من فقط می‌توانم سپاسگزاریم را کسب کنم.
د_۱۹۷_۱
W-197.1
۱در اینجا ما دومین گام را برخواهیم داشت تا ذهنت را از این باور که نیرویی بیرونی بر نیروی خود تو تحمیل شده، آزاد کنیم.۲تو تلاشهایی برای محبت و بخشایش انجام می‌دهی.۳اما تو باز آنها رابه حمله تبدیل می‌کنی، تا زمانی که سپاسگزاری را در بیرون نیابی و تشکر خود را هدر ندهی.۴هدایای تو باید با افتخار دریافت شوند، مبادا نادیده گرفته شوند.۵و اینچنین است که تو می‌پنداری هدایای خداوند در بهترین حالت وام هستند؛ و در بدترین حالت فریبهایی که می‌خواهند با تقلب بر دفاع‌های تو غلبه کنند، تا او مطمئن شود که در صورت حمله به تو در کشتنت شکست نمی‌خورد.
د_۱۹۷_۲
W-197.2
۱چقدر آسان خداوند می‌تواند با احساس گناه اشتباه گرفته شود، توسط آنان که نمی‌دانند اندیشه‌هایشان چه می‌تواند بکند.۲قدرت خود را نادیده بگیر، و آنگاه ضعف باید برایت به رستگاری تبدیل شود.۳خود را اسیر ببین، و میله‌های زندان به خانه تو تبدیل می‌شوند.۴تو از زندان خانگی فرار نخواهی کرد، یا به قدرت خود پی نخواهی برد، تا زمانی که احساس گناه و رستگاری را با هم یگانه می‌پنداری، تا زمانی که پیوند آزادی و رستگاری را ادراک نمی‌کنی، در حالی که قدرت در کنار آنها قرار دارد، قدرتی که باید طلبیده و آشکار شود، یافت شود و کاملا تشخیص داده شود.
د_۱۹۷_۳
W-197.3
۱این دنیا باید از تو سپاسگزاری کند زمانی که آزادیش را از اوهامت به آن ارزانی می‌کنی.۲اما سپاس تو به خود تو نیز تعلق دارد، زیرا آزادی دنیا تنها می‌تواند بازتاب آزادی خود تو باشد.۳سپاسگزاری تو همه‌ی چیزی است که موهبتهایت به آن نیاز دارد، اینکه این موهبتها ارزانی ماندگار از یک قلب سپاسگزار باشد، قلبی که برای همیشه از جهنم رها شده است.۴آیا این وضعیت نیست که تو با بازگرداندن موهبتهایت خرابش می‌کنی، زیرا آن موهبتها موجب افتخارت نمی‌شوند؟۵این تو هستی که به این موهبتها افتخار می‌دهی و بابت آنها به طرز مناسبی سپاسگزاری می‌کنی، زیرا این تو هستی که این موهبتها را دریافت کرده‌ای.
د_۱۹۷_۴
W-197.4
۱هیچ اهمیتی ندارد اگر کس دیگری بیاندیشد که موهبتهای تو ناشایسته هستند.۲در ذهن او بخشی وجود دارد که با ذهن تو در سپاسگزاریت می‌پیوندد.۳هیچ اهمیتی ندارد اگر موهبتهای تو از دست رفته و بی‌تاثیر به نظر می‌رسند.۴آنها در جایی که داده می‌شوند، دریافت می‌گردند.۵در سپاسگزاری تو این موهبتها تماما پذیرفته می‌شوند، و با سپاس توسط قلب خود خداوند تصدیق می‌گردند.۶و آیا تو می‌خواهی آنها را پس بگیری، زمانی که او با سپاس آنها را پذیرفته است؟
د_۱۹۷_۵
W-197.5
۱خداوند هر موهبتی را که تو به او می‌دهی تبرک می‌کند، و هر موهبتی به او داده می‌شود، زیرا هر موهبتی فقط می‌تواند به خود تو داده شود.۲و آنچه به خداوند تعلق دارد، باید از آن او باشد.۳اما تو هرگز تا زمانی که فقط می‌بخشی تا دوباره حمله کنی، تشخیص نخواهی داد که موهبتهای او، قطعی، ابدی، بی‌تغییر، بی حد، برای همیشه جاری، گسترش دهنده‌ی عشق و افزون کننده‌ی شادمانی بی‌پایان تو هستند.
د_۱۹۷_۶
W-197.6
۱اگر هدایایی را که می‌دهی پس بگیری، خواهی پنداشت که آنچه به تو داده شده است از تو پس گرفته شده.۲اما بیاموز که اجازه دهی بخشایش آن گناهانی را که تو می‌پنداری بیرون از خودت می‌بینی برطرف سازد، و آنگاه تو هرگز نمی‌توانی بپنداری که هدایای خداوند فقط برای مدتی کوتاه به تو قرض داده شده، مدتی کوتاه پیش از آنکه او دوباره آنها را در مرگ از تو برباید.۳زیرا آنگاه مرگ هیچ معنایی برای تو نخواهد داشت.
د_۱۹۷_۷
W-197.7
۱و با پایان یافتن این باور، ترس برای همیشه پایان می‌یابد.۲از خویشتن مقدس خود برای این تشکر کن، زیرا او فقط سپاسگزار خداوند است ، و او برای تو از خودش سپاسگزاری می‌کند.۳اما برای همه‌ی آنان که زندگی می‌کنند، مسیحا خواهد آمد، زیرا همه‌ی آنان باید در او زندگی و حرکت کنند.۴بودن او در پدر متعالش امن است زیرا اراده‌ی آنان با هم یگانه است.۵سپاسگزاری آنان برای همه‌ی آنچه که آفریده‌اند پایانی ندارد، زیرا سپاسگزاری بخشی از عشق می‌ماند.
د_۱۹۷_۸
W-197.8
۱سپاس از تو، فرزند مقدس خداوند.۲زیرا آنگاه که آفریده شدی، همه‌ی چیزها در خویشتن مقدس تو نهاده بود.۳و تو هنوز همانگونه هستی که خداوندت آفرید.۴تو نمی‌توانی نور کمال خود را تاریک گردانی.۵درون قلبت، قلب مقدس خداوند نهاده شده.۶او تو را عزیز می‌دارد، زیرا تو خودش هستی.۷همه‌ی سپاسگزاری به تو تعلق دارد، به دلیل آنچه هستی.
د_۱۹۷_۹
W-197.9
۱سپاس را ارزانی کن همانگونه که دریافتش می‌کنی.۲باشد تا از همه‌ی ناسپاسی نسبت به هر کسی که خویشتن مقدس تو را کامل می‌سازد آزاد گردی.۳و از این خویشتن مقدس، هیچ وجودی بیرون نیست.۴از همه‌ی کانالهای بی‌شماری که این خویشتن مقدس را گسترش می‌دهند سپاسگزاری کن.۵همه‌ی آنچه تو انجام می‌دهی به وجود مقدسش تقدیم می‌شود.۶همه‌ی آنچه تو می‌اندیشی فقط می‌تواند اندیشه‌های او باشد، که با او اندیشه‌های مقدس خداوند را سهیم هستی.۷اینک آن سپاسگزاری را که از خودت دریغ کرده‌ای، دریافت کن، آن سپاسگزاری که دریغش کردی زمانی که آن وظیفه را خداوند به تو داده است، از یاد بردی.۸اما هرگز مپندار که او زمانی ذره‌ای از سپاسگزاری کردن از تو فروگذار کرده است.
