خداوند در تمام چیزهایی که من می‌بینم هست، زیرا خداوند در ذهن من است.
د_۳۰_۱
W-30.1
۱ایده‌ی امروز تخته‌ی پرش برای رؤیت است.۲بعد از این ایده دنیا پیش روی تو گشوده خواهد شد، و به آن نظر خواهی کرد، و چیزی را در آن خواهی دید که قبلاً هرگز ندیده‌ای.۳و آنچه قبلاً دیده‌ای حتی اندکی برایت قابل دیدن نخواهد بود.
د_۳۰_۲
W-30.2
۱امروز ما تلاش می‌کنیم از نوع جدید «فرافکنی» استفاده کنیم.۲ما سعی نمی‌کنیم از چیزی که نمی‌خواهیم، با دیدن آن در بیرون خلاص شویم.۳بلکه تلاش می‌کنیم در این دنیا آنچه را که در ذهنمان است ببینیم، و آنچه می‌خواهیم بشناسیم در ذهن وجود دارد.۴از این طریق ما سعی می‌کنیم به آنچه می‌بینیم بپیوندیم، به جای این که آن را جدا از خود بدانیم.۵این تفاوت بنیادین بین رؤیت و شیوه‌ی دیدن تو است.
د_۳۰_۳
W-30.3
۱ایده‌ی امروز را باید به هر تعداد ممکن در طول روز تمرین کنی.۲هر زمان که لحظه‌ای فرصت داشتی، در حالی که به پیرامونت نگاه می‌کنی، آن را آرام برای خودت تکرار کن. همزمان سعی کن تشخیص دهی که این ایده هم برای همه‌ی چیزهایی که اکنون می‌بینی کاربرد دارد، و هم برای چیزهایی که ممکن بود اکنون ببینی، اگر در محدوده‌ی بینایی تو بودند.
د_۳۰_۴
W-30.4
۱رؤیت واقعی به مفاهیمی مانند «نزدیک» و «دور» محدود نمی‌شود.۲برای یاری به خود در آغازِ خو گرفتن به این ایده، در حالی که ایده‌ی امروز را به کار می‌بری، سعی کن علاوه بر آن چیزهایی که عملاً می‌توانی ببینی در مورد چیزهایی فکر کنی که فراتر از محدوده‌ی دید فعلی تو هستند.
د_۳۰_۵
W-30.5
۱رؤیت واقعی نه تنها محدود به فضا و فاصله نیست، بلکه به هیچ وجه وابسته به چشمان بدن نیز نیست.۲تنها منبع آن ذهن است.۳برای کمک در خو گرفتن بیشتر با این ایده، چندین برنامه‌ی تمرینی را به تمرین ایده‌ی امروز با چشمان بسته اختصاص بده، با استفاده از هر سوژه‌ای که به ذهنت می‌آید، و با نگاه کردن به درون به جای نگاه کردن به بیرون.۴ایده‌ی امروز به طور مساوی برای هر دو استفاده می‌شود.
