دورهدرسنامه 

بیایید امروز این ایده‌ها را مرور کنیم:

د_۸۳_۱

W-83.1

^۱(۶۵) تنها وظیفهٔ من آن است که خداوند به من عطا کرد.

^۲من هیچ وظیفه‌ای جز آنچه خداوند به من عطا کرد ندارم.^۳این تشخیص مرا از همهٔ تعارض‌ها رها می‌کند، زیرا بدین معنا است که من نمی‌توانم اهدافی متعارض با یکدیگر داشته باشم.^۴با داشتن یک قصد یگانه، من همیشه مطمئن هستم که چه کنم، چه بگویم و چه بپندارم.^۵همهٔ تردیدها باید ناپدید شوند هنگامی که من تصدیق کنم که تنها وظیفه‌ام، آن است که خداوند به من عطا کرد.

د_۸۳_۲

W-83.2

^۱استفاده‌های اختصاصی‌تر از این ایده می‌توانند به این شکل‌ها باشند:

^۲ادراک من از این، وظیفه‌ام را تغییر نمی‌دهد.

^۳این وظیفه‌ای جز آنچه خداوند به من عطا کرد، به من نمی‌دهد.

^۴باشد تا از این برای توجیه وظیفه‌ای که خداوند به من عطا نکرد، استفاده نکنم.

د_۸۳_۳

W-83.3

^۱(۶۶) شادمانی‌ام و وظیفه‌ام یکی هستند.

^۲همهٔ چیزهایی که از سوی خداوند می‌آیند یگانه هستند.^۳آن‌ها از یگانگی می‌آیند، و باید به صورت یگانه دریافت شوند.^۴به انجام رساندن وظیفهٔ من، شادمانی من است زیرا هر دو از یک خاستگاه سرچشمه می‌گیرند.^۵و من باید بیاموزم که تشخیص دهم چه چیزی مرا شاد می‌کند، اگر می‌خواهم شادمانی را بیابم.

د_۸۳_۴

W-83.4

^۱برخی شکل‌های مفید برای استفادهٔ اختصاصی از این ایده عبارتند از:

^۲این نمی‌تواند شادمانی مرا از وظیفه‌ام جدا کند.

^۳یگانگیِ شادمانی‌ام و وظیفه‌ام کاملا بی‌تأثیر از این باقی می‌ماند.

^۴هیچ چیز، از جمله این، نمی‌تواند وهم جدا بودن شادمانی من از وظیفه‌ام را توجیه کند.