دورهدرسنامه 

بگذار به یاد بیاورم خداوند مرا آفرید.

د_۲۶۰_۱

W-260.1

^۱پدر، من خودم را نساختم، گرچه در دیوانگیم پنداشتم که چنین کردم.^۲اما به عنوان اندیشه تو، من سرچشمه‌ام را ترک نکرده‌ام، بخشی از او که مرا آفرید باقی مانده‌ام.^۳فرزندت، پدرم، امروز تو را می‌خواند.^۴بگذار به یاد بیاورم تو مرا آفریدی.^۵بگذار هویتم را به یاد بیاورم.^۶و بگذار بی‌گناهی من دوباره پیش رؤیت مسیحا برانگیخته شود، رؤیتی که امروز من می‌خواهم از طریق آن به برادرانم و خودم بنگرم.

د_۲۶۰_۲

W-260.2

^۱اینک سرچشمه‌ی ما به یاد می‌آید، و در آنجا ما سرانجام هویت حقیقی خود را می‌یابیم.^۲ما حقیقتاً مقدس هستیم، زیرا سرچشمه‌ی ما نمی‌تواند هیچ گناهی را بشناسد.^۳و ما که فرزندانش هستیم مانند یکدیگریم، و همانند با او.