای حل کردن مسئله، شیوه‌ای برای واکنش سریع به وسوسه، تو آموخته خود را به این دنیا گسترش می‌دهی.۳و با آموختن اینکه رستگاری را در همه چیزها ببینی، این دنیا درک خواهد کرد که نجات یافته است.
د_۱۹۴_۷
W-194.7
۱کدام نگرانی می‌تواند به آن کس که آینده‌اش را به دستان عاشق خداوند می‌سپارد حمله‌ور شود؟۲او از چه چیزی می‌تواند رنج ببرد؟۳چه چیزی می‌تواند موجب درد او شود، یا تجربه فقدان را برایش پدید آورد؟۴او از چه چیزی می‌تواند بترسد؟۵و به چه چیز می‌تواند بنگرد مگر با نگاه عشق؟۶زیرا آنکس که از همه‌ی هراس درد آینده گریخته، طریقش را به سوی صلحِ اکنون یافته است، و به مراقبتی اطمینان دارد، که این دنیا هرگز نمی‌تواند آن را تهدید کند.۷او مطمئن است که ادراکش شاید خطا باشد، اما هرگز فاقد تصحیح نخواهد بود.۸زمانی که فریب می‌خورد، او آزاد است که دوباره انتخاب کند؛ زمانی که خطا می‌کند او آزاد است که ذهنش را تغییر دهد.
د_۱۹۴_۸
W-194.8
۱پس آینده خود را در دستان خداوند قرار بده.۲زیرا اینچنین تو خاطره او را فرا می‌خوانی تا باز گردد، و همه پندارهای گناه و شرارت را با حقیقت عشق جایگزین سازد.۳آیا می‌پنداری که دنیا نمی‌تواند از این طریق منتفع شود، و آیا هر مخلوق زنده به این اندیشه با ادراک شفا یافته پاسخ نخواهد داد؟۴آنکس که خود را به خداوند می‌سپارد همچنین این دنیا را در دستان وجودی قرار می‌دهد که خودش برای آسایش و امنیت او را می‌طلبد.۵او اوهام بیمار این دنیا را به همراه اوهام خودش رها می‌کند، و صلح را به هر دو ارزانی می‌دارد.
د_۱۹۴_۹
W-194.9
۱حال حقیقتا ما نجات می‌یابیم.۲زیرا در دستان خداوند، بی‌‌مشکل و بی‌نگرانی آرامش می‌یابیم، مطمئن از اینکه تنها خیر می‌تواند به سوی ما بیاید.۳اگر فراموش کنیم با مهربانی به ما اطمینان داده خواهد شد.۴اگر ما یک پندار عاری از بخشایش را بپذیریم، به زودی با بازتاب عشق جایگزین خواهد شد.۵و اگر ما به حمله وسوسه شویم، به او توکل خواهیم کرد که از آرامش ما نگهبانی می‌کند تا انتخابی را برای ما میسر سازد که وسوسه را بسیار پشت سر می‌گذارد.۶دیگر این دنیا دشمن ما نیست، زیرا ما انتخاب کرده‌ایم که دوست آن باشیم.
