دورهدرسنامه 

خداوند مرا محکوم نکرده است.

من نیز دیگر چنین نمی‌کنم.

د_۲۲۸_۱

W-228.1

^۱پدرم قداست مرا می‌داند.^۲آیا من باید معرفت او را نادیده بگیرم، و به چیزی باور داشته باشم که معرفت وی آن را ناممکن می‌سازد؟^۳آیا من باید آنچه را که او غیرحقیقی اعلام می‌کند، به عنوان حقیقت بپذیرم؟^۴یا باید کلام او را در مورد آنچه هستم بپذیرم، زیرا او آفرینندهٔ من است، و آن یگانه‌ای که شرایط حقیقی فرزندش را می‌داند؟

د_۲۲۸_۲

W-228.2

^۱پدر، من در خودم خطا کردم، زیرا نتوانستم سرچشمه‌ای را که از آن آمده‌ام تشخیص دهم.^۲من آن سرچشمه را ترک نکرده‌ام تا به بدنی وارد شوم و بمیرم.^۳قداست من بخشی از من باقی مانده است، زیرا من بخشی از تو هستم.^۴و خطاهای من در مورد خودم رؤیا هستند.^۵امروز من آنها را رها می‌کنم.^۶و تنها برای دریافت کلام تو در مورد آنچه واقعاً هستم، آماده می‌مانم.