دورهدرسنامه 

د_ب۲_۱۳_۱

W-pII.13.1

^۱یک معجزه یک تصحیح است.^۲معجزه خلق نمی‌کند، و نیز واقعا تغییر نمی‌دهد.^۳معجزه صرفا به ویرانی می‌نگرد، و به ذهن یادآوری می‌کند که آنچه می‌بیند غیرحقیقی است.^۴معجزه خطا را فرو می‌ریزد، اما تلاش نمی‌کند به ورای ادراک برود، و از وظیفه بخشایش فراتر رود.^۵از این رو درون حدود زمان می‌ماند.^۶اما مسیر را برای بازگشت بی‌زمانی و بیداری عشق هموار می‌کند؛ زیرا ترس باید تحت تاثیر شفای محبت‌آمیزی که معجزه به ارمغان می‌آورد، کنار رود.

د_ب۲_۱۳_۲

W-pII.13.2

^۱معجزه حاوی موهبت فیض است، زیرا دادن و دریافت کردن آن یکی است.^۲و از این رو قانون حقیقت را تشریع می‌کند. که این دنیا تابع آن نیست، زیرا این دنیا کاملا در فهم روش‌هایش ناتوان است.^۳معجزه ادراک را که قبلا وارونه بود زیر و رو می‌کند، و از این رو به تحریفات عجیبی که آشکار بودند پایان می‌دهد.^۴اینک ادراک به روی حقیقت گشاده است.^۵اینک بخشایش موجه دیده می‌شود.

د_ب۲_۱۳_۳

W-pII.13.3

^۱بخشایش منزل معجزات است.^۲چشمان مسیحا معجزات را به سوی همه آنان که در شفقت و عشق مشاهده می‌کنند، می‌آورد.^۳ادراک در نگاه وی تصحیح شده می‌ماند، و آنچه قرار بود نفرین شود، تبرک می‌گردد.^۴هر سوسن بخشایش به تمامی این دنیا معجزه ساکت عشق را عرضه می‌کند.^۵و هر سوسن بخشایش در پیشگاه کلام خداوند گذاشته می‌شود، بر روی محراب کائنات برای آفریدگار و آفرینش در نور خلوص مطلق و شادی بی‌انتها.

د_ب۲_۱۳_۴

W-pII.13.4

^۱معجزه ابتدا از ایمان می‌آید، زیرا خواستن آن نشان می‌دهد که ذهن برای ادراک آنچه نمی‌تواند ببیند و نمی‌تواند بفهمد آماده شده است.^۲اما ایمان شواهد خود را خواهد آورد تا نشان دهد آنچه بر آن استوار است واقعا وجود دارد.^۳و از این رو معجزه ایمان تو را به آن را توجیه می‌کند، و نشان می‌دهد که بر دنیایی استوار است واقعی‌تر از آنچه قبلا دیده‌ای؛ دنیایی رها شده از آنچه می‌پنداشتی وجود دارد.

د_ب۲_۱۳_۵

W-pII.13.5

^۱معجزات مانند قطره‌های باران شفابخش از بهشت بر دنیای خشک و غبار‌آلود فرو می‌ریزند، جایی که مخلوقات قحطی‌زده و تشنه برای مردن آمدند.^۲اینک آن‌ها آب دارند.^۳اینک این دنیا سبز است.^۴و در همه جا نشان‌های حیات ظهور می‌کنند، تا نشان دهند آنچه زاده شده هرگز نمی‌تواند بمیرد، زیرا آنچه زندگی دارد نامیرا است