ک_۲_۱
M-2.1
۱شاگردان خاصی به هر یک از معلمان خدا منصوب شده اند، و به محض اینکه او به دعوت پاسخ داد، شروع به جستجوی او خواهند کرد.۲آنها برای او انتخاب شدند زیرا شکل برنامه درسی جهانی که او تدریس خواهد کرد با توجه به سطح درک آنها برای آنها بهترین است.۳شاگردانش منتظر او بودند، زیرا آمدنش قطعی است.۴باز هم فقط یک مسئله زمان است.۵هنگامی که او تصمیم گرفت نقش خود را ایفا کند، آنها آماده هستند تا نقش خود را انجام دهند.۶زمان منتظر انتخاب اوست، اما نه اینکه او به چه کسی خدمت کند.۷زمانی که او آماده یادگیری باشد، فرصت های تدریس برای او فراهم می شود.
ک_۲_۲
M-2.2
۱برای درک طرح یاددهی-یادگیری رستگاری، درک مفهوم زمان که این دوره بیان می کند ضروری است.۲کفاره توهمات را اصلاح می کند نه حقیقت را.۳بنابراین، آنچه هرگز نبوده را تصحیح می کند.۴علاوه بر این، طرح این اصلاح به طور همزمان ایجاد و تکمیل شد، زیرا اراده خداوند کاملاً جدا از زمان است.۵همه واقعیت، از او بودن، همینطور است.۶لحظه ای که ایده جدایی به ذهن پسر خدا وارد شد، در همان لحظه پاسخ خدا داده شد.۷به مرور زمان این اتفاق خیلی وقت پیش افتاد.۸در واقعیت هرگز این اتفاق نیفتاد.
ک_۲_۳
M-2.3
۱دنیای زمان، دنیای توهم است.۲به نظر می رسد اتفاقی که مدت ها پیش رخ داده اکنون در حال وقوع است.۳انتخاب هایی که مدت هاست باز به نظر می رسند. هنوز ساخته نشده است.۴آنچه آموخته شده و درک شده و مدت ها پیش از آن گذشته است، به عنوان یک فکر جدید، یک ایده تازه، یک رویکرد متفاوت تلقی می شود.۵از آنجایی که اراده شما آزاد است، می توانید هر زمانی که بخواهید آنچه را که قبلاً اتفاق افتاده است بپذیرید، و تنها در این صورت است که خواهید فهمید که همیشه وجود داشته است.۶همانطور که دوره تاکید می کند، شما در انتخاب برنامه درسی، یا حتی شکلی که آن را در آن یاد خواهید گرفت، آزاد نیستید.۷با این حال، شما آزاد هستید که تصمیم بگیرید چه زمانی می خواهید آن را یاد بگیرید.۸و همانطور که شما آن را قبول دارید، قبلاً آموخته شده است.
ک_۲_۴
M-2.4
۱بنابراین، زمان واقعاً به یک لحظه به عقب برمی‌گردد، آنقدر کهن که فراتر از تمام حافظه است، و حتی از امکان به خاطر سپردن نیز گذشته است.۲با این حال، چون لحظه ای است که بارها و بارها و دوباره زنده می شود، به نظر می رسد اکنون است.۳و به این ترتیب به نظر می رسد که دانش آموز و معلم در زمان حال با هم می آیند و یکدیگر را پیدا می کنند که گویی قبلاً ملاقات نکرده اند.۴مردمک در زمان مناسب به مکان مناسب می آید.۵این اجتناب ناپذیر است، زیرا او در آن لحظه باستانی که اکنون دوباره زنده می شود، انتخاب درستی انجام داد.۶معلم نیز از گذشته ای کهن انتخابی اجتناب ناپذیر کرده است.۷اراده خدا در همه چیز است، اما به نظر می رسد که برای تمرین زمان می برد.۸چه چیزی می تواند قدرت ابدیت را به تاخیر بیندازد؟
ک_۲_۵
M-2.5
۱وقتی دانش آموز و معلم با هم می آیند، وضعیت یاددهی-یادگیری آغاز می شود.۲زیرا معلم واقعاً کسی نیست که تدریس می کند.۳معلم خدا با هر دو نفری که برای اهداف یادگیری به هم می پیوندند صحبت می کند.۴این رابطه به دلیل این هدف مقدس است و خدا وعده داده است که روح خود را به هر رابطه مقدسی بفرستد.۵در موقعیت یاددهی-یادگیری، هر یک می آموزد که دادن و گرفتن یکی است.۶مرزبندی هایی که آنها بین نقش ها، ذهن، بدن، نیازها، علایق و تمام تفاوت هایی که فکر می کردند آنها را از یکدیگر جدا کرده اند، محو می شوند و کم رنگ می شوند و محو می شوند.۷کسانی که همان دوره را یاد می گیرند یک علاقه و یک هدف مشترک دارند.۸و به این ترتیب، کسی که یادگیرنده بود، خود معلم خدا می شود، زیرا او تصمیمی گرفته است که معلمش را به او داده است.۹او در شخص دیگری همان علایق خود را دیده است.
