د_ب۲_۱_۱
W-pII.1.1
۱بخشایش تشخیص میدهد آنچه که میپنداشتی برادرت در حق تو انجام داده، رخ نداده است.۲بخشایش گناهان را عفو نمیکند و آنها را واقعی نمیسازد.۳میبیند که گناهی وجود ندارد.۴و از این نظر همه گناهان تو بخشوده شدهاند.۵گناه چیست، جز یک ایدهٔ غیرحقیقی در مورد فرزند خداوند؟۶بخشایش صرفاً غیرحقیقی بودن آن را میبیند، و بنابراین آن را رها میکند.۷سپس آنچه آزاد است تا جای آن را بگیرد، ارادهٔ خداوند است.
د_ب۲_۱_۲
W-pII.1.2
۱یک پندار نابخشنده، پنداری است که قضاوتی میکند که در مورد آن تردید نمیکند، گر چه حقیقی نیست.۲این ذهن بسته است، و رها نخواهد شد.۳این پندار از فرافکنی محافظت میکند، زنجیرهایش را محکم میسازد، آنچنان که تحریفها پوشیدهتر و پنهانتر شود؛ دسترسی به آنها توسط تردید سختتر گردد، و باز بیشتر از عقلانیت محافظت شوند.۴چه چیزی میتواند بین یک فرافکنی تثبیت شده و هدفی که به عنوان هدف مطلوب خود انتخاب کرده است بیاید؟
د_ب۲_۱_۳
W-pII.1.3
۱یک پندار نابخشنده کارهای بسیاری میکند.۲با عملکردی خشمگینانه هدفش را دنبال میکند، و هرچه را که در تداخل با مسیر انتخابی خود میبیند به هم ریخته و واژگون میسازد.۳تحریف قصد آن است، و نیز وسیلهای که قصدش را با آن به انجام برساند.۴او تلاشهای خشمناک حود را برای در هم شکستن واقعیت به عمل میآورد، بدون توجه به هر چیزی که بخواهد ذرهای با نقطه نظر آن مخالفت ورزد .
د_ب۲_۱_۴
W-pII.1.4
۱از سوی دیگر، بخشایش ساکن است، و در سکون هیچ کاری انجام نمیدهد.۲هیچ جنبهای از واقعیت را نمیرنجاند، و نه به دنبال این است که واقعیت را به ظواهری که میپسندد درآورد.۳صرفا نگاه میکند، و منتظر میماند، و قضاوت نمیکند.۴آنکس که نمیبخشد باید قضاوت کند، زیرا باید ناکامی خود در بخشیدن را توجیه کند.۵اما او که میخواهد خودش را ببخشد، باید بیاموزد که از حقیقت دقیقاً آنگونه که هست استقبال کند.
د_ب۲_۱_۵
W-pII.1.5
۱پس، هیچ کاری نکن، و بگذار بخشایش به تو نشان دهد که چه کنی، از طریق او که راهنمای تو است، منجی و محافظ تو، با امیدی قدرتمند، و مطمئن از موفقیت نهایی تو.۲او پیشاپیش تو را بخشیده است، زیرا وظیفۀ او چنین است، وظیفهای که توسط خداوند به او داده شده.۳اینک تو باید در وظیف او سهیم شوی، و آنکس را که او نجات داده است ببخشی، آنکس را که او بیگناهیش را میبیند، و آنکس که او به عنوان فرزند خداوند، گرامی میدارد.