د_ب۲_مق_۱
W-pII.in.1
۱اینک کلمات معنای اندکی دارند.۲ما از آن‌ها فقط به عنوان راهنمایانی استفاده می‌کنیم که اینک به آن‌ها وابسته نیستیم.۳زیرا اکنون ما تجربۀ مستقیم خود حقیقت را می‌جوئیم.۴درس‌هایی که باقی مانده‌اند صرفاً مقدمه‌هایی برای زمان‌هایی هستند که در آن‌ها ما دنیای درد را ترک می‌کنیم، و می‌رویم تا به صلح وارد شویم.۵اکنون ما آغاز می‌کنیم تا به هدفی که این دوره برای خود قائل است دست یابیم، و آن پایان را که همیشه تمرین ما به آن سو جهت داشت، می‌یابیم.
د_ب۲_مق_۲
W-pII.in.2
۱اینک ما تلاش می‌کنیم اجازه دهیم تمرین صرفاً یک آغاز باشد.۲زیرا ما در انتظاری ساکت برای خداوند و پدرمان صبر می‌کنیم.۳او وعده داده است که گام نهایی را خودش بر خواهد داشت.۴و ما مطمئن هستیم که به وعده‌هایش وفا می‌کند.۵ما طریقی طولانی را آمده‌ایم، و اینک منتظر او هستیم.۶ما صرف وقت با او را در هر صبح و هر شب ادامه خواهیم داد، تا آن زمان که خوشحالمان می‌کند.۷اینک ما زمان را موضوع طول کشیدن محسوب نخواهیم کرد.۸ما به همان اندازه‌ای که برای نتیجۀ دلخواهمان نیاز داریم، از زمان استفاده می‌کنیم.۹و نیز یادآوری هر ساعت را در این میان از یاد نخواهیم برد، و خواندن خداوند را زمانی که به او نیاز داریم در حالیکه وسوسه شده‌ایم که هدفمان را از یاد ببریم.
د_ب۲_مق_۳
W-pII.in.3
۱ما با یک اندیشۀ محوری برای تمام روزها ادامه خواهیم داد، و آن اندیشه را برای آغاز زمانهای آسودن خود استفاده می‌کنیم، و در صورت نیاز ذهنمان را با آن آرام می سازیم.۲اما با تمرین ساده در لحظات مقدس باقیمانده تا پایان سال اهدایی ما به خداوند، راضی نخواهیم شد.۳ما برخی کلمات سادۀ خوشامدگویی را به زبان می‌رانیم، و منتظر می‌شویم تا پدرمان خودش را آشکار کند ، همانگونه که وعده داده است.۴ما او را خوانده‌ایم، و او وعده داده است که فرزندش زمانی که نامش را می‌خواند، بی‌پاسخ نخواهد ماند.
د_ب۲_مق_۴
W-pII.in.4
۱اینک ما به نزد او می‌آییم در حالیکه فقط کلام او را در ذهن و قلب خود داریم، و منتظر می‌شویم تا گامی را به سوی ما بردارد که به ما گفته است، از طریق آوایش، و او زمانی که ما دعوتش کنیم قطعاً گام بر می‌دارد.۲او فرزندش را در تمام دیوانگی‌اش رها نکرده، و به اعتمادش به او خیانت نکرده است.۳آیا وفاداری او شایسته دعوتی نیست که می‌طلبد تا ما را خوشحال کند؟۴ما این دعوت را عرضه می‌کنیم و پذیرفته خواهد شد.۵از این رو زمانهای ما اینک با او سپری می‌شوند.۶ما آن کلمات دعوت را می‌گوییم که آوای او پیشنهاد می‌کند. و سپس منتظر می‌شویم تا او به سویمان بیاید.
د_ب۲_مق_۵
W-pII.in.5
۱اینک آن زمان است که پیشگویی تکمیل گردد.۲اینک همۀ وعده‌های دیرین تایید شده و تماماً ایفا می‌گردند.۳هیچ گامی برای زمان باقی نمی‌ماند تا از برآورده شدن آن جدا باشد.۴زیرا اینک ما قطعاً شکست نمی‌خوریم.۵ساکت بنشین و منتظر پدرت بمان.۶او اراده کرده است که بسوی تو بیاید آن زمان که تو تشخیص داده باشی که اراده تو است که او چنین کند.۷و تو هرگز نمی‌توانستی تا اینجا بیایی مگر انکه می‌دیدی، هرچند مبهم، که این اراده تو است.
د_ب۲_مق_۶
W-pII.in.6
۱من چنان به تو نزدیکم که ما نمی‌توانیم شکست بخوریم.۲پدر، ما این زمانهای مقدس را به تو تقدیم می‌کنیم، در سپاس از او که به ما آموخت چگونه این دنیای غم را در تبادل با جایگزینش ترک کنیم، جایگزینی که تو به ما ارزانی داشتی.۳اینک ما به پس نگاه نمی‌کنیم.۴ما به پیش می‌نگریم، و چشمانمان را به پایان سفر می دوزیم.۵این هدایای کوچک سپاس را از ما بپذیر، آنچنان که از طریق نگاه مسیحا دنیایی را ورای آنکه ما ساخته‌ایم، می‌بینیم، و می‌خواهیم که آن دنیا کاملا جایگزین دنیای خودمان گردد.
د_ب۲_مق_۷
W-pII.in.7
۱و اینک ما در سکوت صبر می‌کنیم، بی‌هراس و مطمئن از آمدن تو.۲ما جسته‌ایم تا مسیرمان را با پیروی از راهنمای مقدسی که برایمان فرستادی بیابیم.۳ما مسیر را نمی‌دانستیم، اما تو ما را از یاد نبردی.۴و می‌دانیم که اکنون ما را از یاد نخواهی برد.۵ما فقط می‌خواهیم که وعده‌های دیرین تو وفا شوند که ارادۀ تو در ایفای آن‌ها است.۶ما در این درخواست همراه با تو اراده می‌کنیم .۷پدر و فرزند، که ارادۀ مقدسشان تمام آنچه موجود است را آفرید، هرگز شکست نمی‌خورند.۸در این اطمینان، ما این چند گام آخر را به سوی تو برمی‌داریم، و در اعتماد به عشق تو آرام می‌گیریم، عشقی که آن فرزند را که تو را می‌خواند رها نخواهد کرد.
د_ب۲_مق_۸
W-pII.in.8
۱و اینگونه ما بخش پایانی از این یکسال مقدس را آغاز می‌کنیم، سالی که همراه با هم در جستجوی حقیقت و خداوند گذرانده‌ایم، خداوند که خالق یگانۀ آن است.۲ما آن راه را که برایمان برگزید یافته‌ایم، و انتخاب کردیم که آن را همانگونه که او مقرر می‌دارد دنبال کنیم.۳دست او ما را بالا گرفته است.۴اندیشه‌های او تاریکی اذهان ما را روشن ساخته است.۵عشق او از ازل بی‌وقفه ما را خوانده است.
د_ب۲_مق_۹
W-pII.in.9
۱ما این آرزو را داشتیم که خداوند بخواهد آن فرزند را که برای خودش آفرید، رها کند.۲ما می‌خواستیم خداوند خودش را تغییر دهد، و آن چیزی شود که ما می‌خواهیم از او بسازیم.۳و ما باور کردیم که تمایلات دیوانه‌وارمان حقیقت هستند.۴اینک ما شادمان هستیم که همه این‌ها فرو ریخته است، و ما دیگر اوهام را حقیقت نمی‌پنداریم.۵یاد خداوند در افقهای وسیع اذهان ما سوسو می‌زند.۶لحظه‌ای بیشتر و دوباره طلوع خواهد کرد.۷لحظه‌ای بیشتر، و ما که فرزندان قدسی خداوند هستیم با امنیت به منزل می‌رسیم، آنجا که او می‌خواهد باشیم.
د_ب۲_مق_۱۰
W-pII.in.10
۱اینک نیاز به تمرین تقریبا به پایان رسیده است.۲زیرا در این بخش پایانی، ما به این درک خواهیم رسید که فقط به خواندن خداوند نیاز داریم، و همه وسوسه‌ها ناپدید می‌شوند.۳به جای کلمات، ما فقط نیاز داریم عشق او را احساس کنیم.۴به جای دعاها ما فقط نیاز داریم نام او را بخوانیم.۵به جای قضاوت ما فقط نیاز داریم ساکن بمانیم و اجازه دهیم تمامی چیزها شفا یابند.۶ما آن طریقی را که نقشه خداوند به پایان می‌برد خواهیم پذیرفت، همانگونه که روش آغاز آن را دریافتیم.۷اینک این طریق کامل می‌شود.۸این سال ما را به نزد ابدیت آورده است.
د_ب۲_مق_۱۱
W-pII.in.11
۱هنوز یک استفاده دیگر از کلمات برای ما باقی می‌ماند.۲گاه گاهی، دستورالعمل‌هایی در مورد یک موضوع دارای اهمیت خاص، در بین درس‌های روزانه ما و زمانهای تجربه بی‌کلام و عمیق که پس از آن‌ها می‌آید، به صورت پراکنده مطرح خواهد شد.۳این اندیشه‌های خاص باید هر روز مرور شوند، هر یک تا زمانی که اندیشه بعدی به تو داده می‌شود، باید ادامه یابد.۴باید آن‌ها را به آرامی بخوانی و زمان کوتاهی به آن‌ها بیاندیشی، پیش از یکی از لحظات مقدس و متبرک روز.۵اینک ما نخستین دستورالعمل را می‌دهیم.
