دورهدرسنامه 

عشق، که مرا آفرید، چیزی است که من هستم.

د_۲۲۹_۱

W-229.1

^۱من هویت خودم را می‌جویم، و آن را در این کلمات می‌یابم: «عشق، که مرا آفرید، چیزی است که من هستم.»^۲اینک نیازی ندارم که بیشتر جستجو کنم.^۳عشق چیره شده است.^۴آنچنان ساکن در انتظار آمدن من به منزل انتظار کشیده است، که من دیگر از چهره‌ی مقدس مسیحا رو برنخواهم گرداند.^۵و آنچه مشاهده می‌کنم، به حقیقت آن هویت که من خواستم از دست بدهم گواهی می‌دهد، اما پدرم آن هویت را برایم محفوظ نگاه داشته است.

د_۲۲۹_۲

W-229.2

^۱پدر، من از تو بابت آنچه هستم سپاسگزارم؛ بابت این که هویت مرا دست نخورده و بی‌گناه حفظ کرده‌ای، در میانه همه پندارهای گناه که ذهن احمق من ساخت.^۲و سپاس از تو بابت محافظت من از آن‌ها.^۳آمین.